Ο απόστολος Παύλος απολάμβανε μια ιδιαίτερα ικανοποιητική ζωή στην υπηρεσία του Ιεχωβά, αλλά αντιμετώπιζε και πολλές δυσκολίες. Συχνά διένυε μεγάλες αποστάσεις, και τα ταξίδια εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Όταν ταξίδευε, ενίοτε αντιμετώπιζε «κινδύνους από ποταμούς» και «κινδύνους από ληστές». Επίσης, κάποιες φορές υπέμεινε σωματική κακομεταχείριση από εναντιουμένους. (2 Κορ. 11:23-27) Επιπρόσθετα, οι Χριστιανοί αδελφοί του Παύλου δεν έδειχναν πάντοτε εκτίμηση για τις ειλικρινείς προσπάθειές του να τους βοηθήσει. (2 Κορ. 10:10· Φιλιπ. 4:15) Τι βοήθησε τον Παύλο να συνεχίσει να υπηρετεί τον Ιεχωβά; Ο Παύλος έμαθε πολλά για την προσωπικότητα του Ιεχωβά από τις Γραφές και από τις δικές του εμπειρίες. Πείστηκε ότι ο Ιεχωβά Θεός τον αγαπούσε. (Ρωμ. 8:38, 39· Εφεσ. 2:4, 5) Αγάπησε δε και εκείνος τον Ιεχωβά πάρα πολύ. Ο Παύλος έδειχνε την αγάπη του για τον Ιεχωβά “διακονώντας τους αγίους και συνεχίζοντας να τους διακονεί”.​—Εβρ. 6:10. w23.07 30:5-6

Πολλοί άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι χρειαζόμαστε τις κοσμικές εξουσίες και ότι πρέπει να υπακούμε τουλάχιστον σε κάποιους από τους νόμους που θεσπίζουν αυτές οι «ανώτερες εξουσίες». Αλλά οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι ίσως διστάζουν να υπακούσουν σε κάποιον νόμο που φαίνεται άδικος ή υπερβολικά απαιτητικός. Η Γραφή αναγνωρίζει ότι οι ανθρώπινες κυβερνήσεις προξενούν βάσανα, βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Σατανά και σύντομα θα καταστραφούν. (Ψαλμ. 110:5, 6· Εκκλ. 8:9· Λουκ. 4:5, 6) Μας λέει επίσης ότι «όποιος εναντιώνεται στην εξουσία τάσσεται εναντίον της διευθέτησης του Θεού». Η σχετική υποταγή μας στις ανώτερες εξουσίες είναι μέρος της προσωρινής διευθέτησης του Ιεχωβά για τη διατήρηση της τάξης. Επομένως, πρέπει “να αποδίδουμε σε όλους αυτά που τους οφείλονται”, μεταξύ άλλων τους φόρους, τον σεβασμό και την υπακοή. (Ρωμ. 13:1-7) Ίσως θεωρούμε ότι ένας νόμος είναι άβολος ή άδικος ή ότι η τήρησή του είναι δαπανηρή. Ωστόσο, υπακούμε στον Ιεχωβά, και εκείνος μας λέει να υπακούμε σε αυτές τις εξουσίες εφόσον δεν μας ζητούν να παραβιάσουμε τις δικές του εντολές.​—Πράξ. 5:29. w23.10 42:9-10

Όταν γεννήθηκε ο Σαμψών, οι Φιλισταίοι κυβερνούσαν το έθνος του Ισραήλ και το καταδυνάστευαν. (Κριτ. 13:1) Η σκληρή τους διακυβέρνηση προξενούσε μεγάλα βάσανα στους Ισραηλίτες. Ο Ιεχωβά επέλεξε τον Σαμψών για να «πρωτοστατήσει στη σωτηρία του Ισραήλ από το χέρι των Φιλισταίων». (Κριτ. 13:5) Για να επιτελέσει αυτόν τον απαιτητικό διορισμό, ο Σαμψών θα έπρεπε να στηρίζεται στον Ιεχωβά. Σε κάποια περίπτωση, μια στρατιωτική δύναμη Φιλισταίων είχε έρθει να αιχμαλωτίσει τον Σαμψών στη Λεχί, προφανώς στον Ιούδα. Οι άντρες του Ιούδα φοβήθηκαν, γι’ αυτό αποφάσισαν να παραδώσουν τον Σαμψών στον εχθρό. Οι ίδιοι οι συμπατριώτες του Σαμψών τον έδεσαν σφιχτά με δύο καινούρια σχοινιά και τον έφεραν στους Φιλισταίους. (Κριτ. 15:9-13) Ωστόσο, «το πνεύμα του Ιεχωβά τού έδωσε δύναμη», και ελευθερώθηκε από τα σχοινιά. Έπειτα, «βρήκε ένα νωπό σαγόνι αρσενικού γαϊδουριού», το πήρε και σκότωσε με αυτό 1.000 Φιλισταίους!​—Κριτ. 15:14-16. w23.09 37:3-4