Sailm

79 A Dhia, tháinig na ciníocha isteach i do thír

agus rinne siad truailliú ar do theampall naofa;

scrios siad Iarúsailéim go ndearna carnán cloch di.

2 Thugadar mar an gcéanna corpáin do sheirbhíseach

chun bheith ina mbia ag éanlaith an aeir

agus feoil do chuid naomh d’ainmhithe allta na tíre.

3 Dhoirt siad a gcuid fola amhail uisce mórthimpeall Iarúsailéim;

agus ní raibh duine le fáil a chuirfeadh san uaigh iad.

4 Táimid mar ábhar aithise go dearfa ag ár gcomharsana;

is ceap magaidh agus scige sinn dá mbíonn inár dtimpeall.

5 Cá fhad, a Thiarna? An mbeidh tú i bhfeirg linn go deo?

Cá fhad a bheidh d’fhormad ar lasadh mar thine?

6 Lig amach do racht ar na ciníocha;

ar na ríochtaí nach bhfuil admháil acu ar d’ainm.

7 Óir is amhlaidh a d’alp siad Iacób;

agus rinne siad a áras cónaithe a scriosadh.

8 Ná leag orainne coireanna ár sean agus ár sinsear;

go dtaga do thrua inár ndáil gan mhoill

mar tá srathair na hainnise ag brú orainn go dóite.

9 A Dhia ar slánaithe, brostaigh chun ár gcúnaimh;

cuidigh linn ar mhaithe le glóir d’ainm féin.

Fuascail sinn agus maith dúinn ár bpeacaí as ucht d’ainm.

10 Cad fáth a ndeir na ciníocha: “Cá bhfuil a nDia?”

Gura follas do na ciníocha os comhair ár súl

go mbainfidh tú díoltas díobh in éiric fuil do sheirbhíseach a dhoirteadh.

11 Go dtaga i do láthair osnaí bróin na bpríosúnach;

agus go saora tú le do chumhacht an dream a daoradh chun báis.

12 Cúitigh, a Thiarna, faoi sheacht lenár gcomharsana;

an aithis urghránna a chas siad leatsa.

13 Ach sinne, do phobal agus caoirigh do pháirce,

tabharfaimid buíochas duit go brách na breithe;

agus foilseoímid do mholadh ó ghlúin go chéile.