Եհովան կրթում է հովիվներին՝ իր հոտին հոգ տանելու համար

«Տէրն է տալիս իմաստութիւնը, նորա բերանիցն է գիտո ւթիւնն ու հանճարը» (ԱՌԱԿԱՑ 2։6)։

1, 2. Ինչո՞ւ են մկրտված տղամարդիկ ձգտում ավելի շատ պատասխանատվություններ ստանալ ժողովում։

«ԵՐԲ երեց նշանակվեցի, ես շատ ուրախացա,— ասում է Նիկը, որն արդեն յոթ տարի է, ինչ երեց է ծառայում։— Ես ընդունեցի այդ առանձնաշնորհումը որպես լավ հնարավորություն ընդլայնելու իմ ծառայությունը։ Ես ինձ պարտավոր էի զգում երախտագիտությունս հայտնել Եհովային այն բոլոր բաների համար, որ նա արել է ինձ համար։ Նաև ցանկանում էի հնարավորին չափ շատ օգնել ժողովի անդամներին և տալ նրանց այն նույն օգնությունը, որը ես էի ստացել մյուս երեցներից»։ Չնայած Նիկը ուրախ էր, սակայն նա նաև մտահոգություններ ուներ։ «Քանի որ ես երեց նշանակվեցի, երբ նույնիսկ 30 տարեկան չկայի,— շարունակում է Նիկը,— ուստի մտահոգված էի, որ Աստծու հոտը արդյունավետորեն հովվելու համար չունեմ հարկ եղած հատկությունները՝ խորաթափանցություն և իմաստություն»։

² Այն անհատները, որոնց Եհովան նշանակել է, որ հոգ տանեն իր հոտին, բազմաթիվ պատճառներ ունեն ուրախ լինելու։ Պողոս առաքյալը Եփեսոսի երեցներին հիշեցրեց ուրախ լինելու պատճառներից մեկի մասին, երբ մեջբերելով Հիսուսի խոսքերն՝ ասաց. «Աւելի երանելի է տալը քան թէ առնելը» (Գործք 20։35)։ Որպես ծառայող օգնական կամ երեց ծառայելը մկրտված եղբայրներին ավելի մեծ հնարավորություն է տալիս իրենց անձերը Եհովային և ժողովին ‘տալու’ մեջ։ Օրինակ՝ ծառայող օգնականները օգնում են երեցներին։ Նրանք նաև կատարում են բազմաթիվ կարևոր գործեր, որոնք բավականին ժամանակ են պահանջում։ Եվ այդ ծառայությունները նրանք մատուցում են՝ Աստծու և դրացու հանդեպ սիրուց մղված (Մարկոս 12։30, 31)։

3. Ինչո՞ւ են ոմանք վարանում ավելի շատ պատասխանատվություններ վերցնել ժողովում։

³ Իսկ ի՞նչ կարելի է ասել այն քրիստոնյա տղամարդկանց մասին, որոնք վարանում են ձգտել ծառայող օգնական և հետագայում նաև երեց դառնալ, քանի որ կարծում են, թե չեն կարող կատարել այդ ծառայությունները։ Նիկի նման՝ հնարավոր է նրանց նույնպես մտահոգում է այն, որ չունեն անհրաժեշտ կարողություններ որակյալ հովիվ լինելու համար։ Եթե մկրտված եղբայր ես, դու նո՞ւյնպես այդ կարծիքին ես։ Նման մտահոգությունները հիմնավոր են, քանի որ հովիվները հաշիվ պետք է տան Եհովային այն բանի համար, թե ինչպես են վարվում հոտի հետ։ Հիսուսն ասաց. «Նրան, ում շատ է տրուած, նրանից շատ էլ կ’ուզուի, եւ ում շատ է վստահուած, նրանից աւելին կը պահանջեն» (Ղուկաս 12։48, ԷԹ)։

4. Ինչպե՞ս է Եհովան օգնում նրանց, որոնց նշանակում է, որ հոգ տանեն իր գառների մասին։

