Որքանո՞վ է ամուր քո վստահությունը Եհովայի հանդեպ
«Առաջ Աստուծոյ արքայութիւնը.... [փնտրեցեք]» (ՄԱՏԹԷՈՍ 6։33)։
1, 2. Աշխատանքի հետ կապված ի՞նչ քայլի դիմեց մի երիտասարդ, և ինչո՞ւ։
ՄԻ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴ ուզում էր ավելի օգտակար լինել իր ժողովին։ Բայց մի բան խանգարում էր նրան. նա աշխատանքի պատճառով չէր կարողանում կանոնավորաբար հաճախել հանդիպումներին։ Ինչպե՞ս նա վարվեց։ Երիտասարդը պարզեցրեց իր կյանքը, թողեց այդ աշխատանքը, իսկ ժամանակի ընթացքում գտավ այնպիսի աշխատանք, որը չէր խանգարում իր քրիստոնեական գործունեությանը։ Այսօր նա ավելի քիչ է վաստակում, քան առաջ, բայց ի վիճակի է հոգալ իր ընտանիքի կարիքները, ինչպես նաև կարողանում է ավելի լավ աջակցել ժողովին։
2 Գիտակցո՞ւմ ես, թե ինչու այդ երիտասարդը նման քայլի դիմեց։ Կկարողանա՞ս այդպես վարվել, եթե նման հանգամանքներում լինես։ Գովելի է, որ շատ քրիստոնյաներ այդպես են վարվել, և նրանց քայլերից երևում է, որ իրենք վստահում են Հիսուսի հետևյալ խոստմանը. «Առաջ Աստուծոյ արքայութիւնը եւ նորա արդարութիւնը խնդրեցէք [փնտրեցեք]. եւ այդ ամենքը կ’տրուի ձեզ» (Մատթէոս 6։33)։ Նրանց ապավենը Եհովան է և ոչ թե աշխարհը (Առակաց 3։23, 26)։
3. Ինչո՞ւ ոմանք գուցե կասկածեն, որ իրատեսական է այսօր Աստծու Թագավորությունը դնել առաջին տեղում։
3 Հաշվի առնելով, թե ինչ դժվար ժամանակներում ենք ապրում՝ ոմանք գուցե մտածեն, որ երիտասարդը իմաստուն որոշում չկայացրեց։ Այսօր իրողությունն այն է, որ մարդկության մի մասն ապրում է ծայրաստիճան աղքատության մեջ, իսկ մի մասն էլ պատմության մեջ դեռ չտեսնված բարձր կենսամակարդակ ունի։ Աղքատ երկրներում մարդկանց մեծամասնությունը ձեռքից բաց չի թողնում ցանկացած աշխատանք՝ կյանքը փոքր–ինչ թեթևացնելու համար։ Իսկ հարուստ երկրներում շատերը ամեն գնով ցանկանում են իրենց կենսամակարդակը բարձր պահել, չնայած որ տնտեսական իրավիճակը փոխվում է դեպի վատը, իսկ գործատերերը գնալով ավելի պահանջկոտ են դառնում։ Քանի որ ապրուստ հայթայթելը շատ դժվար է, անհատը գուցե մտածի. «Մի՞թե իրատեսական է նախևառաջ փնտրել Թագավորությունը»։ Այս հարցի պատասխանը կարող ենք գտնել՝ քննելով, թե ո՛ւմ ասաց Հիսուսը վերոհիշյալ խոսքերը։
«Մի՛ մտահոգվեք»
4, 5. Ինչպե՞ս Հիսուսը ցույց տվեց, որ Աստծու ծառաները խելամիտ կվարվեն, եթե չափազանց չմտահոգվեն առօրյա հոգսերով։
4 Հիսուսը Գալիլեայում խոսում էր տարբեր վայրերից եկած մարդկանց մի մեծ բազմության հետ (Մատթէոս 4։25)։ Նրանց մեջ դժվար թե հարուստ մարդ գտնվեր։ Թերևս մեծամասնությունը աղքատ էր։ Բայցևայնպես, Հիսուսը նրանց հորդորեց ավելի կարևոր համարել ոչ թե նյութական հարստությունը, այլ ավելի արժեքավոր մի բան՝ հոգևոր գանձը (Մատթէոս 6։19–21, 24)։ Նա ասաց. «Հոգս մի՛ անէք [«Մի՛ մտահոգվեք», ԱՆԹ] ձեր կեանքի համար թէ ի՞նչ պիտի ուտէք, եւ ի՞նչ պիտի խմէք. եւ ո՛չ ձեր մարմնի համար՝ թէ ի՞նչ պիտի հագնիք։ Չէ՞ որ կեանքը աւելի է կերակուրիցը, եւ մարմինը՝ հագուստիցը» (Մատթէոս 6։25)։
