Մեզնից շատերը գուցե երբեք գետնի տակ արգելափակման մեջ չընկնեն, ինչպես պատահեց այս ինը հանքափորներին, կամ աղետի պատճառով մահվան վտանգի առջև չկանգնեն։ Այնուամենայնիվ, բոլորս փրկության կարիք ունենք, քանի որ չենք կարող խուսափել հիվանդության, ծերության և մահվան կործանարար ազդեցությունից։ «Կնկանից ծնուած մարդը կարճ կեանք ունի եւ լիքն է ցաւով,— ասել է հավատարիմ նահապետ Հոբը։— Ծաղկի պէս ծլում է եւ թօթափում է, եւ փախչում է ստուերի պէս՝ չէ կանգնում» (Յոբ 14։1, 2)։ Այս խոսքերը, որ ասվել են ավելի քան 3 500 տարի առաջ, այսօր նույնպես ճշմարիտ են, քանի որ չկա մեկը, որ կարողանա ազատվել մահից, որն անխուսափելի է։ Անկախ այն բանից, թե որտեղ ենք ապրում և ինչպես ենք հոգ տանում մեր առողջությանը՝ մենք տառապանքի, ծերության ու մահվան ճիրաններից ազատվելու կարիք ունենք։

Անկախ այն բանից՝ համաձայն կլինեք կյանքի ու մահվան վերաբերյալ Հոբի տեսակետի հետ, թե՝ ոչ՝ տարիների ընթացքում դուք նույնպես «կփախչեք ստուերի պէս», կփախչեք հեռու ձեր ընկերներից, ընտանիքից, տնից և ամեն բանից, որ ունեք, դեպի մահ։ «Կենդանիները գիտեն որ մեռնելու են,— գրեց հին Իսրայելի իմաստուն թագավոր Սողոմոնը,— բայց մեռելները մի բան չ’գիտեն եւ վարձք էլ չ’ունին, որովհետեւ նորանց յիշատակը մոռացուել է» (Ժողովող 9։5)։