Ինչպե՞ս պետք է նայենք մարդկանց, մինչ Եհովայի օրը մոտենում է

«Տէրը չի ուշացնիլ խոստումը.... բայց երկայնամիտ է լինում մեզ վերայ, որովհետեւ չէ կամենում որ կորչողներ լինեն, բայց որ ամենն ապաշխարութեան հասնեն» (Բ ՊԵՏՐՈՍ 3։9)։

1, 2. ա) Ինչպե՞ս է Եհովան այսօր նայում մարդկանց։ բ) Ի՞նչ հարցեր կարող ենք տալ ինքներս մեզ։

ԵՀՈՎԱՅԻ ծառաները հանձնարարություն ունեն բոլոր ազգերի մարդկանցից աշակերտներ պատրաստելու (Մատթէոս 28։19)։ Այս առաջադրանքը կատարելու և Եհովայի ‘մեծ օրվան’ սպասելու հետ մեկտեղ մենք կարիք ունենք մարդկանց նայելու այնպես, ինչպես նա է նայում (Սոփոնիա 1։14)։ Իսկ ինչպե՞ս է Եհովան դիտում մարդկանց։ Պետրոս առաքյալն ասում է. «Տէրը չի ուշացնիլ խոստումը, ինչպէս ոմանք ուշացնել են կարծում, բայց երկայնամիտ է լինում մեզ վերայ, որովհետեւ չէ կամենում որ կորչողներ լինեն, բայց որ ամենն ապաշխարութեան հասնեն» (Բ Պետրոս 3։9)։ Աստված մարդկանց դիտում է որպես անհատների, որոնք հնարավորություն ունեն ‘ապաշխարության հասնելու’։ Նա «կամենում է որ ամեն մարդիկ փրկուին, եւ ճշմարտութեան գիտութեանը գան» (Ա Տիմոթէոս 2։4)։ Այո՛, Եհովան շատ է ուրախանում, որ ‘ամբարիշտը դարձի է գալիս իր ճանապարհից ու ապրում’ (Եզեկիէլ 33։11)։

² Իսկ անձամբ մենք նայո՞ւմ ենք մարդկանց այնպես, ինչպես Եհովան։ Նրա պես համարո՞ւմ ենք, որ ամեն մի ռասայի ու ազգության պատկանող մարդ հավանական է, որ դառնա նրա «արօտի» ‘ոչխարներից’ մեկը (Սաղմոս 100։3; Գործք 10։34, 35)։ Եկեք քննենք երկու օրինակ, որոնք ցույց են տալիս Աստծո տեսակետն ունենալու կարևորությունը։ Երկու դեպքում էլ կործանումն անխուսափելի էր, և Եհովայի ծառաներին վաղօրոք տեղյակ էր պահվել դրա մասին։ Այս օրինակները մեզ համար առանձնապես նշանակալից են, քանի որ մենք սպասում ենք Եհովայի մեծ օրվան։

Աբրահամը Եհովայի պես էր նայում

3. Ո՞րն էր Եհովայի տեսակետը Սոդոմի և Գոմորի բնակիչների վերաբերյալ։

³ Առաջին օրինակը վերաբերում է Աբրահամ նահապետին և Սոդոմ ու Գոմոր ամբարիշտ քաղաքներին։ Երբ Եհովան լսեց «Սոդոմի եւ Գոմորի աղաղակը», նա անմիջապես չկործանեց այդ քաղաքներն ու նրա բոլոր բնակիչներին։ Նախևառաջ Աստված ստուգեց իրավիճակը (Ծննդոց 18։20, 21)։ Երկու հրեշտակ ուղարկվեց Սոդոմ, որտեղ նրանք կանգ առան արդար Ղովտի տանը։ Հրեշտակների գալու գիշերը «քաղաքի մարդիկը.... տունը պատեցին երիտասարդներից մինչեւ ծերերը բոլոր ժողովուրդը միասին»՝ ցանկանալով միասեռական հարաբերության մեջ մտնել հրեշտակների հետ։ Հստակ է, որ քաղաքն իր բնակիչների այլասերվածության պատճառով արժանի էր ոչնչացման։ Սակայն հրեշտակները Ղովտին ասացին. «Այստեղ ուրիշ էլ ո՞վ ունիս. փեսայ եւ որդիներդ եւ աղջիկներդ, եւ քաղաքումը ով որ ունիս այստեղից հանիր»։ Եհովան այդ քաղաքի մի քանի բնակիչների համար հնարավորություն ստեղծեց փրկվելու, բայց ի վերջո միայն Ղովտը և իր երկու աղջիկները ազատվեցին կործանումից (Ծննդոց 19։4, 5, 12, 16, 23–26)։

