Սողոմոնը ցույց է տալիս, թե որքան կարևոր դեր է խաղում արդարությունը։ Նա ասում է. «Հարուստի ճոխութիւնն իր զօրութեան քաղաքն է, իսկ աղքատների չքաւորութիւնն իրանց կործանումն է։ Արդարի գործողութիւնը կեանքի համար է. ամբարշտի արդիւնքը մեղքի համար» (Առակաց 10։15, 16)։

Մյուս կողմից էլ, արդար մարդու՝ լինի նա հարուստ թե աղքատ, արդար գործերը կյանքի են առաջնորդում։ Ինչպե՞ս։ Նա բավարարվում է իր ունեցածով։ Թույլ չի տալիս, որ իր ֆինանսական վիճակը խանգարի իրեն Աստծո առջև հաճելի կեցվածք ունենալ։ Հարուստ թե աղքատ՝ արդարի ապրելակերպը երջանկություն է բերում նրան, իսկ ապագայի համար՝ հավիտենական կյանքի հույս (Յոբ 42։10–13)։ Մինչդեռ ամբարիշտը օգուտ չի քաղում նույնիսկ իր հարստությունից։ Փոխանակ գնահատելու հարստության պաշտպանիչ դերը և ապրելու Աստծո կամքին համաձայն, նա իր ունեցվածքն օգտագործում է մեղավոր կյանքով ապրելու համար։