Ջուր, որ բխում է հավիտենական կյանք տալու համար
«Ով որ խմի այն ջրից, որը ես կտամ նրան, էլ երբեք չի ծարավի. այն ջուրը, որը ես կտամ նրան, ջրի աղբյուր կդառնա նրա մեջ, որ կբխի հավիտենական կյանք տալու համար» (ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 4։14)։
«ՀԱՆԿԱՐԾԱԿԻ լուսնի կլոր շրջանի հետևից.... հայտնվում է կապույտ և սպիտակ մի թանկարժեք քար, մի լուսավոր, նուրբ երկնագույն գունդ՝ դանդաղ պտտվող սպիտակ քողերով, որը աստիճանաբար, փոքր մարգարտի նման, բարձրանում է թանձր սև խավարի առեղծվածային ծովից» (Էդգար Միտչել, տիեզերագնաց, երկիր մոլորակի նկարագիրը տիեզերքից)։
Ի՞նչն է մեր մոլորակն այնպիսի փայլով զարդարում, որը տեսնելով՝ այդ տիեզերագնացը մղվեց բանաստեղծական լեզվով արտահայտվել։ Դա ջուրն է, որ ծածկում է երկրի մակերևույթի մոտավորապես երեք քառորդ մասը։ Իրականում ջուրը ոչ միայն գեղեցկացնում է մեր մոլորակը, այլ նաև նպաստում է այն բանին, որ կյանքը երկրի վրա պահպանվի։ Մարդու օրգանիզմի մոտ 65 տոկոսը կազմված է ջրից։ Ջրի մասին «Բրիտանական հանրագիտարանում» նշվում է. «Այն կենսական է կյանքի համար և կարևոր դեր է խաղում գրեթե բոլոր պրոցեսներում, որոնք տեղի են ունենում բույսերի և կենդանիների մեջ»։
Ջրի շրջանառության շնորհիվ երկրի վրա ջրի պաշարները երբեք համալրվելու կարիք չեն ունենում։ «Ջրի գրեթե ամեն կաթիլ, որ մենք օգտագործում ենք, վերադառնում է օվկիանոս,— նշվում է «Ուորլդ բուք» հանրագիտարանում։— Այնտեղ ջուրը գոլորշիանում է արևից։ Հետո անձրևի տեսքով նորից վերադառնում է երկիր։ Ջուրը անընդհատ օգտագործվում է։ Այն երբեք չի սպառվում»։ Մոտ 3 000 տարի առաջ ջրի այս ուշագրավ պրոցեսի մասին նկարագրվել է Աստվածաշնչում. «Ամեն գետերը գնում են ծովը, բայց ծովը չէ լցվում. այնտեղը ուր որ գնում են գետերը, կրկին այնտեղ են դառնում որ գնան»։ Ի՜նչ հրաշալի ստեղծագործություն է երկրի վրա ջրի շրջապտույտը (Ժողովող 1։7)։
Հաշվի առնելով այն, որ ջուրը կենսական է կյանքի համար, և որ այն հրաշալի կերպով է պահպանվում երկրի վրա՝ չենք զարմանում, որ Աստվածաշնչում ավելի քան 700 անգամ հիշատակվում է ջրի մասին։ Աստվածաշնչում հաճախ է նշվում ջրի անզուգական հատկությունների մասին, հատկապես նրա մաքրելու և կյանքը պահպանելու զորության մասին՝ ցույց տալու համար այն, թե ինչպես Աստվածաշունչը կարող է մաքրել մեզ և պահպանել մեր կյանքը, որ Աստծուն երկրպագենք և նրա հետ լավ փոխհարաբերություններ զարգացնենք (Եսայիա 58։11; Հովհաննես 4։14)։
Աստվածաշունչը մաքրելու զորություն ունի
