Աշխարհով մեկ մարդիկ միավորվում են. ինչպե՞ս

ԻՆՉՊԵ՞Ս կսահմանես «միասնություն»–ը։ Շատերի համար այդ բառը պարզապես նշանակում է վեճի և տարաձայնության բացակայություն։ Օրինակ՝ երբ երկու կամ ավելի ազգեր խաղաղության դաշինք են կնքում, կարելի է ասել, որ նրանք միաբանության մեջ են։ Սակայն իրո՞ք դա այդպես է։ Անպայման չէ։

Օրինակ՝ պատմության ընթացքում հազարավոր խաղաղության դաշինքներ են կնքվել և խախտվել։ Ինչո՞ւ։ Հաճախ պատճառն այն է եղել, որ աշխարհի ղեկավարները ավելի հետաքրքրված են եղել իրենց անձնական տիրապետությամբ, քան խաղաղությամբ ու միասնությամբ։ Որոշ ազգերի էլ սարսափեցնում է այն միտքը, թե ինչ կլինի, եթե զինվորական ուժի առումով ուրիշներից հետ ընկնեն։

Ուստի, այն փաստը, որ երկու ազգեր չեն պատերազմում, դեռ չի նշանակում, որ նրանք խաղաղության մեջ են։ Կարելի՞ է ասել, որ եթե երկու մարդ, որոնք ատրճանակներն իրար վրա են ուղղել, սակայն դեռ չեն կրակում, խաղաղության մեջ են։ Այդպես մտածելն անհեթեթություն կլիներ։ Սա այն իրավիճակն է, որում այսօր հայտնվում են շատ ազգեր։ Գնալով մեծացող անվստահությունը վախ է ներշնչում, որ մի օր պատերազմ կսկսվի։ Ինչպե՞ս կարելի է կանխել այս աղետը։

Վախ միջուկային զենքի հանդեպ. սպառնալիք միասնությանը

Շատերն իրենց հույսը դնում են միջուկային զենքի տարածումն արգելող պայմանագրի վրա։ 1975–ին ընդունվեց մի պայմանագիր, որն արգելեց միջուկային զենքի արտադրումն այն երկրներում, որոնք դեռ չունեին այն, և սահմանափակեց դրա տարածումն այն երկրներում, որոնք ունեին։ Պայմանագրի նպատակը, որը կնքվեց ավելի քան 180 երկրների միջև, վերջնական արդյունքում այդ երկրները լիովին զինաթափելն էր։

Որքան էլ այս նպատակը վեհ թվա, որոշ քննադատներ կարծում են, որ այդ պայմանագիրը միայն փորձում է որոշ երկրներ «միջուկային ակումբից» դուրս պահել՝ արգելելով զենք չունեցող ազգերին այն արտադրելուց։ Ուստի ոմանք վախենում են, որ դաշինք ստորագրողներից մի քանիսը կարող են փոխել իրենց միտքը։ Իհարկե, որոշ ազգեր անարդարացի են համարում, որ իրենց արգելում են զենք արտադրել, քանի որ իրենց կարծիքով՝ նրանք զրկվում են իրենց պաշտպանելու հնարավորությունից։

Այս խնդիրը խառնաշփոթ է ստեղծում, նույնիսկ մեծացնում է վտանգի ռիսկը, քանի որ իրականում ոչ մի ազգի թույլ չի տրվում արտադրել միջուկային էներգիա։ Սա շատերին վախ է ներշնչում, որ ազգերը, որոնք, ըստ տարածված կարծիքի, օգտագործում են միջուկային էներգիան խաղաղարար նպատակներով, կարող են գաղտնի արտադրել միջուկային զենք։