5 Հիսուսի ունկնդիրներից շատերին նրա խոսքերը գուցե ոչ իրատեսական թվային։ Նրանք գիտեին, որ եթե ջանադրաբար չաշխատեին, ապա իրենց ընտանիքները կմնային սոված։ Բայց Հիսուսը նրանց ուշադրությունը հրավիրեց թռչունների վրա։ Թռչունները չեն անհանգստանում վաղվա օրվա համար. Եհովան ինքն է հոգում նրանց մասին։ Հիսուսը նաև նշեց, թե ինչպես է Եհովան հոգ տանում ծաղիկներին, որոնք ավելի գեղեցիկ են, քան Սողոմոնը՝ իր ամբողջ փառքի մեջ։ Եթե Եհովան հոգ է տանում թռչուններին և ծաղիկներին, ապա նա որքա՜ն ավելի հոգ կտանի մեզ (Մատթէոս 6։26–30)։ Ինչպես Հիսուսն ասաց, մեր կյանքն ու մարմինը շատ ավելի կարևոր են, քան այն կերակուրը, որ գնում ենք մեր կյանքը պահպանելու համար, և այն հագուստը, որ ձեռք ենք բերում մեր մարմինը ծածկելու համար։ Եթե մեր բոլոր ջանքերը ուղղված են միայն մեր մարմինը սնելուն ու ծածկելուն, և այդ պատճառով մենք էական ոչինչ չենք կարողանում տալ Եհովային, ապա տեսադաշտից կորցնում ենք կյանքի բուն իմաստը (Ժողովող 12։13)։
Հավասարակշռված տեսակետ
6. ա) Ի՞նչ պատասխանատվություններ ունեն քրիստոնյաները։ բ) Ո՞ւմ են քրիստոնյաները լիովին վստահում։
6 Ինչ խոսք, Հիսուսը չխրախուսեց իր ունկնդիրներին դադարել աշխատելուց և սպասել, որ Աստված կհոգա նրանց կարիքները։ Անգամ թռչունները պետք է կերակուր փնտրեն ինչպես իրենց, այնպես էլ ձագերի համար։ Այո, առաջին դարի քրիստոնյաները պետք է աշխատեին, եթե ցանկանում էին ուտել։ Նրանք պետք է կատարեին ընտանիքի հանդեպ ունեցած իրենց պատասխանատվությունները։ Քրիստոնյա ծառաներն ու ստրուկները պետք է փութաջանորեն աշխատեին իրենց տերերի համար (Բ Թեսաղոնիկեցիս 3։10–12; Ա Տիմոթէոս 5։8; Ա Պետրոս 2։18)։ Պողոս առաքյալը հաճախ վրանագործություն էր անում, որպեսզի հոգար սեփական կարիքները (Գործք 18։1–4; Ա Թեսաղոնիկեցիս 2։9)։ Բայցևայնպես, վաղ քրիստոնյաներն իրենց հույսը չէին դնում աշխատանքի վրա։ Նրանք ապավինում էին Եհովային։ Շնորհիվ այդպիսի վստահության՝ քրիստոնյաները վայելում էին հոգեկան անդորր, մի բան, որն անծանոթ էր ուրիշներին։ Սաղմոսերգուն ասել էր. «Տիրոջը յուսացողները Սիօն սարի պէս են, որ չէ շարժվում եւ կենում է յաւիտեան» (Սաղմոս 125։1)։
7. Այն անհատը, ով ամուր վստահություն չունի Եհովայի հանդեպ, գուցե սկսի ինչպե՞ս մտածել։
7 Սակայն անհատը գուցե սկսի այլ կերպ մտածել, եթե ամուր վստահություն չունենա Եհովայի հանդեպ։ Մարդկանց մեծամասնությունը նյութական հարստությունը համարում է ապահովված լինելու գլխավոր գործոն։ Դա է պատճառը, որ ծնողներն իրենց զավակներին խրախուսում են երիտասարդ տարիները ներդնել բարձրագույն կրթություն ստանալու մեջ՝ հուսալով, որ դրա շնորհիվ նրանք բարձր վարձատրվող աշխատանք կգտնեն։ Ցավոք, որոշ քրիստոնյա ընտանիքներ թանկ են վճարել այդպիսի ներդրման դիմաց. երեխաները կորցրել են հոգևոր տեսողությունը և սկսել են նյութապաշտական նպատակներ հետապնդել։
