Íseáia

An oíche a ndearnadh creach ar Ár,

fágadh Móáb ina thost;

an oíche ar creachadh Cír,

fágadh Móáb ina thost.

2 Táthar ag dul suas go teampall Dhíobón,

suas ar na hardáin chun caoineadh;

ar Neabó agus i Maedabá

tá Móáb ag olagón.

Tá gach cloigeann bearrtha,

gach féasóg lomtha;

3 sna sráideanna tá éadach róin orthu,

agus ar bharr na dtithe táthar ag caoineadh.

Sna cearnóga tá gach aon ag olagón

agus an gol ag briseadh orthu.

4 Tá Heisbeon agus Eileálae ag éagaoin,

chomh fada le Iahaz tá siad le cloisint.

Is uime sin atá corróga Mhóáb ar crith,

agus a anam ag creathnú.

5 Tá mo chroí ag éagaoin ar son Mhóáb,

agus a uaisle ar teicheadh fad le Zoar.

Och! fána Lúichít suas

atá a dtriall agus iad ag caoineadh.

Ar bhealach Horonáím

tá siad ag gol go coscarthach.

6 Och! uiscí Nimrím,

is sceirdiúil an áit í;

tá an féar feoite, an scraith ghlas seargtha,

lusra níl ann níos mó.

7 Is é sin an fáth a bhfuil a soláthar déanta

agus a bhfuil a maoin á hiompar acu

thar Sruthán na Saileach anonn.

8 Och! déanann an liúireach cuairt chríoch Mhóáb;

fhad le hEaglaím tá a uailleach le cloisint,

a uailleach fad le Béar Éilím.

9 Och! tá uiscí Dhímeon ina dtuilte fola;

ach tá tubaistí le teacht fós ar Dhímeon,

leon ar fhuíoll air Mhóáb

agus ar iarmhar na tíre sin.