Նույնիսկ ազգերը, որոնք արդեն ունեն միջուկային զենք, կարող են խախտել միջուկային զենքի տարածումն արգելող պայմանագիրը։ Քննադատները ասում են, որ միամտություն է հզոր ռազմական ուժ ունեցող ազգերից ակնկալել, որ կոչնչացնեն կամ նույնիսկ կհրաժարվեն զենքի պաշարներից։ Մի աղբյուրի համաձայն՝ «սրան հասնելու համար.... իրար դեմ թշնամաբար տրամադրված երկրների միջև բարեկամություն և վստահություն պետք է լինի [որին դժվար է հավատալ], մի բան, որը երբեք տեղի չի ունենա»։

Որքան էլ անկեղծ են եղել միմյանց հետ միավորվելու մարդկանց ջանքերը, դրանք ձախողվել են։ Սա չի զարմացնում Աստվածաշունչ ուսումնասիրողներին, քանի որ Աստծու Խոսքն ասում է. «Գնացող մարդի բանը չէ, որ ուղղէ իր գնացքը» (Երեմիա 10։23)։ Աստվածաշունչը նաև նշում է. «Կայ ճանապարհ, որ ուղիղ է մարդիս առաջին, բայց նորա վախճանը մահուան ճանապարհներ են» (Առակաց 16։25)։ Միասնության հասնելու մարդկային կառավարությունների հնարավորությունները սահմանափակ են։ Սակայն մենք անհույս չենք։

Իրական միասնության Աղբյուրը

Աստվածաշունչը հայտնում է աշխարհը միավորելու Աստծու խոստման մասին, սակայն դա չի իրականանալու մարդկանց ջանքերով։ Ստեղծիչը, որը խոստացել է, որ մարդկությունը ապրելու է խաղաղ աշխարհում, կիրագործի այն, ինչ մարդիկ անկարող են։ Որոշ մարդիկ դժվարանում են հավատալ այս ամենին։ Մինչդեռ Աստծու այս նպատակը հենց սկզբից խաղաղության և ներդաշնակության մեջ ապրող մարդկանց համար է։a Բազմաթիվ աստվածաշնչյան համարներ փաստում են, որ մարդկային հասարակությունը միավորելու Աստծու նպատակը չի փոխվել։ Քննարկենք մի քանի օրինակներ՝

• «Եկէք եւ տեսէք Տիրոջ գործերը, որ աւերմունքներ է անում երկրի վերայ։ Որ դադարեցնում է պատերազմները մինչեւ երկրի ծայրերը. փշրում է աղեղները, կոտրատում է նիզակները, եւ կառքերը այրում է կրակով» (ՍԱՂՄՈՍ 46։8, 9)։

• «Նորանք չեն վնասիլ եւ չեն ապականիլ իմ բոլոր սուրբ սարի վերայ. որովհետեւ երկիրը լիքն է լինելու Տիրոջ գիտութիւնովը, ինչպէս որ ջուրերը ծածկում են ծովը» (ԵՍԱՅԻԱ 11։9)։

• «Նա պիտի կլանէ մահին յաւիտեան, եւ Եհովայ Տէրը պիտի ջնջէ արտասուքը ամեն երեսից, եւ իր ազգի ամօթը պիտի հեռացնէ բոլոր երկրի վերայից, որովհետեւ Տէրն է ասում» (ԵՍԱՅԻԱ 25։8)։

• «Բայց նրա խոստման համաձայն՝ մենք նոր երկնքի ու նոր երկրի ենք սպասում, և նրանցում արդարություն պիտի բնակվի» (2 ՊԵՏՐՈՍ 3։13)։

• «Նա [Աստված] կսրբի ամեն արտասուք նրանց աչքերից, և մահ այլևս չի լինի, ո՛չ սուգ, ո՛չ աղաղակ և ո՛չ ցավ այլևս չեն լինի։ Նախկին բաները անցան» (ՀԱՅՏՆՈՒԹՅՈՒՆ 21։4)։