⁴ Արդյո՞ք Եհովան ակնկալում է, որ երեց կամ ծառայող օգնական նշանակված տղամարդիկ ինքնուրույն կատարեն իրենց ստացած լուրջ պատասխանատվությունները։ Իհարկե ոչ, նա գործնական օգնություն է ցույց տալիս նրանց, ինչի շնորհիվ նրանք ոչ միայն կարողանում են կատարել այդ պատասխանատվությունները, այլև հաջողության հասնել այդ հարցում։ Ինչպես քննարկեցինք նախորդ հոդվածում, Եհովան հովիվներին տալիս է իր սուրբ ոգին, որի պտուղն օգնում է նրանց քնքշությամբ հոգ տանել իր գառների մասին (Գործք 20։28; Գաղատացիս 5։22, 23)։ Բացի այդ, Եհովան նրանց իմաստություն, գիտություն և խորաթափանցություն է տալիս (Առակաց 2։6, ՆԱ)։ Իսկ ինչպե՞ս է նա անում դա։ Քննարկենք երեք կերպեր, որոնց միջոցով Եհովան կրթում է այն անհատներին, որոնց նշանակում է, որ հոգ տանեն իր գառների մասին։

Կրթվում են փորձառու հովիվների կողմից

5. Ինչի՞ շնորհիվ էին Պետրոսը և Հովհաննեսը արդյունավետ ուսուցիչներ։

⁵ Երբ Պետրոս և Հովհաննես առաքյալները կանգնեցին հրեական Ատյանի՝ Սինեդրիոնի առջև, այդ դատարանի՝ աշխարհիկ իմաստություն ունեցող դատավորները նրանց անվանեցին «առանց ուսմունքի եւ տգէտ մարդիկ»։ Առաքյալները ոչ թե գրել–​կարդալ չգիտեին, այլ պարզապես Գրությունների վերաբերյալ ռաբունակա՛ն կրթություն չունեին։ Այնուհանդերձ, Պետրոսը և Հովհաննեսը, ինչպես նաև մյուս աշակերտները փաստեցին, որ իրենք արդյունավետ ուսուցիչներ են, քանի որ նրանց լսողներից շատերը դարձան հավատացյալներ։ Իսկ ինչպե՞ս այս հասարակ մարդիկ դարձան արտակարգ ուսուցիչներ։ Այդ երկու առաքյալներին լսելուց հետո միայն դատարանը սկսեց հասկանալ, որ նրանք մի ժամանակ «Յիսուսի հետ էին» եղել (Գործք 4։1–4, 13)։ Ճիշտ է, նրանք սուրբ ոգի էին ստացել (Գործք 1։8)։ Բայց նաև ակնհայտ էր (նույնիսկ այդ հոգևորապես կույր դատավորների համար էր ակնհայտ), որ Հիսուսն էր կրթել նրանց։ Երբ Հիսուսը երկրի վրա էր, նա իր առաքյալներին ոչ միայն սովորեցրեց, թե ինչպես պետք է հավաքել գառնանման անհատներին, այլ նաև այն, թե ինչպես պետք է հովվել նրանց, երբ նրանք հոտի մի մասը դառնան (Մատթէոս 11։29; 20։24–28; Ա Պետրոս 5։4)։

6. Ուրիշներին կրթելու հարցում ինչպիսի՞ օրինակ են թողել Հիսուսը և Պողոսը։

⁶ Հարություն առնելուց հետո նույնպես Հիսուսը շարունակեց կրթել նշանակված հովիվներին (Յայտնութիւն 1։1; 2։1–3։22)։ Օրինակ՝ նա անձամբ ընտրեց Պողոս առաքյալին և հետևեց, որ նա հարկ եղած կրթությունը ստանա (Գործք 22։6–10)։ Պողոսը թանկ գնահատեց իր ստացած կրթությունը և իր սովորածը փոխանցեց ուրիշ երեցների (Գործք 20։17–35)։ Օրինակ՝ նա բավականին ժամանակ և եռանդ ներդրեց՝ կրթելու Տիմոթեոսին, որպեսզի վերջինս Աստծու ծառայության մեջ լինի մի այնպիսի «մշակ», որն ամաչելու ոչ մի պատճառ չունի (Բ Տիմոթէոս 2։15)։ Այս երկու քրիստոնյաների միջև մտերիմ կապվածություն զարգացավ։ Դեռևս դրանից առաջ Պողոսն այսպիսի խոսքեր էր գրել Տիմոթեոսի մասին. «Ինչպէս մի որդի իր հօրը՝ այնպէս ինձ հետ ծառայեց աւետարանին» (Փիլիպպեցիս 2։22)։ Նա չէր փորձում Տիմոթեոսին կամ ուրիշ որևէ մեկին իր հետևորդը դարձնել։ Ընդհակառակը՝ նա քաջալերում էր իր հավատակիցներին նմանվել իրեն, ինչպես ինքն էլ Քրիստոսին էր նմանվում (Ա Կորնթացիս 11։1)։

