SANGUR NR. 18
Vit takka fyri loysigjaldið
(Lukas 22:20)
1. Jehova, góði Gud,
vit standa fyri tær,
sum av kærleika og miskunn
kom menniskjum nær.
Tín kæra son, hin elskaða,
tú ofraði,
tá loystust deyðans bond, og vit
vórðu sátt við teg.
(NIÐURLAG)
At bjarga okkum doyði hann,
til frelsu dýra blóðið rann.
Takk, Gud, at tann,
ið leitar skjól hjá tær, nú liva kann.
2. Sítt reina lív læt Jesus
fúsur vera gjald,
og við hesi kærleiksgerð
misti deyðin sítt vald.
Vit vóru vilst og illa stødd
í hesi verð,
men Jesus birti vón um
lívið, ið ævigt er.
(NIÐURLAG)
At bjarga okkum doyði hann,
til frelsu dýra blóðið rann.
Takk, Gud, at tann,
ið leitar skjól hjá tær, nú liva kann.
(Les eisini Hebr. 9:13, 14; 1. Pæt. 1:18, 19.)