Ørkin hjá Nóa

Tíðin gekk, og so við og við vóru nógv fólk á jørðini. Tey flestu av teimum vóru ónd. Og uppi í himli vóru enntá fleiri einglar blivnir óndir. Sjálvt um teir búðu í himli, fóru teir niður á jørðina at liva sum menniskju. Veitst tú, hví teir gjørdu tað? Tað var tí, teir vildu gifta seg við kvinnum her á jørðini.

Synirnir, sum einglarnir fingu við konunum hjá sær, vuksu upp og blivu óvanliga stórir og sterkir. Teir gjørdu nógv ónt og vóru øgiliga óreinir við onnur. Jehova var noyddur at gera nakað við tað, so hann valdi at beina fyri øllum óndum menniskjum í einari vatnflóð.

Men har var ein maður, sum var øðrvísi. Hann æt Nóa, og hann elskaði Jehova. Nóa og konan áttu tríggjar synir. Teir itu Sem, Kam og Jafet, og teir vóru allir giftir. Jehova vildi, at Nóa og familjan skuldu yvirliva vatnflóðina. Tí bað hann Nóa byggja eina stóra ørk, ein risastóran trækassa, sum kundi flóta á vatni. Jehova bað eisini Nóa taka nógv djór við inn í ørkina, so tey eisini kundu yvirliva.

Nóa fór beinanvegin í gongd við at byggja ørkina. Jehova segði, hvussu Nóa og familjan skuldu gera, og tey gjørdu akkurát, sum hann segði. Tað tók teimum umleið 50 ár at byggja ørkina. Hesi árini royndi Nóa at ávara menniskju um ta komandi vatnflóðina. Men eingin tímdi at lurta eftir honum.

Endiliga var tíðin komin at fara inn í ørkina. Veitst tú, hvat so hendi?