7, 8. ա) Ո՞ր օրինակն է ցույց տալիս, որ երեցները կարող են լավ արդյունքների հասնել, եթե ընդօրինակեն Հիսուսին և Պողոսին։ բ) Ե՞րբ պետք է երեցները սկսեն կրթել ծառայող օգնական և երեց լինելու հեռանկար ունեցող եղբայրներին։

⁷ Ընդօրինակելով Հիսուսին և Պողոսին՝ փորձառու հովիվները նախաձեռնություն են վերցնում՝ կրթելու մկրտված եղբայրներին, և նույնպես լավ արդյունքների են հասնում։ Քննարկենք Չադ անունով մի եղբոր օրինակը, որը մեծացել է կրոնապես բաժանված ընտանիքում և վերջերս երեց նշանակվեց։ Նա ասում է. «Տարիներ շարունակ մի քանի փորձառու երեցներ օգնել են ինձ հոգևորապես առաջադիմել։ Քանի որ հայրս չէր ընդունում իմ համոզմունքները, նրանք հատուկ ուշադրություն էին դարձնում ինձ և հոգևոր հոր պես եղան ինձ համար։ Նրանք ժամանակ էին տրամադրում, որպեսզի կրթեն ինձ ծառայության մեջ։ Ինձ շատ օգնեց հատկապես երեցներից մեկը, որը հետագայում սովորեցրեց ինձ կատարել ժողովում ստացած իմ հանձնարարությունները»։

⁸ Ինչպես տեսնում ենք Չադի օրինակից, խորաթափանց հովիվները ծառայող օգնական և երեց լինելու հեռանկար ունեցող եղբայրներին սկսում են կրթել այդ առանձնաշնորհումների համար վերջիններիս որակյալ լինելուց բավական ժամանակ առաջ։ Իսկ ինչո՞ւ։ Որովհետև Աստվածաշունչը թե՛ ծառայող օգնականներին և թե՛ երեցներին պատվիրում է ձեռք բերել բարձր բարոյական և հոգևոր չափանիշներ նախքան իրենց նշանակումները ստանալը։ Նրանք նախ պետք է «փորձուին» և հետո նոր ստանձնեն այդ առանձնաշնորհումները (Ա Տիմոթէոս 3։1–10)։

9. Ի՞նչ պատասխանատվություն ունեն փորձառու հովիվները և ինչո՞ւ։

⁹ Երբ ասվում է, որ մկրտված եղբայրները պետք է փորձվեն, տրամաբանական է, որ նրանք նախ և առաջ պետք է կրթվեն։ Ներկայացնենք օրինակով. եթե դպրոցում աշակերտից պահանջվեր մի դժվար առարկայի քննություն տալ, որի համար ուսուցիչները նրան հատուկ կրթություն չեն տվել, կկարողանա՞ր արդյոք աշակերտը հանձնել այդ քննությունը։ Ամենայն հավանականությամբ, նա կկտրվեր քննությունից։ Այստեղից կարելի է եզրակացնել, որ նախապես մարզում ստանալն անհրաժեշտ է։ Այնուհանդերձ, բարեխիղճ ուսուցիչները այնպես են կրթում իրենց աշակերտներին, որ նրանք ոչ միայն քննությունից չկտրվեն, այլև ապագայում օգտագործեն այն գիտելիքները, որ ստանում են կրթվելիս։ Նույնպես էլ ջանասեր երեցներն են, հատուկ կրթություն տալով, օգնում մկրտված եղբայրներին զարգացնել այնպիսի հատկություններ, որոնք անհրաժեշտ են նշանակում ստանալու համար։ Նրանք դա անում են ոչ միայն օգնելու համար այդ եղբայրներին նոր նշանակում ստանալ, այլև կրթում են նրանց, որ ապագայում նրանք «կարող լինեն» ինչպես հարկն է հոգ տանել հոտին (Բ Տիմոթէոս 2։2)։ Իհարկե, մկրտված եղբայրներն էլ իրենց կողմից պետք է ջանք թափեն և աշխատասեր լինեն, որպեսզի համապատասխանեն ծառայող օգնական կամ երեց լինելու պահանջներին (Տիտոս 1։5–9)։ Սակայն սիրահոժար կերպով կրթելով այն եղբայրներին, ովքեր ժողովում պատասխանատվության են ձգտում՝ փորձառու հովիվները կարող են օգնել նրանց ավելի արագ առաջադիմել։

