Եհովան խրատում է նրանց, ում սիրում է (Եբրայեցիներ 12։5, 6)։ Նա այնքան շատ էր սիրում Մարիամին, որ օգնեց սրտից արմատախիլ անելու հպարտությունը։ Խրատը ցավոտ էր, բայց փրկեց նրան։ Հնազանդվելով՝ նա նորից ձեռք բերեց Աստծու բարեհաճությունը։ Մարիամն ապրեց մինչև իսրայելացիների դեգերումների ավարտը։ Երբ նա մահացավ Կադեսում, որը Ցին անապատում է, հավանաբար արդեն մոտ 130 տարեկան էր։b (Թվեր 20։1)։ Դարեր անց Եհովան խոսեց նրա մասին որպես իր հավատարիմ ծառայի։ Իր մարգարե Միքիայի միջոցով նա հիշեցրեց իր ժողովրդին. «Ես հանեցի քեզ Եգիպտոսի երկրից և փրկագնեցի քեզ ստրուկների տնից։ Ես քո առջևից ուղարկեցի Մովսեսին, Ահարոնին ու Մարիամին» (Միքիա 6։4)։