Իսրայելացիները աչքի էին ընկնում իրենց ֆիզիկական մաքրությամբ, քանի որ կանոնավորաբար լողանում էին և լվացվում։ Նաև ընդունված սովորություն էր լվանալ այն մարդու ոտքերը, որը մտնում էր տուն՝ ճաշելու (Ղուկաս 7։44)։ Բացի իրենց մարմինը և հագուստը մաքուր պահելուց՝ իսրայելացիները ջուրն օգտագործում էին նաև ծիսական մաքրություն պահպանելու համար։ Խորանում ծառայող քահանաները պետք է հաճախ լվանային իրենց ձեռքերը, ոտքերը և հագուստը (Ելից 30։18–21)։ Հետագայում Երուսաղեմի տաճարում Սողոմոնը պղնձյա «ձուլածո ծով» պատրաստեց, որը սովորաբար 44 000 լիտր ջուր էր պարունակում, ինչը բավական էր, որ մաքրության վերաբերյալ Աստծու Օրենքի պահանջները կատարվեին (Բ Մնացորդաց 4։2, 6)։ Ի՞նչ նշանակություն ունի ջրի այսպիսի գործածությունը այսօրվա քրիստոնյաների համար։
Պողոս առաքյալը բացատրեց, որ Հիսուսը քրիստոնեական ժողովը մաքրեց «ջրի լվացումով՝ խոսքի միջոցով»։ Ինչպես ջուրն է ֆիզիկապես մաքրում մեզ, այնպես էլ Աստծու Խոսքի ճշմարտությունը զորություն ունի բարոյապես և հոգևորապես մաքրելու։ Այդպիսի մաքրության շնորհիվ Քրիստոսի աշակերտները «սուրբ և առանց արատի» են (Եփեսացիներ 5։25–27)։ Ուստի բոլոր նրանք, ովքեր ցանկանում են Աստծու հաճությունն ունենալ, պետք է իրենց բարոյապես և հոգևորապես «անբիծ և անարատ» պահեն (2 Պետրոս 3։11, 14)։ Ինչպե՞ս է Աստծու Խոսքը օգնում նրանց այդ հարցում։
Նրանք, ովքեր ուզում են հաճեցնել Եհովա Աստծուն, հոգևոր ջուր են ստանում՝ կանոնավորաբար ուսումնասիրելով Աստվածաշունչը։ Երբ ստացված գիտելիքները հասնում են նրանց մտքին ու սրտին, նրանց մեջ ուժգին ցանկություն է առաջանում անելու այն, ինչ ասում է Աստվածաշունչը. «Վերափոխվեք՝ նորոգելով ձեր միտքը, որպեսզի հավաստիանաք, թե որն է Աստծու բարի, ընդունելի և կատարյալ կամքը» (Հռոմեացիներ 12։2)։
Աստծու կամքի մասին ճշգրիտ գիտելիքներ ձեռք բերելով՝ անհատը իր վարքի և մտածելակերպի մեջ սխալներ ու թերություններ է նկատում։ Երբ նա մի որոշ ժամանակ կիրառի Աստվածաշնչի սկզբունքները, Աստծու Խոսքը, ջրի նման, կօգնի նրան «լվացվել»՝ մաքրվել, նույնիսկ լուրջ մեղքերից (1 Կորնթացիներ 6։9–11)։
Ահա թե ինչպես Իսպանիայում ապրող մի մարդ փոփոխություններ կատարեց իր կյանքում։ «18 տարեկան հասակում ես զգացի, որ դժբախտ եմ»,— պատմում է Ալֆոնսոն։ Նա թմրամոլ էր և դաժան հանցագործ։ Նա շարունակում է պատմել. «Սեփական անձիս և ուրիշների հանդեպ ունեցած իմ վերաբերմունքի պատճառով ես ինձ պիղծ էի համարում։