8. Ո՞ր հարցում են քրիստոնյաները հավասարակշռվածություն պահում։
8 Ուստի, իմաստուն քրիստոնյաները գիտակցում են, որ Հիսուսի խորհուրդը կիրառելի է նաև մեր օրերում։ Հետևաբար, նրանք ջանում են հավասարակշռվածություն պահել։ Նույնիսկ եթե ստիպված են երկար ժամեր աշխատել իրենց սուրբգրային պատասխանատվությունները կատարելու համար, նրանք երբեք թույլ չեն տալիս, որ դրամ վաստակելու անհրաժեշտության պատճառով իրենց ուշադրությունը շեղվի ավելի կարևոր՝ հոգևոր բաներից (Ժողովող 7։12)։
Եվ դարձյալ՝ «մի՛ մտահոգվեք»
9. Ինչպե՞ս է Հիսուսը քաջալերում նրանց, ովքեր լիակատար վստահություն ունեն Եհովայի հանդեպ։
9 Լեռան քարոզում Հիսուսն իր ունկնդիրներին կոչ արեց. «Հոգս մի անէք [«Մի՛ մտահոգվեք», ԱՆԹ] ասելով, թէ Ի՛նչ պիտի ուտենք, կամ ի՛նչ պիտի խմենք, կամ ի՛նչ պիտի հագնենք։ Որովհետեւ այդ ամենքը հեթանոսներն են խնդրում [«ջանադրաբար ձգտում ձեռք բերել», ՆԱ]. որովհետեւ ձեր երկնաւոր Հայրը գիտէ որ այդ ամենը պէտք է ձեզ» (Մատթէոս 6։31, 32)։ Ի՜նչ քաջալերական խոսքեր։ Եթե լիովին վստահենք Եհովային, ապա նա միշտ կաջակցի մեզ։ Բայց Հիսուսի խոսքերը նաև սթափեցնող են։ Դրանք հիշեցնում են մեզ, որ եթե «ջանադրաբար» հետամուտ լինենք նյութական բաների, ապա մեր մտածելակերպը նման կլինի ‘հեթանոսների’ մտածելակերպին, այն մարդկանց, ովքեր ճշմարիտ քրիստոնյաներ չեն։
10. Երբ երիտասարդը մոտեցավ Հիսուսին խորհրդի համար, ինչպե՞ս Հիսուսը բացահայտեց, թե նա ի՛նչն է ավելի շատ սիրում։
10 Մի անգամ մի շատ հարուստ երիտասարդ Հիսուսին հարցրեց, թե ինչ պետք է անի հավիտենական կյանք ստանալու համար։ Հիսուսը նրան հիշեցրեց Օրենքի պահանջները, որն այն ժամանակ դեռևս ուժի մեջ էր։ Երիտասարդը Հիսուսին հավաստիացրեց. «Այդ ամենն իմ երեխայութիւնիցը պահեցի. էլ ի՞նչ բանով եմ պակաս»։ Հիսուսի պատասխանը շատերին գուցե ոչ իրատեսական թվար։ Նա ասաց. «Եթէ կամենում ես կատարեալ լինել, գնա ունեցածներդ ծախիր եւ տուր աղքատներին, եւ գանձ կ’ունենաս երկնքումը, եւ եկ հետեւիր ինձ» (Մատթէոս 19։16–21)։ Երիտասարդը տրտում հեռացավ՝ անկարող լինելով հաշտվել հարստությունը կորցնելու մտքի հետ։ Ինչքան էլ որ նա Եհովային շատ սիրեր, իր ունեցվածքն ավելի շատ էր սիրում։
11, 12. ա) Հարստության վերաբերյալ ի՞նչ սթափեցնող խոսքեր ասաց Հիսուսը։ բ) Ունեցվածքն ինչպե՞ս կարող է խոչընդոտել անհատին ծառայելու Եհովային։