4, 5. Ինչո՞ւ էր Աբրահամը խնդրում Սոդոմի բնակիչների համար, և ներդաշնա՞կ էր արդյոք մարդկանց վերաբերյալ նրա տեսակետը Եհովայի տեսակետի հետ։

⁴ Իսկ հիմա եկեք ետ դառնանք այն պահը, երբ Եհովան հայտնեց, որ մտադիր է ստուգել Սոդոմ և Գոմոր քաղաքները։ Այդ ժամանակ էր, որ Աբրահամը խնդրեց. «Գուցէ այն քաղաքի մէջ յիսուն արդար կան, մի՞թէ նորանց կ’կորցնես, եւ չես խնայիլ այն տեղին այն յիսուն արդարի համար որ նորանում են. քաւ լիցի քեզ այսպիսի բան անելը, որ արդարին ամբարշտի հետ մեռցնես, եւ արդարն ամբարշտի պէս լինի. քաւ լիցի քեզ. մի՞թէ բոլոր երկրի դատաւորը արդարութիւն չի անիլ»։ Աբրահամը երկու անգամ օգտագործեց «քաւ լիցի քեզ» արտահայտությունը։ Իր փորձից նա գիտեր, որ Եհովան արդարին ամբարշտի հետ չէր կործանի։ Եվ երբ Եհովան ասաց, որ չի կործանի Սոդոմը, եթե այնտեղ «յիսուն արդար» գտնի, Աբրահամը աստիճանաբար նվազեցրեց թիվը, մինչև որ հասավ ընդամենը տասը մարդու (Ծննդոց 18։22–33)։

⁵ Կլսե՞ր Եհովան Աբրահամի խնդրանքները, եթե դրանք ներդաշնակ չլինեին իր տեսակետի հետ։ Ակնհայտ է, որ ոչ։ Որպես Եհովայի «բարեկամ»՝ Աբրահամը, անկասկած, գիտեր, թե որն էր Նրա տեսակետը և ինքն էլ այդպես էր մտածում (Յակոբոս 2։23)։ Իր ուշադրությունը դարձնելով Սոդոմի և Գոմորի վրա՝ Եհովան պատրաստ էր հաշվի առնել Աբրահամի խնդրանքները։ Ինչո՞ւ։ Քանի որ մեր երկնային Հայրը «չէ կամենում որ կորչողներ լինեն, բայց որ ամենն ապաշխարութեան հասնեն»։

Հովնան. միանգամայն հակառակ տեսակետ

6. Ինչպե՞ս նինվեցիները արձագանքեցին Հովնանի քարոզին։

⁶ Այժմ քննենք երկրորդ՝ Հովնանի օրինակը։ Այս անգամ կործանման ենթակա քաղաքը Նինվեն էր։ Հովնան մարգարեին պատվեր տրվեց հայտարարել, որ այդ քաղաքի չարությունը ‘վեր է եկել Եհովայի առաջին’ (Յովնան 1։2)։ Նինվեն, ներառյալ իր արվարձանները, մեծ քաղաք էր՝ «երեք օրուայ ճանապարհ»։ Երբ Հովնանը վերջապես հնազանդություն ցուցաբերեց ու մտավ Նինվե, նա սկսեց հռչակել. «Դեռ քառասուն օր կայ, եւ Նինուէն պիտի կործանուի»։ Լսելով նրա քարոզը՝ «Նինուէի մարդիկը հաւատացին Աստուծուն, եւ ծոմ հրատարակեցին եւ քուրձեր հագան»։ Նույնիսկ Նինվեի թագավորը զղջաց (Յովնան 3։1–6)։

