Ióna

“Nuair a bhí mé i gcruachás,

scread mé ar an Tiarna,

agus thug sé cluas do mo ghuí;

ó bhroinn an Bháis ghlaoigh mé ort

agus d’éist tú le mo ghuth.

3 [2:4] Theilg tú mé síos san aibhéis,

i ndoimhneacht na farraige,

mar ar thimpeallaigh an díle mé,

agus mar a raibh do thonnta agus do shaoistí uile

ag madhmadh tharam.

4 [2:5] Dúirt mé liom féin, mar sin:

‘Tá mé díbeartha as do láthair.

Conas a gheobhaidh mé radharc arís

ar do Theampall naofa?’

5 [2:6] Bhí na huiscí do mo chiorclú,

agus mé i mbaol mo mhúchta;

bhí an duibheagán ag brú isteach orm ó gach taobh

agus chuaigh mo cheann in ascar san fheamainn.

6 [2:7] Síos liom go fréamhacha na sléibhte;

bhí barraí fhearann an Bháis

á ndaingniú orm feasta choíche.

Ach tharraing tusa aníos as an bPoll mé

go beo beathach,

a Thiarna, a Dhia liom!

7 [2:8] Agus mé ag dul i laige le giorra anála,

chuimhnigh mé ar an Tiarna

agus tháinig m’achainí chugatsa,

chomh fada le do Theampall naofa:

8 [2:9] Go n-éirí lucht adhartha íol gan éifeacht

as a mbaothdhílseacht dóibh.

9 [2:10] I dtaca liomsa de, áfach

ofrálfaidh mé íobairt duit

mar aon le caintic bhuíochais;

agus comhlíonfaidh mé na móideanna a thug mé.

Is don Tiarna is dleacht

an fhuascailt a dhéanamh.”