Սրանք հուսալի խոստումներ են։ Ինչո՞ւ։ Քանի որ Ստեղծիչը՝ Եհովա Աստված, մարդկությանը միավորելու համար ունի և՛ զորություն, և՛ կարողություն (Ղուկաս 18։27)։ Նա նաև ցանկություն ունի այդ անելու։ Իրականում, Աստվածաշունչը սա Աստծու «բարեհաճությունն» է անվանում՝ «ամեն ինչ նորից համախմբել Քրիստոսում՝ երկնքում եղողները և երկրի վրա եղողները» (Եփեսացիներ 1։8–10)։

Աստծու՝ «նոր երկրի» խոստումը, որում «արդարություն պիտի բնակվի», անիրական ցանկություն չէ (2 Պետրոս 3։13)։ Եհովա Աստված ասում է. «Իմ բերանից դուրս եկած խօսքը պիտի պարապ ետ չ’դառնայ ինձ մօտ, այլ կատարէ իմ ուզածը, եւ յաջողուի նորանում, ինչի համար որ ես նորան ուղարկեցի» (Եսայիա 55։11)։

Միավորված՝ Աստծու աշխարհում

Ինչպես նշվեց նախորդ հոդվածում, կրոնը ավելի հաճախ մարդկանց բաժանում է, քան միավորում։ Այս հանգամանքը լուրջ մտահոգության առիթ է տալիս. եթե ընդունում ենք, որ գոյություն ունի Ստեղծիչ, ապա տրամաբանական չէ՞ ակնկալել, որ նրա երկրպագուները պետք է խաղաղ և միաբան լինեն։ Անշուշտ, տրամաբանական է։

Կրոնների՝ մարդկությունը պառակտող ազդեցությունը որևէ մի կերպ չի անդրադառնում Եհովա Աստծու և նրա Խոսքի վրա։ Ընդհակառակը՝ այն դատապարտում է կրոններին, որոնք Աստծու նպատակին թիկունք կանգնելու փոխարեն՝ աջակցում են մարդկանց՝ միասնության հասնելու ծրագրերին։ Հիսուսն իր օրերի կրոնական առաջնորդներին «կեղծավորներ» անվանեց և ասաց. «Եսայիան շատ տեղին մարգարեացավ ձեր մասին, երբ ասաց. «Այս ժողովուրդը իր շուրթերով է ինձ պատվում, մինչդեռ նրա սիրտը հեռացած է ինձանից։ Իզուր են երկրպագում ինձ, որովհետև նրանք մարդկանց պատվերները որպես ուսմունքներ են սովորեցնում»» (Մատթեոս 15։7–9)։

Ի հակադրություն կերծ կրոնի՝ ճշմարիտ երկրպագությունը միավորում է մարդկանց։ Եսայիա մարգարեն կանխագուշակեց. «Կ’լինի օրերի վերջին, որ հաստատ կ’լինի Տիրոջ տան սարը՝ սարերի գլխին, եւ կ’բարձրանայ բլուրներիցը. եւ յորդելով նորա մօտ կ’գնան բոլոր ազգերը։ Եւ նա պիտի դատէ հեթանոսների մէջ, եւ խրատէ շատ ազգերին. եւ նորանք կ’ձուլեն իրանց սուրերը խոփեր, եւ իրանց նիզակները՝ յօտոցներ. ազգ ազգի վերայ սուր չի բարձրացնիլ, եւ այլեւս պատերազմի չեն վարժուիլ» (Եսայիա 2։2, 4)։

Ինչպեսև մարգարեացվել էր, այսօր ավելի քան 230 երկրներում Եհովայի վկաները արձագանքել են Եհովա Աստծու կողմից տրված միասնական լինելու հրահանգին։ Ի՞նչն է այդ միասնության հիմքը։ Պողոս առաքյալը գրեց. «Սե՛րը հագեք, որովհետև այն միասնության կատարյալ կապն է» (Կողոսացիներ 3։14)։ Բնագիր լեզվում «միասնություն» բառը, որն օգտագործեց Պողոսը, կարող է վերաբերել մարդու մարմնի միացություններին։ Այս միացությունները ամուր են ինչպես պարանը և երկու կարևոր ֆունկցիա են կատարում։ Դրանք մարմնի օրգանները իրենց տեղում են պահում և ամրացնում են ոսկորները։