7. Ինչպե՞ս Եհովան վերաբերվեց նինվեցիներին՝ տեսնելով նրանց զղջումը։

⁷ Նրանց արձագանքը էապես տարբերվում էր սոդոմացիների արձագանքից։ Ինչպե՞ս էր Եհովան նայում զղջամիտ նինվեցիներին։ Յովնան 3։10–ում ասվում է. «Աստուած զղջաց այն չարեաց մասին, որ ասել էր թէ պիտի անէ նորանց, եւ չ’արաւ»։ Եհովան «զղջաց» այն իմաստով, որ փոխեց իր մտադրությունը նինվեցիների առնչությամբ, քանի որ վերջիններս փոխել էին իրենց ընթացքը։ Եհովան իր չափանիշները չփոխեց. նա փոխեց իր որոշումը, երբ տեսավ, որ Նինվեի բնակիչները զղջացին (Մաղաքիա 3։6)։

8. Ինչո՞ւ էր Հովնանը մռայլվել։

⁸ Արդյո՞ք Հովնանը սկսեց իրերին նայել Եհովայի տեսանկյունից այն բանից հետո, երբ հասկացավ, որ Նինվեն չի կործանվելու։ Ոչ, քանի որ Աստվածաշնչում կարդում ենք. «Եւ Յովնանը տրտմեց մեծ տրտմութիւնով եւ զայրացաւ»։ Ուրիշ ի՞նչ արեց Հովնանը։ «Եւ աղօթք արաւ Տիրոջը եւ ասեց. Ո՛հ Տէր, սա չէ՞ր իմ խօսքը քանի որ դեռ իմ երկրումն էի. դորա համար էլ աճապարեցի որ փախչեմ Թարսիս. որովհետեւ գիտեի, որ դու ողորմած, գթած, երկայնամիտ եւ բազումողորմ Աստուած ես եւ կ’զղջաս չարիքի համար» (Յովնան 4։1, 2)։ Հովնանը գիտեր Եհովայի հատկությունները։ Սակայն այդ պահին մարգարեն մռայլվել էր ու չբաժանեց Եհովայի տեսակետը Նինվեի զղջամիտ բնակիչների վերաբերյալ։

9, 10. ա) Ի՞նչ սովորեցրեց Եհովան Հովնանին։ բ) Ինչո՞ւ կարող ենք համարել, որ ի վերջո Հովնանն ընդունեց Եհովայի տեսակետը նինվեցիների վերաբերյալ։

⁹ Հովնանը դուրս եկավ քաղաքից, մի հովանի շինեց ու նստեց նրա ստվերում, «մինչեւ որ տեսնէ թէ ինչ է լինելու քաղաքին»։ Եհովան «հրամայեց մի դդմենու, որ նա վեր ելաւ Յովնանի վերայ որ շուք անէ նորա գլխին վերայ»։ Հաջորդ օրը, սակայն, դդմենին չորացավ։ Երբ Հովնանը, տեսնելով դա, բարկացավ, Եհովան նրան ասաց. «Դու ափսոսում ես դդմենու մասին.... իսկ ես չ’ափսոսա՞մ Նինուէ մեծ քաղաքի մասին, որի մէջ կան հարիւր քսան հազար մարդից աւելի, որոնք չեն հասկանում իրանց աջ ու ձախ ձեռքը, եւ շատ անասուն» (Յովնան 4։5–11)։ Ինչպիսի՜ դաս Հովնանի համար այն մասին, թե ինչպես է Եհովան նայում մարդկանց։

¹⁰ Հայտնի չէ, թե ինչ պատասխանեց Հովնանը Աստծուն, երբ վերջինս արտահայտվեց Նինվեի բնակիչներին ‘ափսոսալու’ մասին։ Սակայն հստակ է, որ մարգարեն շտկեց իր տեսակետը զղջամիտ նինվեցիների վերաբերյալ։ Մենք նման եզրակացության ենք գալիս այն փաստից, որ Եհովան ներշնչեց Հովնանին գրելու այս պատմությունը։