10, 11. Ինչպե՞ս կարող են հովիվները կրթել մյուս եղբայրներին հավելյալ առանձնաշնորհումներ ձեռք բերելու համար։

¹⁰ Հատկապես ո՞ր կերպերով են փորձառու հովիվները կրթում մյուս եղբայրներին, որպեսզի վերջիններս կատարեն ժողովում ունեցած իրենց պատասխանատվությունները։ Նախ և առաջ նրանք հետաքրքրություն են ցույց տալիս ժողովի եղբայրների հանդեպ՝ կանոնավորաբար նրանց հետ գնալով քարոզչական ծառայության և օգնելով նրանց բարելավել ‘ճշմարտության խոսքն ուղիղ մատակարարելու’ իրենց կարողությունը (Բ Տիմոթէոս 2։15)։ Հմուտ հովիվները այդ եղբայրներին պատմում են այն ուրախության մասին, որ ստանում են ուրիշներին ծառայելուց, ինչպես նաև այն մասին, որ իրենք բավականություն են ստանում՝ իրենց առջև հոգևոր նպատակներ դնելով և դրանց հասնելով։ Նրանք նաև մեղմորեն կոնկրետ խորհուրդներ են տալիս եղբայրներին, թե ինչպես կարող են նրանք բարելավվել ‘հոտին օրինակ լինելու’ հարցում (Ա Պետրոս 5։3, 5)։

¹¹ Երբ եղբայրը ծառայող օգնական է նշանակվում, իմաստուն հովիվները շարունակում են կրթել նրան։ Բրուսը, որը տասնյակ տարիներ է, ինչ ծառայում է որպես երեց, ասում է. «Ես սիրում եմ ժամանակ տրամադրել նոր նշանակված ծառայող օգնականին և նրա հետ միասին աչքի անցկացնել հավատարիմ և իմաստուն ծառայի կողմից տպագրված հրահանգները։ Մենք նաև միասին տեղեկություններ ենք կարդում ժողովում իր ունեցած որոշակի պատասխանատվության մասին, որից հետո ես շարունակում եմ օգնել նրան, մինչև որ նա բավականաչափ ծանոթ լինի իր պարտականությանը»։ Մինչ ծառայող օգնականը փորձ ձեռք կբերի, նրան կարելի է կրթել նաև հովվական այցելություններ կատարելու գործում։ «Երբ ծառայող օգնականներից որևէ մեկի հետ հովվական այցելության եմ գնում,— շարունակում է Բրուսը,— ես օգնում նրան ընտրելու կոնկրետ սուրբգրային համարներ, որոնք կքաջալերեն և գործերի կմղեն այն անհատին կամ ընտանիքին, որին պատրաստվում ենք այցելել։ Որպեսզի ծառայող օգնականը դառնա արդյունավետ հովիվ, շատ կարևոր է, որ նա սովորի, թե ինչպես կարելի սուրբգրային համարները գործածել անհատի սրտին հասնելու համար» (Եբրայեցիս 4։12; 5։14)։

12. Ինչպե՞ս կարող են փորձառու երեցները կրթել նոր նշանակված երեցներին։

¹² Նոր նշանակված հովիվները նույնպես մեծ օգուտներ են քաղում լրացուցիչ կրթությունից։ Նիկը, որի մասին արդեն նշեցինք, ասում է. «Ինձ համար շատ օգտակար է եղել հատկապես այն մարզումը, որ ես ստացել եմ երկու մեծահասակ վերակացուներից։ Այդ եղբայրները շատ փորձառու էին, և նրանք գիտեին, թե որոշ հարցեր ինչպես պետք է լուծել։ Նրանք միշտ համբերատարությամբ լսում էին ինձ և լրջորեն վերաբերվում իմ տեսակետին, նույնիսկ այն դեպքում, երբ համաձայն չէին ինձ հետ։ Ես շատ բան սովորեցի նրանցից՝ տեսնելով, թե ինչպես են նրանք խոնարհ և հարգալից վերաբերմունք ցույց տալիս ժողովի եղբայրների և քույրերի հանդեպ։ Այս երեցները օգնեցին ինձ ավելի լավ հասկանալ խնդիրները լուծելու և եղբայրներին քաջալերելու ժամանակ Աստվածաշունչը հմտորեն գործածելու կարևորությունը»։

Կրթվում են Աստծու Խոսքի միջոցով

13. ա) Ի՞նչ է անհրաժեշտ եղբորը արդյունավետ հովիվ դառնալու համար։ բ) Ինչո՞ւ Հիսուսն ասաց, թե՝ «իմ վարդապետութիւնն իմը չէ»։

