ԵԹԵ փորձեիր մեկ բառով նկարագրել Եհովա Աստծու էությունը, ի՞նչ բառ կընտրեիր։ Մ.թ.ա. 8-րդ դարում Եսայիա մարգարեն տեսավ մի տեսիլք։ Նա լսեց, թե ոգեղեն էակները ինչպես են փառաբանում Եհովային՝ օգտագործելով մի բառ, որն արտահայտում է Նրա բուն էությունը։ Այն, ինչ տեսավ ու լսեց Եսայիան, անշուշտ, մեր սիրտը ակնածանքով է լցնում Աստծու հանդեպ և մղում է մոտենալու նրան։ Քննենք Եսայիա 6։1–3 համարները։ Փորձիր պատկերացնել քեզ այս տեսիլքում։

Եսայիային ակնածալից վախ է ներշնչում ոչ միայն տեսածը, այլև լսածը։ Սերովբեները, կազմելով երկնային երգչախումբ, բարձրաձայն երգում են։ Եսայիան գրում է. «Նրանք բացականչում էին և ասում իրար. «Սո՛ւրբ, սո՛ւրբ, սո՛ւրբ է Զորքերի Տեր Եհովան» (համար 3)։ «Սուրբ» թարգմանված եբրայերեն բառը ունի մաքրության և անարատության իմաստ։ Այս բառը կարող է նշանակել նաև «լիակատար զատվածություն այն ամենից, ինչը մեղավոր է»։ Սերովբեների երգչախումբը, հավանաբար, փոխերգ է կատարում։ Նրանք երեք անգամ օգտագործում են «սուրբ» բառը՝ շեշտելով, որ Եհովան բացարձակապես սուրբ է (Հայտնություն 4։8)։ Սրբությունը նրա հատկանշական գծերից է։ Եհովան լիովին անարատ է, մաքուր ու անբասիր։