ԵՐԳ 119
Մենք պետք է հավատ ունենանք
1. Աստված անցյալում իր խոսքն է հայտնել
Մարգարեների միջոցով։
Ապա Հոր անգին Որդին է ասել.
«Զղջա՛ ամբողջ քո սրտով»։
(ԿՐԿՆԵՐԳ)
Մենք ունե՞նք արդյոք մեծ հավատ՝
Հաստատուն, ամուր, անսասան։
Գործերով փաստենք անընդհատ,
Հասնենք չքնաղ կյանքին հավերժական։
2. «Արքան է իշխում»,— պատմում ենք մարդկանց,
Պատվերը Տիրոջ կատարում։
Տանում ենք հույսի այս լուրը սրտանց,
Խոստումը չենք թաքցնում։
(ԿՐԿՆԵՐԳ)
Մենք ունե՞նք արդյոք մեծ հավատ՝
Հաստատուն, ամուր, անսասան։
Գործերով փաստենք անընդհատ,
Հասնենք չքնաղ կյանքին հավերժական։
3. Խարիսխ է հավատը մեր՝ հուսալի.
Մենք չենք վախենա, նահանջի։
Անշուշտ կհասնենք կյանքին բաղձալի,
Եթե հուսանք Բարձրյալին։
(ԿՐԿՆԵՐԳ)
Մենք ունե՞նք արդյոք մեծ հավատ՝
Հաստատուն, ամուր, անսասան։
Գործերով փաստենք անընդհատ,
Հասնենք չքնաղ կյանքին հավերժական։
(Տես նաև Հռոմ. 10։10; Եփես. 3։12; Եբր. 11։6; 1 Հովհ. 5։4)