Դպրոցում ես նկատել էի իմ տարիքի մի աղջկա, որը կոկիկ արտաքին տեսք ուներ և անբարո կյանքով չէր ապրում։ Դրանով նա տարբերվում էր մյուս աշակերտներից։ Նրա օրինակը իմ մեջ ցանկություն առաջացրեց մաքուր կյանքով ապրելու։ Մի անգամ նա ինձ հրավիրեց ներկա լինելու Եհովայի վկաների ժողովի հանդիպումներից մեկին, և ես համաձայնվեցի։ Շուտով սկսեցի Աստվածաշունչ ուսումնասիրել և Աստծու հետ մտերմանալ։ Մեկ տարի անց արդեն ապրում էի մաքուր կյանքով, ուստի մկրտվեցի։ Այս ակնառու փոփոխությունը տեսնելով՝ մեր հարևանությամբ ապրող շատ ծնողներ եկան ինձ մոտ և խնդրեցին, որ օգնեմ իրենց երեխաներին, որոնք թմրամոլներ էին»։
Ջուր, որ հավիտենական կյանք է տալիս
Մի անգամ Հիսուսը «կենդանի ջրի» մասին խոսեց մի սամարուհու հետ, որը եկել էր Հակոբի ջրհորից ջուր տանելու։ Նա ասաց. «Ով որ խմի այն ջրից, որը ես կտամ նրան, էլ երբեք չի ծարավի. այն ջուրը, որը ես կտամ նրան, ջրի աղբյուր կդառնա նրա մեջ, որ կբխի հավիտենական կյանք տալու համար» (Հովհաննես 4։10, 14)։ Հիսուսի խոսքերը ցույց են տալիս, որ «կենդանի ջուրը» խորհրդանշում է այն միջոցները, որոնց շնորհիվ Աստված կյանք է պարգևում մեզ, ինչպես նշված է իր Խոսքում՝ Աստվածաշնչում։ Դրանց շնորհիվ մարդիկ կարող են ապրել հավիտյան։ Այս խորհրդանշական ջրի կարևոր մասերից է Հիսուս Քրիստոսի քավիչ զոհաբերությունը։ Հիսուսն ասաց. «Աստված այնքան սիրեց աշխարհը, որ իր միածին Որդուն տվեց, որպեսզի ամեն ոք, ով հավատ է դրսևորում նրա հանդեպ, չկործանվի, այլ հավիտենական կյանք ունենա» (Հովհաննես 3։16)։
Ալֆոնսոն, որի մասին նշվեց վերևում, բարձր գնահատեց Աստծուց ստացած «կենդանի ջուրը»։ Խոսելով նրանց մասին, ովքեր շարունակեցին հանցագործ կյանքով ապրել և թմրանյութեր օգտագործել՝ նա ասաց. «Հարազատ եղբայրս մահացել է, մահացել են նաև նախկին ընկերներիցս յուրաքանչյուրը։ Աստծու Խոսքի գիտելիքները փրկեցին ինձ մահից։ Եհովայի տված հոգևոր օգնության շնորհիվ ես կենդանի եմ այսօր»։ Բացի այդ, այն ամենը, ինչ Ալֆոնսոն սովորել է Աստծու Խոսքից, օգնում է նրան սպասել այն ժամանակներին, երբ կարող է վայելել անվերջ կյանքը Աստծու խոստացած նոր աշխարհում (2 Պետրոս 3։13)։
Հրավեր բոլոր մարդկանց համար
Աստվածաշնչի վերջին գրքում նկարագրվում է, թե ինչպես է «կյանքի ջրի մի գետ՝ բյուրեղի պես մաքուր, հոսում Աստծու և Գառան գահից» (Հայտնություն 22։1)։ Գետը ներկայացնում է Աստծու ձեռնարկած այն միջոցները, որոնց շնորհիվ մարդիկ ի վերջո կհասնեն այն կատարյալ վիճակին, որ ունեին Ադամն ու Եվան մարդկության պատմության սկզբին։
