8 Աբրամն ասաց Ղովտին.+ «Լսիր, խնդրում եմ. պետք չէ, որ վեճ լինի իմ ու քո միջև և իմ ու քո անասնապահների միջև, քանի որ մենք եղբայրներ ենք: 9 Ամբողջ երկիրը քո առաջ չէ՞: Խնդրում եմ, առանձնացիր ինձանից: Եթե դու ձախ գնաս, ես աջ կգնամ, իսկ եթե աջ գնաս, ես ձախ կգնամ»:

23 Դավթին տեսնելուն պես Աբիգեան ավանակի վրայից շտապ իջավ ու ծնկի գալով՝ մինչև գետին խոնարհվեց նրա առաջ: 24 Ապա նրա ոտքերն ընկնելով՝ ասաց. «Մեղքն ինձ վրա լինի, տե՛ր իմ: Խնդրում եմ, թույլ տուր՝ աղախինդ խոսի քեզ հետ, և լսիր աղախնիդ խոսքերը:

19 Իմ սիրելի՛ եղբայրներ, հիշեք, որ ամեն մարդ պետք է պատրաստ լինի լսել, չշտապի խոսել+ և չշտապի զայրանալ,+