Իսկ դո՞ւ ինչպես ես վերաբերվում

11. Ինչպե՞ս հավանաբար Աբրահամը կնայեր մեր օրերում ապրող մարդկանց։

¹¹ Այսօր մեկ ուրիշ կործանում է սպասվում. իրերի ներկա ամբարիշտ համակարգը կոչնչացվի Եհովայի օրվա ընթացքում (Ղուկաս 17։26–30; Գաղատացիս 1։4; Բ Պետրոս 3։10)։ Ինչպե՞ս Աբրահամը կնայեր այն մարդկանց, որոնք ապրում են այս աշխարհում, որ շուտով կկործանվի։ Ամենայն հավանականությամբ նա կանհանգստանար նրանցով, ովքեր դեռևս չեն լսել Թագավորության բարի լուրը (Մատթէոս 24։14)։ Աբրահամը բազմիցս խնդրեց Աստծուն այն արդար մարդկանց համար, որոնք գուցե լինեին Սոդոմում։ Իսկ անձամբ մենք անհանգստացա՞ծ ենք այն մարդկանցով, ովքեր կմերժեն Սատանայի իշխանության տակ գտնվող այս աշխարհի ուղիները, եթե իրենց հնարավորություն ընձեռվի զղջալու և Աստծուն ծառայելու (Ա Յովհաննէս 5։19; Յայտնութիւն 18։2–4)։

12. Ինչո՞ւ է հեշտ մեր ծառայության մեջ հանդիպող մարդկանց նկատմամբ զարգացնել տեսակետ, որը նման է Հովնանի տեսակետին, և ի՞նչ կարող ենք անել այս առումով։

¹² Պատշաճ է փափագել, որ ամբարշտությունը վերջ գտնի (Ամբակում 1։2, 3)։ Սակայն որքա՜ն հեշտ է զարգացնել Հովնանի մտածելակերպը՝ չանհանգստանալով այն մարդկանց շահերով, որոնք գուցե կզղջային։ Դա հատկապես հնարավոր է այն դեպքում, երբ Թագավորության լուրը տնից տուն քարոզելիս հաճախակի ենք հանդիպում այնպիսի մարդկանց, ովքեր անտարբեր են, տրամադրված են թշնամաբար և նույնիսկ սպառնում են։ Գուցե անուշադիր դառնանք այն մարդկանց նկատմամբ, ում Եհովան դեռ պիտի հանի իրերի այս ամբարիշտ համակարգից (Հռովմայեցիս 2։4)։ Եթե լուրջ ինքնաքննություն անելուց հետո պարզվի, որ թեկուզ մի փոքր մտածում ենք այնպես, ինչպես սկզբում մտածում էր Հովնանը նինվեցիների մասին, ապա կարող ենք աղոթել Եհովային օգնության համար, որ մեր տեսակետը համապատասխանեցնենք Իր տեսակետին։

13. Ինչո՞ւ կարող ենք ասել, որ Եհովան այսօր անհանգստանում է մարդկանցով։

¹³ Եհովան անհանգստացած է նրանցով, ովքեր դեռ չեն ծառայում իրեն, և նա լսում է իր նվիրված ծառաների խնդրանքները՝ ուղղված իրեն (Մատթէոս 10։11)։ Օրինակ՝ ի պատասխան նրանց աղոթքների՝ նա ‘իրավունք կանի’ (Ղուկաս 18։7, 8)։ Բացի այդ, Եհովան իր բոլոր խոստումներն ու նպատակները կիրագործի իր որոշած ժամանակին (Ամբակում 2։3)։ Մասնավորապես, նա կմաքրի երկիր մոլորակը ամեն չարիքից, ճիշտ ինչպես կործանեց Նինվեն, երբ նրա բնակիչները կրկին սկսեցին ամբարշտություն անել (Նաում 3։5–7)։