¹³ Աստծու Խոսքը՝ Աստվածաշունչը, պարունակում է այնպիսի օրենքներ, սկզբունքներ և օրինակներ, որոնք անհրաժեշտ են հովիվներին «կատարեալ.... ամեն բարի գործերի համար պատրաստուած» լինելու համար (Բ Տիմոթէոս 3։16, 17)։ Հնարավոր է եղբայրը լավ կրթություն ունենա, սակայն Գրությունների վերաբերյալ ունեցած իր գիտելիքները և դրանք կիրառելն է, որ նրան արդյունավետ հովիվ է դարձնում։ Մի պահ խորհենք Հիսուսի օրինակի շուրջ։ Նա ամենագիտուն, ամենախորաթափանց և ամենաիմաստուն հոգևոր հովիվն է, որ երբևէ ապրել է երկրի վրա, սակայն Եհովայի գառներին սովորեցնելիս նույնիսկ նա չապավինեց իր սեփական իմաստությանը։ Նա ասաց. «Իմ վարդապետութիւնն իմը չէ, այլ ինձ ուղարկողինն է»։ Իսկ ինչո՞ւ Հիսուսը փառքը իր երկնային Հորը տվեց։ Նա բացատրեց. «Իր անձիցը խօսողը, իր անձի փառքն է որոնում» (Յովհաննէս 7։16, 18)։

14. Ինչպե՞ս են երեցները խուսափում իրենց սեփական փառքը փնտրելուց։

¹⁴ Նվիրված հովիվները չեն փորձում իրենց սեփական փառքը փնտրել։ Փոխարենը՝ նրանք հիմնում են իրենց տված խորհուրդներն ու քաջալերությունը ոչ թե իրե՛նց իմաստության վրա, այլ Աստծու Խոսքի։ Նրանք հասկանում են, որ հովվի գործն այն է, որ օգնի գառներին ունենալ ‘Քրիստոսի միտքը’ և ոչ թե երեցների (Ա Կորնթացիս 2։14–16)։ Օրինակ՝ ի՞նչ կպատահի, եթե երեցը, որը փորձում է օգնել ինչ–​որ ամուսնական զույգի ընտանեկան խնդիրները լուծելու, իր խորհուրդները հիմնի սեփական փորձի վրա և ոչ թե Աստվածաշնչի սկզբունքների ու ‘հավատարիմ և իմաստուն ծառայի’ կողմից ստացած հրատարակությունների վրա (Մատթէոս 24։45)։ Այդ դեպքում հնարավոր է նրա տված խորհուրդը գլխավորաբար հիմնված լինի տեղի սովորությունների և իր սահմանափակ գիտելիքների վրա։ Ճիշտ է, որոշ սովորություններ ինքնին սխալ չեն, և երեցը գուցե կյանքի փորձ ունենա։ Սակայն գառները ավելի շատ օգուտներ կքաղեն այն դեպքում, եթե հովիվները քաջալերեն նրանց լսելու Հիսուսի ձայնին ու Եհովայի խոսքերին և ոչ թե հետևելու մարդկանց կարծիքներին կամ տեղի սովորություններին (Սաղմոս 12։6; Առակաց 3։5, 6)։

Կրթվում են «հավատարիմ և իմաստուն ծառայի» կողմից

15. Ի՞նչ հանձնարարություն տվեց Հիսուսը «հավատարիմ և իմաստուն ծառային», և ո՞րն է ծառա դասակարգի ունեցած հաջողության պատճառներից մեկը։

¹⁵ Այնպիսի հովիվները, ինչպիսիք են՝ Պետրոս, Հովհաննես և Պողոս առաքյալները, մասն էին կազմում այն խմբի, որին Հիսուսն անվանեց «հավատարիմ և իմաստուն ծառա»։ Այս ծառա դասակարգը բաղկացած է Հիսուսի՝ երկրի վրա ապրող, ոգով օծված եղբայրներից, որոնք հույս ունեն Քրիստոսի հետ իշխել երկնքում (Յայտնութիւն 5։9, 10)։ Այս համակարգի վերջին օրերում Քրիստոսի եղբայրների թիվը երկրի վրա նվազում է, ինչպես և պետք է ակնկալել։ Բայց այն գործը, որ Հիսուսը նրանց հանձնարարեց կատարել, այսինքն՝ քարոզել Թագավորության բարի լուրը, մինչ կգա վերջը, այժմ ավելի, քան երբևէ տարածվել է ողջ աշխարհով մեկ։ Իրոք որ, ծառա դասակարգը հրաշալի արդյունքների է հասել։ Ինչո՞ւ ենք այդպես ասում։ Պատճառներից մեկն այն է, որ նրանք կրթել են «ուրիշ ոչխարների» անդամներին, որպեսզի վերջիններս օգնեն իրենց քարոզելու և ուսուցանելու գործում (Յովհաննէս 10։16; Մատթէոս 24։14; 25։40)։ Այսօր այդ գործի հսկայական մասը կատարվում է այդ նվիրված անհատների կողմից։

