Sailm

22 [22:2] A Dhia liom, a Dhia liom, cad chuige ar thréig tú mé?

Is fada tú ó m’achainí agus ó bhriathra mo chneadaí.

2 [22:3] Ní éisteann tú, a Dhia, nuair a ghlaoim ort sa lá:

Nuair a screadaim ort san oíche ní bhfaighim aon suaimhneas.

3 [22:4] Ar a shon sin, is naofa thú, a Thiarna,

agus tú i d’ábhar molta ag Iosrael.

4 [22:5] Ionatsa a chuir ár n-aithreacha a ndóchas:

bhí muinín acu asat agus shaor tú iad.

5 [22:6] Nuair a ghlaoigh siad ort sábháladh iad:

is ort a bhí a seasamh is níor chaill tú orthu.

6 [22:7] Péist is ea mise; ní duine mé:

táim i mo sceith béil ag na daoine

agus i m’ábhar aithise ag an bpobal.

7 [22:8] Gabhann a bhfeiceann mé ag fonóid fúm:

croitheann siad a gceann agus pus orthu:

8 [22:9] “Bhí a mhuinín as an Tiarna go saorfaí é:

saoradh seisean é, más air atá a ghreann.”

9 [22:10] Is tú a thug amach as an mbroinn mé

agus a thug dóchas dom is mé ar chíocha mo mháthar.

10 [22:11] Ba leatsa mé ó lá mo bhreithe:

ó bhroinn mo mháthar is tú mo Dhia.

11 [22:12] Ná bí i bhfad uaim in am mo bhuartha;

bí i m’aice, óir níl aon chabhair eile agam.

12 [22:13] Is iomaí sin tarbh atá i mo thimpeall,

tá tréantairbh Bháiseán thart orm.

13 [22:14] Leathann siad a gcraos i mo choinne

mar leon amplach agus é ag búiríl.

14 [22:15] Doirtear amach mé mar uisce,

tá mo chnámha arna scaoileadh ó chéile.

Is cosúil mo chroí le céir

arna leá i lár mo chléibh.

15 [22:16] Shearg mo scornach mar shlige cré-umha,

is tá mo theanga ag ceangal de mo charball:

leagann tú i luaithreach an bháis mé.

16 [22:17] Tá mórán madraí i mo thimpeall

’s táim crioslaithe ag gasra bithiúnach.

Tollann siad mo lámha agus mo chosa;

17 [22:18] féadaim mo chnámha go léir a chomhaireamh.

Baineann siad lán a súl asam go sásta.

18 [22:19] Roinneann siad mo chuid éadaigh eatarthu

agus caitheann siad crainn ar mo chóta.

19 [22:20] Ach ná bíse i bhfad uaim, a Thiarna;

mo chabhair thú! brostaigh chun mo chúnaimh.

20 [22:21] Déan m’anam a fhuascailt ón gclaíomh

agus mo bheatha ó ghreim an mhadra.

21 [22:22] Saor mé ó bhéal an leoin

agus m’anam bocht ó adharca na ndamh allta.

22 [22:23] Fógróidh mé d’ainm do mo bhráithre,

molfaidh mé thú i lár do phobail.

23 [22:24] Molaigí an Tiarna, a mhuintir lenarb eagal é:

tugaigí clú dó, a shliocht Iacóib go léir,

tugaigí urraim dó, a shíol Iosrael ar fad;

24 [22:25] de bhrí nár bheag air an bochtán

agus nár scorn leis riamh a ainnise.

Níor cheil sé riamh a ghnúis air

ach d’éist leis an uair a ghlaoigh sé air.

25 [22:26] De do thairbhe-se a thugaim moladh sa mhórthionól;

comhlíonfaidh mé mo mhóideanna i láthair

an dreama ar a mbíonn a eagla.

26 [22:27] Íosfaidh na bochtáin agus sásófar iad;

molfaidh lucht a iarrtha an Tiarna.

Go maire bhur gcroí go brách!

27 [22:28] Cuimhneoidh gach aird de chríocha na cruinne,

cuimhneoidh an domhan uile agus casfaidh ar an Tiarna,

agus adhrfaidh na ciníocha go léir ina fhianaise.

28 [22:29] Is leis an Tiarna an ceannas: rialaíonn sé na náisiúin

29 [22:30] agus adhrfaidh maithe móra an talaimh ina fhianaise:

cromfaidh ina láthair a ngabhann síos sa luaithreach.

30 [22:31] Nuair nach beo don duine feasta beidh a shliocht ag fónamh dó

’s ag tabhairt tuairisc an Tiarna do ghlúin atá le teacht.

31 [22:32] Foilseoidh siad a dhílse do phobal nár saolaíodh fós,

á chur i gcéill dóibh gurb eisean a rinne an ní seo.