14. Ի՞նչ անելիս պետք է լինենք, մինչ սպասում ենք Եհովայի մեծ օրվան։

¹⁴ Քանի դեռ իրերի այս չար համակարգը չի կործանվել Եհովայի մեծ օրվա ժամանակ, համբերատարությամբ կսպասե՞նք՝ փութաջանորեն կատարելով նրա կամքը։ Մենք մանրամասնորեն չգիտենք, թե այսուհետ ինչ սահմաններ կընդգրկի մեր քարոզչական գործունեությունը նախքան Եհովայի օրվա գալը, բայց մենք գիտե՛նք, որ նախքան վախճանը կգա, Թագավորության բարի լուրը ամբողջ աշխարհում կքարոզվի այնքան, ինչքան որ Աստված բավական է համարում։ Անշուշտ, մենք պետք է անհանգստանանք ‘ցանկալիքի’ մասին, որոնք դեռ պիտի բերվեն, քանի որ Եհովան շարունակում է լցնել իր տունը փառքով (Անգէ 2։7)։

Մեր տեսակետը երևում է մեր գործերից

15. Ի՞նչը կարող է ավելացնել մեր երախտագիտությունը քարոզչական գործի հանդեպ։

¹⁵ Հնարավոր է, ապրում ենք մի այնպիսի վայրում, որտեղ մեր քարոզչությանն այնքան էլ լավ չեն արձագանքում, և հնարավորություն չունենք տեղափոխվել ուրիշ վայր, որտեղ Թագավորության քարոզիչների կարիքն ավելի մեծ է։ Ենթադրենք՝ մեր բնակության վայրում դեռ կարելի է գտնել տասը մարդ, որոնք դրականորեն կարձագանքեն բարի լուրին նախքան վախճանի գալը։ Ի՞նչ ենք կարծում՝ արժանի՞ են նրանք, որ մենք փնտրենք իրենց։ Հիսուսը «ժողովուրդներին տեսնելով, գթաց նորանց վերայ», քանի որ նրանք «յոգնած եւ ցիրուցան եղած էին, ինչպէս ոչխարներ որ հովիւ չ’ունին» (Մատթէոս 9։36)։ Աստվածաշունչը ուսումնասիրելով և «Դիտարան» ու «Արթնացե՛ք» պարբերագրերը ուշադիր կարդալով՝ մենք կարող ենք ավելի խորը հասկանալ, թե ինչ վիճակում է գտնվում այս աշխարհը։ Այսպես անելն իր հերթին կարող է օգնել մեզ, որ ավելի լավ հասկանանք, որ կարիք կա քարոզել բարի լուրը։ Ավելին՝ երախտագիտությամբ օգտվելով «հավատարիմ և իմաստուն ծառայի» մատակարարած հրատարակություններից, որոնք հիմնված են Աստվածաշնչի վրա, կարող ենք ավելի համոզիչ կերպով քարոզել հաճախակի մշակվող տարածքում (Մատթէոս 24։45–47; Բ Տիմոթէոս 3։14–17)։

16. Ինչպե՞ս կարող ենք բարձրացնել մեր ծառայության արդյունավետությունը։

¹⁶ Անհանգստացած լինելով նրանցով, ովքեր գուցե դեռ կարձագանքեն Աստվածաշնչի փրկարար լուրին՝ մենք շարունակում ենք քննել, թե ինչպես տարբեր ժամերի ու տարբեր ձևերով կարող ենք հանդիպել մարդկանց մեր ծառայության ընթացքում։ Երբ այցելում ենք նրանց, հայտնաբերո՞ւմ ենք, որ շատերը տանը չեն լինում։ Եթե այո, ապա մեր ծառայության արդյունավետությունը կարող ենք բարձրացնել՝ փոփոխություն մտցնելով մեր քարոզելու ժամանակի ու վայրի առնչությամբ։ Ձկնորսները ձկնորսության են դուրս գալիս այն ժամանակ, երբ հնարավոր է ձուկ բռնել։ Կարո՞ղ ենք նման բան անել մեր հոգևոր ձկնորսության գործում (Մարկոս 1։16–18)։ Ինչո՞ւ չփորձենք երեկոյան վկայել կամ հեռախոսով, եթե դա օրենքով թույլատրվում է։ Ոմանք իրենց փորձով համոզվել են, որ մարդատար և բեռնատար մեքենաների կայանավայրերում, լցակայաններում և խանութներում կարելի է արդյունավետ «ձկնորսություն» կատարել։ Մենք մարդկանց հանդեպ Աբրահամի պես ենք վարվում նաև այն դեպքում, երբ առիթը բաց չենք թողնում անպաշտոն վկայություն տալու։