Այդ գետի նկարագրությունից հետո այսպիսի հրավեր է տրվում. «Նա, ով ծարավ է, թող գա. և նա, ով ցանկանում է, թող վերցնի կյանքի ջուրը ձրի» (Հայտնություն 22։17)։ Այսօր այս հրավերը ստանում են բոլոր մարդիկ։ Ամեն տարի Եհովայի վկաները ավելի քան 235 երկրներում մեկ միլիարդից ավելի ժամ են տրամադրում՝ օգնելու մարդկանց կյանք պարգևող աստվածաշնչյան գիտելիքներ ստանալ։
Իսկ դուք ցանկանո՞ւմ եք խմել կյանքի ջրից։ Բյուրեղի պես մաքուր ջրից խմելով, այսինքն՝ սովորելով և կիրառելով մեր Արարչից ստացած գիտելիքները, դուք նույնպես կարող եք լինել նրանց թվում, ովքեր «որպես գանձ իրենց համար ապահով կերպով լավ հիմք են պահպանում ապագայի համար, որպեսզի ամուր բռնեն իսկական կյանքը» (1 Տիմոթեոս 6։19)։
[մեջբերում 14–րդ էջի վրա]
Ինչպես ջուրն է ֆիզիկապես մաքրում մեզ, այնպես էլ Աստվածաշնչի ճշմարտությունը զորություն ունի բարոյապես և հոգևորապես մաքրելու
[Շրջանակ/նկարներ 15–րդ էջի վրա]
ԻՆՉՊԵՍ ԵՆ ՄԱՐԴԻԿ ՋՈՒՐ ՀԱՅԹԱՅԹԵԼ ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՅԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿՆԵՐՈՒՄ
Աստվածաշնչյան ժամանակներում մարդիկ մեծ ջանքեր էին թափում, որպեսզի ջրի մշտական աղբյուրներ գտնեին։ Աբրահամը և Իսահակը Բերսաբեի մոտակայքում ջրհորներ փորեցին, որպեսզի բավականաչափ ջուր ունենային իրենց ընտանիքների և կենդանիների համար (Ծննդոց 21։30, 31; 26։18)։
Ծանծաղուտ ջրհորները հաճախ ցամաքում էին երկարատև շոգ ամռանը։ Որպեսզի ջրհորի մեջ միշտ ջուր լիներ, այն պետք է խորը լիներ (Առակաց 20։5)։ Լաքիսում գտնվող ջրհորներից մեկը 44 մետր խորություն ունի։ Մեկ այլ ջրհոր, որը գտնվում է Գաբավոնում, ավելի քան 25 մետր խորություն և 11 մետր լայնություն ունի։ Այդ ջրհորը փորելիս մոտավորապես 3 000 տոննա քար է հանվել այդտեղից։ Սամարացի կինը, որը եկել էր Հակոբի ջրհորից ջուր տանելու, Հիսուսին ասաց. «Ջրհորը խորն է»։ Այդ ջրհորը հավանաբար 23 մետր խորություն է ունեցել (Հովհաննես 4։11)։
Միջին Արևելքում ջրի աղբյուր էին համարվում նաև ջրամբարները։ Գետնի տակ գտնվող այս ջրամբարներում հավաքվում էին անձրևաջրերը։ Անձրևները տեղում էին հոկտեմբերից մինչև ապրիլ։ Սարալանջերում գտնվող ջրանցքները փակում էին, որպեսզի անձրևաջրերը լցվեին ջրամբարները։ Իսրայելացիները ջուր հավաքելու համար մեծ ջրամբարներ էին պատրաստում (Բ Մնացորդաց 26։10)։
Ջրհորներից և ջրամբարներից ջուր հանելը այսօր էլ դժվար աշխատանք է համարվում։ Օրինակ՝ Ռեբեկան և Հոթորի աղջիկները, կարևոր գործ էին կատարում՝ ամեն օր իրենց ընտանիքների և կենդանիների համար ջուր բերելով (Ծննդոց 24։15–20; Ելից 2։16)։
[նկար 15–րդ էջի վրա]
Ալֆոնսոն քարոզում է Աստծու Խոսքը