Στην ανάλυση που έκανε ο απόστολος Παύλος για την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη, ολοκλήρωσε λέγοντας ότι «το μεγαλύτερο από αυτά είναι η αγάπη». (1 Κορ. 13:13) Γιατί το είπε αυτό; Διότι στο μέλλον δεν θα χρειάζεται πια να έχουμε πίστη στις υποσχέσεις του Θεού για τον νέο του κόσμο ούτε ελπίδα ότι αυτές οι υποσχέσεις θα βγουν αληθινές, επειδή θα έχουν ήδη πραγματοποιηθεί. Αλλά πάντοτε θα χρειάζεται να έχουμε αγάπη για τον Ιεχωβά και για τους ανθρώπους. Μάλιστα, η αγάπη μας για αυτούς θα συνεχίσει να μεγαλώνει για πάντα. Επίσης, η αγάπη μάς προσδιορίζει ως αληθινούς Χριστιανούς. Ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου​—αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάν. 13:35) Επιπλέον, η αγάπη που έχουμε ο ένας για τον άλλον μας κρατάει ενωμένους. Ο Παύλος χαρακτήρισε την αγάπη “τέλειο δεσμό ενότητας”. (Κολ. 3:14) Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε σε ομοπίστους του: «Όποιος αγαπάει τον Θεό πρέπει να αγαπάει και τον αδελφό του». (1 Ιωάν. 4:21) Όταν δείχνουμε αγάπη ο ένας για τον άλλον, δείχνουμε ότι αγαπάμε τον Θεό. w23.11 47:1, 3

Η Αγία Γραφή παρομοιάζει τη Χριστιανική μας ζωή με αγώνα δρόμου. Οι δρομείς που περνούν με επιτυχία τη γραμμή του τερματισμού ανταμείβονται με αιώνια ζωή. (2 Τιμ. 4:7, 8) Χρειάζεται να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για να συνεχίσουμε να τρέχουμε, ιδίως επειδή η γραμμή του τερματισμού είναι πιο κοντά από ποτέ. Ο απόστολος Παύλος έδειξε τι θα μας βοηθήσει να κερδίσουμε. Μας πρότρεψε να «πετάξουμε. . . από πάνω μας κάθε βάρος και. . . [να] τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας». Μήπως ο Παύλος εννοούσε ότι ως Χριστιανοί δεν χρειάζεται να βαστάζουμε κανένα φορτίο; Όχι, δεν ήθελε να πει αυτό. Απεναντίας, εννοούσε ότι χρειάζεται να απαλλαχτούμε από κάθε περιττό βάρος. Ένα τέτοιο βάρος θα μπορούσε να μας γίνει εμπόδιο και να μας εξουθενώσει. Για να υπομείνουμε, πρέπει να εντοπίζουμε γρήγορα οποιοδήποτε περιττό βάρος θα μπορούσε να μας επιβραδύνει και να το πετάμε. Ταυτόχρονα όμως, δεν πρέπει να πετάμε από πάνω μας φορτία που οφείλουμε να βαστάζουμε. Διαφορετικά, θα μπορούσαμε να αποκλειστούμε από τον αγώνα.​—2 Τιμ. 2:5. w23.08 36:1-2

Η λογικότητα μας βοηθάει να σεβόμαστε τις απόψεις των άλλων. Για παράδειγμα, σε κάποιες αδελφές μας αρέσει να βάφονται, ενώ σε άλλες όχι. Σε μερικούς Χριστιανούς αρέσει να πίνουν οινοπνευματώδη ποτά με μετριοπάθεια, ενώ άλλοι επιλέγουν να απέχουν εντελώς από το αλκοόλ. Όλοι οι Χριστιανοί επιθυμούν καλή υγεία αλλά επιλέγουν διαφορετικές μεθόδους φροντίδας της υγείας. Αν έχουμε τόσο ισχυρές απόψεις για τις δικές μας επιλογές ώστε να προσπαθούμε να τις προωθούμε στην εκκλησία, μπορεί να σκανδαλίσουμε άλλους και να προξενήσουμε διαιρέσεις. (1 Κορ. 8:9· 10:23, 24) Για παράδειγμα, αντί να καθορίζει αυστηρά πώς πρέπει να ντυνόμαστε, ο Ιεχωβά μάς έχει δώσει κάποιες κατευθυντήριες αρχές. Πρέπει να ντυνόμαστε με τρόπο που αρμόζει σε διακόνους του Θεού, δείχνοντας λογικότητα, σεμνότητα και «σωφροσύνη». (1 Τιμ. 2:9, 10) Συνεπώς, δεν τραβάμε ακατάλληλα την προσοχή στον εαυτό μας με τον τρόπο που ντυνόμαστε. Οι Βιβλικές αρχές βοηθούν επίσης τους πρεσβυτέρους να μη θεσπίζουν αυθαίρετους κανόνες σχετικά με τα ρούχα και τα στιλ κουρέματος και χτενίσματος. w23.07 32:13-14