17. Ինչպե՞ս կարող ենք քաջալերել միսիոներներին ու այլոց, որոնք ծառայում են օտար երկրներում։

¹⁷ Միլիոնավոր մարդիկ դեռևս չեն լսել Թագավորության լուրը։ Բացի այն, որ քարոզում ենք, կարո՞ղ ենք ցույց տալ մեր հոգատարությունը այդ մարդկանց հանդեպ՝ նույնիսկ առանց դուրս գալու մեր տնից։ Օրինակ՝ ճանաչո՞ւմ ենք միսիոներների կամ լիաժամ ծառայողների, որոնք ծառայում են արտասահմանում։ Եթե այո, ապա լավ կանեինք, եթե նամակներ գրեինք նրանց՝ ցույց տալով, որ գնահատում ենք նրանց աշխատանքը։ Ինչպե՞ս այդպես վարվելը ցույց կտա, որ հոգ ենք տանում մարդկանց մասին։ Մեր քաջալերական ու գովասանական նամակները կարող են զորացնել միսիոներներին, որ նրանք մնան իրենց նշանակման մեջ՝ դրանով իսկ օգնելով շատ ու շատ մարդկանց գալու դեպի ճշմարտության գիտությանը (Դատաւորաց 11։40, ՆԱ)։ Նաև մենք կարող ենք աղոթել միսիոներների համար, ինչպես նաև այլ երկրներում ապրող այն մարդկանց համար, ովքեր ծարավ են ճշմարտությանը (Եփեսացիս 6։18–20)։ Մեր հոգատարությունը ցույց տալու մեկ ուրիշ ձև է դրամական նվիրատվություններ անելը Եհովայի վկաների համաշխարհային գործին (Բ Կորնթացիս 8։13, 14; 9։6, 7)։

Հնարավորություն ունե՞ս տեղափոխվելու

18. Որոշ քրիստոնյաներ ի՞նչ են արել իրենց ապրած երկրում հանուն Թագավորության շահերի առաջխաղացման։

¹⁸ Նրանք, ովքեր տեղափոխվել են այնպիսի վայրեր, որտեղ Թագավորության քարոզիչների ավելի մեծ կարիք կա, օրհնվել են իրենց անձնազոհ ջանքերի համար։ Մյուս Եհովայի վկաները, թեև չեն տեղափոխվել, այնուամենայնիվ սովորել են օտար լեզու, որպեսզի կարողանան հոգևոր օգնություն ցույց տալ ներգաղթյալներին։ Նրանք իսկապես վարձատրվել են նման ջանքերի համար։ Օրինակ՝ յոթ Վկաներ, որոնք ԱՄՆ–ի Տեխաս նահանգի քաղաքներից մեկում հոգևոր օգնություն էին ցույց տալիս չինացիների, ուրախությամբ ընդունեցին այդ ազգության 114 անհատների 2001 թ. Տերունական ընթրիքի միջոցառմանը։ Նրանք, ովքեր օգնում են օտարալեզու մարդկանց, տեսնում են, որ իրենց «արտերը» պատրաստ են հնձի (Մատթէոս 9։37, 38)։

19. Նպատակահարմար կլիներ ի՞նչ անել, եթե խորհում ես օտար երկիր տեղափոխվելու մասին՝ այնտեղ Թագավորության քարոզչության գործը առաջ տանելու համար։