16. Ինչպե՞ս է ծառա դասակարգը կրթում նշանակում ստացած տղամարդկանց։

¹⁶ Իսկ ինչպե՞ս է ծառա դասակարգը տալիս այդ կրթությունը։ Առաջին դարում ծառա դասակարգի ներկայացուցիչներին իշխանություն էր տրված ժողովներում վերակացուներ նշանակել և կրթել նրանց։ Եվ նրանք էլ իրենց հերթին կրթում էին ժողովի մյուս անդամներին (Ա Կորնթացիս 4։17)։ Նույնն է պարագան և մեր օրերում։ Կառավարիչ մարմինը՝ ծառա դասակարգին ներկայացնող օծյալ երեցներից բաղկացած փոքր խումբը, իշխանություն է տալիս իր ներկայացուցիչներին կրթելու և երեցներ ու ծառայող օգնականներ նշանակելու ամբողջ աշխարհի տասնյակ հազարավոր ժողովներում։ Բացի այդ, Կառավարիչ մարմինը կազմակերպում է տարբեր դպրոցներ՝ կրթելու համար մասնաճյուղերի կոմիտեների անդամներին, շրջագայող վերակացուներին, երեցներին և ծառայող օգնականներին, որպեսզի նրանք կարողանան լավագույն կերպով հոգ տանել Եհովայի գառների մասին։ Հավելյալ առաջնորդություն է տրվում նամակների, «Դիտարանում» տպագրված հոդվածների և այլ հրատարակությունների միջոցով, որոնցից է, օրինակ, «Կազմակերպված ենք՝ կատարելու Եհովայի կամքը» գիրքը։a

17. ա) Ինչպե՞ս է Հիսուսը իր վստահությունը ցույց տվել ծառա դասակարգի հանդեպ։ բ) Ինչպե՞ս կարող են հոգևոր հովիվները ցույց տալ, որ վստահություն ունեն ծառա դասակարգի հանդեպ։

¹⁷ Հիսուսն այնքան էր վստահում ծառա դասակարգին, որ նրան նշանակեց «իր ամեն ունեցածների» վրա, այսինքն՝ երկրի վրա իր հոգևոր ստացվածքի (Մատթէոս 24։47)։ Նշանակված հովիվները փաստում են, որ իրենք նույնպես վստահում են ծառա դասակարգին՝ կիրառելով Կառավարիչ մարմնի կողմից ստացած հրահանգները։ Այո՛, երբ հովիվները կրթում են մյուսներին, երբ իրենք են խոնարհաբար կրթվում Աստծու Խոսքի միջոցով և երբ կիրառում են ծառա դասակարգի կողմից ստացած կրթությունը, ապա արդյունքը լինում է այն, որ հոտի ներսում միություն է տիրում։ Որքա՜ն երախտապարտ ենք Եհովային, որ նա կրթում է այսպիսի եղբայրների, որոնք սիրալիր կերպով հոգ են տանում քրիստոնեական ժողովի յուրաքանչյուր անդամի մասին։

[ծանոթագրություն]

Ինչպե՞ս կպատասխանեիք

• Ինչպե՞ս են հոգևորապես հասուն հովիվները կրթում մյուսներին։

• Ինչո՞ւ կրթելիս հովիվները չեն հիմնվում իրենց սեփական կարծիքի վրա։

• Ինչպե՞ս և ինչո՞ւ են հովիվները վստահություն ցույց տալիս ծառա դասակարգի հանդեպ։

[նկարներ 24-րդ և 25-րդ էջերի վրա]

Քրիստոնյա երեցները կրթում են ժողովի երիտասարդներին

[նկարներ 26-րդ էջի վրա]

«Հավատարիմ և իմաստուն ծառան» առատ կրթություն է մատուցում երեցներին