Íseáia

“Tá baile daingean againn;

leag sé amach bábhún agus forbhalla dár ndídean.

2 Osclaígí na geataí! Isteach leis an bpobal fíréanta,

an té a sheasann lena ghealltanas,

3 atá bunúsach ó chroí, a choinníonn an tsíocháin,

óir is asatsa atá a mhuinín.

4 Bíodh bhur muinín as an Tiarna go deo,

óir is é an Tiarna an charraig shíoraí;

5 d’ísligh sé an dream a bhí ina gcónaí ar na harda,

muintir an dúnfoirt daingin,

leagann sé iad, leagann iad ar lár,

caitheann sé síos iad sa láib;

6 cosa na n-úiríseal agus na mbochtán,

siúlann siad orthu ina gcoiscéim.”

7 Is díreach bealach an fhíréin,

réitíonn tú bóthar díreach don fhíréan.

8 Is ea, ar bhealach do chuid breithiúnas

tá muid ag fanacht ort, a Thiarna,

is é d’ainm agus do chuimhne tnúthán ár n-anama.

9 Bíonn m’anam ag dréim leat san oíche,

agus mo spiorad do do lorg ionam féin istigh;

nuair a fhoilsítear do bhreithiúnais ar talamh,

foghlaimíonn muintir an domhain ceart agus cóir.

10 Má thugtar fabhraíocht don urchóideach,

ní fhoghlaimíonn sé ionracas.

I dtír na córa, déanann sé urchóid;

ní fheiceann sé maorgacht an Tiarna.

11 A Thiarna, tá do lámh tógtha in airde;

ní fheiceann siad í.

Feiceadh siad do dhúthracht i leith an phobail seo, is bíodh náire orthu;

an tine a lasadh le haghaidh do naimhde, alpfaidh sí iad.

12 A Thiarna, is tú a thugann síocháin dúinn,

óir caitheann tú linn de réir mar tá tuillte againn.

13 A Thiarna, a Dhia linn,

bhí réim ag tiarnaí seachas tú féin orainn

ach ní aithnímid ach tusa feasta,

ní aithnímid ach d’ainmse amháin.

14 Marbh atá siad siúd, agus níl saol i ndán dóibh arís.

Scáilí is ea iad, ní éireoidh siad níos mó,

mar tá siad smachtaithe scriosta agat

agus tá a gcuimhne curtha ar ceal.

15 Méadaigh do phobal, a Thiarna, méadaigh é;

tabhair glóir don phobal,

cuir fairsinge le críocha na tíre go léir!

16 A Thiarna, san anbhroid dúinn tá muid do do lorg;

anacair agus ansmacht, ba iad siúd do phionós orainn.

17 Mar bhean ag iompar, ag lúbarnach is ag screadach i dtinneas clainne,

is amhlaidh dúinn féin, a Thiarna, os do chomhair;

18 ghabh muid gin, tá muid i bpriacal mar bheimis ag saolú;

ach níor thug muid spiorad an tslánaithe ar an saol,

níl áitritheoirí á mbreith don domhan níos mó.

19 Beidh saol ag do chuid marbhánach arís,

éireoidh a gcoirp as an nua;

músclaígí, déanaigí gairdeas,

sibhse uile atá sínte sa láib;

óir is geal é mar dhrúcht do dhrúchtsa,

agus tiocfaidh sliocht ar thír na scáth.

20 Imigh, a phobal liom, gabh isteach i do sheomraí

agus dún na doirse i do dhiaidh.

Gabh i bhfolach seal nóiméid

go dtí go dté an fhearg thart.

21 Óir féach, tá an Tiarna ag teacht as a áras amach

chun a n-urchóid a aifirt ar mhuintir an domhain go léir.

Tá an talamh chun an fhuil a doirteadh air a aiseag,

agus ní choinneoidh sé a chuid marbh faoi chlúdach níos mó.