¹⁹ Հնարավոր է, դու և քո ընտանիքը կարծում եք, որ կարող եք տեղափոխվել Թագավորության քարոզիչների ավելի մեծ կարիք ունեցող վայր։ Իհարկե, նախևառաջ խելացի կլինի ‘նստել ու ծախսը հաշվել’ (Ղուկաս 14։28)։ Այսպես վարվելը անհրաժեշտ է հատկապես այն դեպքում, երբ անհատը խորհում է օտար երկիր տեղափոխվելու մասին։ Յուրաքանչյուրը, ով մտածում է այս մասին, միանգամայն տեղին կարող է ինքն իրեն հարցնել. «Կկարողանա՞մ ֆինանսապես ապահովել իմ ընտանիքը։ Կարո՞ղ եմ հարկ եղած վիզան ստանալ։ Խոսո՞ւմ եմ արդեն այդ երկրի լեզվով. եթե ոչ, պատրա՞ստ եմ սովորել այն։ Հաշվի՞ եմ առել այդ երկրի կլիման և նրա բնակիչների նիստուկացը։ Կարո՞ղ եմ իսկապես «զորավիգ» (ՆԱ) լինել այնտեղի իմ հավատակիցներին և ոչ թե՝ բեռ (Կողոսացիս 4։10, 11)։ Որպեսզի տեղեկանաս, թե այն երկրում, ուր պլանավորում ես այցելել, որքան մեծ է լրացուցիչ քարոզիչների կարիքը, միշտ տեղին է գրել Եհովայի վկաների այն մասնաճյուղին, որը վերահսկում է քարոզչական գործունեությունը այդ տարածքում։a

20. Ինչպե՞ս մի երիտասարդ քրիստոնյա իր անձը տրամադրեց իր հավատակիցներին և այլոց օտար երկրում։

²⁰ Մի քրիստոնյա, որը մասնակցում էր Թագավորության սրահների կառուցմանը Ճապոնիայում, իմացավ, որ Պարագվայում եղբայրները կարիք են զգում հմուտ շինարարների՝ կառուցելու երկրպագության վայր։ Լինելով ամուրի և ունենալով երիտասարդական ավյուն՝ նա տեղափոխվեց այդ երկիր և ութ ամիս աշխատեց այդ շինարարության վրա, ընդ որում՝ նա միակ լիաժամ ծառայողն էր։ Այդ ընթացքում նա սովորեց իսպաներեն ու վարեց Աստվածաշնչի տնային ուսումնասիրություններ։ Նա տեսավ, որ այդ երկրում Թագավորության քարոզիչների կարիք կար։ Ճիշտ է, նա վերադարձավ Ճապոնիա, բայց շուտով ետ մեկնեց Պարագվայ և օգնեց տեղի եղբայրներին՝ հրավիրելու մարդկանց հենց այդ նորակառույց Թագավորության սրահը։

21. Ի՞նչը պետք է լինի մեր անհանգստության գլխավոր առարկան, և ի՞նչ տեսակետ պետք է ունենանք՝ սպասելով Եհովայի մեծ օրվան։

²¹ Աստված հոգ կտանի, որ քարոզչական գործը լիովին կատարվի՝ համաձայն իր կամքի։ Այսօր նա արագացնում է հոգևոր հունձի վերջին աշխատանքները (Եսայիա 60։22)։ Ուրեմն, սպասելով Եհովայի օրվան, եկեք եռանդորեն մասնակցենք հնձին և մարդկանց նայենք այնպես, ինչպես մեր սիրառատ Աստվածն է նայում։

[ծԾանոթագրություն]

Հիշո՞ւմ եք

• Մինչ սպասում ենք Եհովայի օրվան, ինչպե՞ս պետք է դիտենք մարդկանց։

• Ինչպե՞ս էր Աբրահամը նայում այն արդար մարդկանց, ովքեր գուցե Սոդոմում ապրելիս լինեին։

• Ինչպե՞ս էր Հովնանը նայում Նինվեի զղջամիտ բնակիչներին։

• Ինչպե՞ս կարող ենք ցույց տալ, որ Եհովայի պես ենք նայում այն մարդկանց, ովքեր դեռևս չեն լսել բարի լուրը։

[նկար 16–րդ էջի վրա]

Աբրահամը մարդկանց նայում էր այնպես, ինչպես Եհովան

[նկար 17–րդ էջի վրա]

Հովնանը սկսեց զղջամիտ նինվեցիներին նայել այնպես, ինչպես Եհովան

[նկարներ 18–րդ էջի վրա]

Մարդկանց մասին անհանգստանալը մղում է մեզ փնտրել տարբեր ժամեր ու միջոցներ՝ քարոզելու բարի լուրը