Íseáia

2 tusa a sheolann do chuid teachtaí uait ar an bhfarraige,

ag taisteal in árthaí giolcach ar dhroim na n-uiscí.

Imígí libh, a theachtairí meara,

chun cine na scafairí griandaite,

chuig an náisiún a raibh eagla rompu riamh anall,

cine cumhachtach caithréimeach,

sa tír a shileann na haibhneacha.

3 A mhuintir an domhain uile,

a áitreabhacha na talún go léir,

breathnaígí, tá an comhartha á chrochadh in airde;

éistigí, tá an stoc á shéideadh.

4 Óir is é seo atá an Tiarna a rá liom:

“Ón áit a bhfuil mo chónaí,

tá mé ag breathnú uaim go socair,

le linn loinnir agus ruithne teasa,

le ceo drúchta i mbrothall an fhómhair.”

5 Roimh fhómhar an fhíona, agus aimsir na mbachlóg thart,

nuair a aibíonn an bláth chun caor,

gearrtar na péacáin leis an gcorrán,

déantar beangáin a scoitheadh agus a theascadh.

6 Fágfar ansin iad go léir

le haghaidh éin chreiche na sléibhte

agus ainmhithe allta na talún.

Caithfidh na héin an samhradh ag gabháil dóibh,

agus na hainmhithe allta an geimhreadh.