Մենք զարմանալի կերպով ենք ստեղծված

Դավիթը խորհում էր Աստծու լավ հատկությունների մասին, որոնք ակնհայտ երևում էին նրա ստեղծագործություններում։ Նա իր ողջ կյանքում վստահությամբ ծառայեց Եհովային։

Երբ Դավիթը խորությամբ մտածում էր ստեղծագործության մասին, մղվում էր փառաբանելու Եհովային.

139։14

• «Պիտի գովերգեմ քեզ, քանի որ զարմանալի կերպով եմ ստեղծված»։

139։15

• «Իմ ոսկորները չծածկվեցին քեզանից, երբ ես ծածուկ տեղը ստեղծվեցի, երբ ես երկրի խորունկ տեղերում հյուսվեցի»։

139։16

• «Քո աչքերը տեսան իմ սաղմը, և քո գրքում գրված էին այն օրերը, երբ նրա բոլոր մասերը կազմավորվեցին»։