Նույն դերն է խաղում սերը։ Այս հատկությունը ավելին է անում, քան պարզապես մարդկանց իրար սպանելուց հետ պահելն է։ Ավելին, Քրիստոսի դրսևորած սիրո պես սերը տարբեր ծագում ունեցող մարդկանց համախմբում է խաղաղության մեջ։ Օրինակ՝ դա հնարավորություն է տալիս մարդկանց ապրել այն պատվերի համաձայն, որն ընդունված է կոչել «ոսկե կանոն»։ Մատթեոս 7։12–ում կարդում ենք Հիսուս Քրիստոսի խոսքերը. «Ուրեմն ամեն ինչում, ինչպես ուզում եք, որ մարդիկ ձեզ անեն, այդպես էլ դո՛ւք արեք նրանց»։ Այս առաջնորդությանը հետևելն օգնել է շատերին հաղթահարել նախապաշարումը։

«Սեր իրար մեջ»

Եհովայի վկաները վճռել են լինել Քրիստոսի աշակերտները՝ հետևելով Հիսուսի խոսքերին. «Բոլորը կիմանան, որ դուք իմ աշակերտներն եք, եթե իրար մեջ սեր ունենաք» (Հովհաննես 13։35)։ Այսպիսի սերը պետք է հրաշալի կերպով դրսևորվեր ռասայական անհանգստության և քաղաքական խառնաշփոթի ժամանակներում։ Օրինակ՝ 1994 թ.–ին Ռուանդայում կատարված ցեղասպանության ընթացքում Եհովայի վկաները իրենց սերը դրսևորեցին միմյանց հանդեպ։ Հուտու ցեղի վկաները, իրենց կյանքերը վտանգելով, պաշտպանեցին տուտսի ցեղի իրենց եղբայրներին։

Իհարկե, անիրական է ակնկալել, թե աշխարհի ազգերը բարեկամական սեր կզարգացնեն այն աստիճան, որ այն կմիավորի աշխարհը։ Աստվածաշնչի համաձայն՝ դա կիրագործվի Աստծու կողմից և ճիշտ ժամանակին։ Նույնիսկ հիմա անհատները կարող են սեր հագնել և միաբանվել։

Անցած տարվա ընթացքում Եհովայի վկաները ավելի քան միլիարդավոր այցելություններ են կատարել և մարդկանց հետ խոսել են Աստվածաշնչի մասին, ինչպես նաև այն մասին, թե ինչ դեր է խաղում այն մեր առօրյա կյանքում։ Աստծու Խոսքի ճշմարիտ գիտելիքները միավորում են միլիոնավոր մարդկանց, որոնցից շատերն ատելությամբ են լցված եղել միմյանց հանդեպ։ Օրինակ՝ արաբներին և հրեաներին, հայերին ու թուրքերին, գերմանացիներին և ռուսներին։ Այս շարքը դեռ կարելի է շարունակել։

Կցանկանայի՞ր ավելին իմանալ այն մասին, որ Աստծու Խոսքը՝ Աստվածաշունչը, միավորելու ուժ ունի։ Եթե այո, ապա խնդրում ենք, կապ հաստատիր տեղի Եհովայի վկաների հետ կամ գրիր 2–րդ էջի համապատասխան հասցեներով։

[ծանոթագրություն]

[նկար 4–րդ էջի վրա]

Հազարավոր խաղաղության պայմանագրեր են կնքվել և խախտվել

[նկար 7–րդ էջի վրա]

Աստվածաշնչի սկզբունքները կիրառելը իրագործում է այն, ինչ մարդկային կառվարություններն անկարող են անել

[նկար 5–րդ էջի վրա]

Աստծու Խոսքը մատնանշում է իրական միասնության Աղբյուրին

[նկար 7–րդ էջի վրա]

Հուտու և տուտսի ցեղերի Եհովայի վկաները միասին կառուցում են երկրպագության վայրը