Երբ նրանք հասնում են ձիթենիների այս գեղեցիկ այգին, Հիսուսը իր առաքյալներից ութին ասում է. «Նստեք այստեղ, իսկ ես գնամ ու այնտեղ աղոթք անեմ»։ Հավանաբար, ութ առաքյալները մնում են պարտեզի մուտքի մոտ։ Հիսուսը վերցնում է մյուս երեք առաքյալներին՝ Պետրոսին, Հակոբոսին և Հովհաննեսին, ու գնում է պարտեզի խորքը։ Նա շատ անհանգիստ է, ուստի ասում է նրանց. «Հոգիս խորապես տրտմած է, մինչև իսկ մեռնելու աստիճան։ Այստե՛ղ մնացեք և ինձ հետ արթո՛ւն եղեք» (Մատթեոս 26։36–38)։

Երկնքում եղած ժամանակ Հիսուսը տեսել է, թե ինչպիսի սարսափելի տանջանքներ են կրել նրանք, ովքեր հռոմեացիների կողմից մահվան են մատնվել։ Այժմ Հիսուսը՝ որպես մարդ, ապրում է երկրի վրա, ունի նույն զգացումները, ինչ մյուս մարդիկ, և կարող է ցավ զգալ, ուստի նա ամենևին էլ ուրախ չէ, որ նման տանջանքներ պետք է կրի։ Բայց նրան խորապես անհանգստացնում է ավելի կարևոր մի բան. իր Հոր անվան վրա կարող է նախատինք բերել այն, որ ինքը մահանալու է իբրև հանցագործ։ Մի քանի ժամից նրան ցցին կգամեն որպես Աստծուն հայհոյող։