11 Այնուհետև, կապված այս դեպքի հետ, Հիսուսը մի անսպասելի բան ասաց. «Հարուստը դժուար կ’մտնէ երկնքի արքայութիւնը.... Աւելի հեշտ է, որ մի ուղտ ասեղի ծակովն անցնի, քան թէ մի հարուստ Աստուծոյ արքայութիւնը մտնէ» (Մատթէոս 19։23, 24)։ Նկատի ունե՞ր Հիսուսը, որ ոչ մի հարուստ անձնավորություն չի ժառանգի Թագավորությունը։ Ոչ, քանզի հետո նա ասաց. «Աստուծոյ կողմանէ ամեն բան կարելի է» (Մատթէոս 19։25, 26)։ Եվ իրոք, Եհովայի օգնությամբ առաջին դարի որոշ հարուստներ դարձան քրիստոնյաներ (Ա Տիմոթէոս 6։17)։ Այդուհանդերձ, այդ զարմանալի խոսքերը Հիսուսը որոշակի նպատակով ասաց. դրանք նախազգուշացում էին պարունակում։
12 Եթե անհատը հարուստ երիտասարդի պես կապվում է իր ունեցվածքին, ապա դա նրան կարող է խոչընդոտել ամբողջ սրտով ծառայելու Եհովային։ Այս միտքը ճշմարիտ է թե՛ այն դեպքում, երբ անհատն արդեն հարուստ է և թե՛ այն դեպքում, երբ նա ‘կամենում է հարստանալ’ (Ա Տիմոթէոս 6։9, 10)։ Նյութական բաներին չափազանց վստահելը կարող է նրան աստիճանաբար դարձնել մի անձնավորություն, որն ամբողջությամբ չի գիտակցում իր հոգևոր կարիքները (Մատթէոս 5։3, ՆԱ)։ Հետևանքը գուցե լինի այն, որ նա այլևս Եհովայի աջակցության կարիքն այնպես չզգա, ինչպես առաջ (Բ Օրինաց 6։10–12)։ Հնարավոր է նա սկսի ժողովի անդամներից ակնկալել հատուկ վերաբերմունք իր նկատմամբ (Յակոբոս 2։1–4)։ Բացի այդ, նա կարող է իր ժամանակի մեծ մասը հատկացնել իր հարստությունը վայելելուն և ոչ թե Եհովային ծառայելուն։
Ձեռք բեր ճիշտ տեսակետ
13. Ի՞նչ սխալ տեսակետ ունեին լավոդիկեցիները։
13 Առաջին դարում Լավոդիկեի ժողովի անդամները սխալ տեսակետ ունեին նյութականի վերաբերյալ։ Հիսուսը նրանց ասաց. «Ասում ես, թէ Ես հարուստ եմ եւ մեծացայ, եւ ոչ բանի կարօտ չէմ. բայց չ’գիտես թէ դու թշուառ, եւ ողորմելի, եւ աղքատ, եւ կոյր, եւ մերկ ես»։ Հարուստ լինելը չէր, որ լավոդիկեցիներին գցել էր այդպիսի ողորմելի հոգևոր վիճակի մեջ։ Պատճառն այն էր, որ նրանք առավել հարստությանը ապավինեցին, քան Եհովային։ Հետևա՞նքը։ Նրանք հոգևորապես գաղջ դարձան, և ուր որ է Հիսուսը պիտի ‘փսխեր’ նրանց իր բերանից (Յայտնութիւն 3։14–17)։
14. Ինչո՞ւ հրեա քրիստոնյաները գովասանքի արժանացան Պողոսի կողմից։
14 Բայց ահա հրեա քրիստոնյաները Պողոսի կողմից գովասանքի արժանացան հալածանքի ժամանակ իրենց ցուցաբերած տրամադրվածության համար։ Նա ասաց. «Իմ կապանքների հետ էլ չարչարուեցաք, եւ ձեր ստացուածքների յափշտակութիւնն էլ ուրախութիւնով ընդունեցիք. գիտենալով որ ձեր անձերի համար աւելի լաւ ու մնայուն ստացուածք ունիք երկնքումը» (Եբրայեցիս 10։34)։ Այդ քրիստոնյաները չվշտացան՝ կորցնելով իրենց ‘ստացվածքը’։ Նրանք իրենց ուրախությունը չկորցրեցին, որովհետև ամուր պահեցին իրենց ամենաթանկ ունեցվածքը՝ ‘ավելի լավ ու մնայուն ստացվածքը’։ Հիսուսի պատմած առակի վաճառականի պես, որը զոհեց ամեն ինչ հանուն մեկ թանկարժեք մարգարտի, նրանք վճռել էին ամեն գնով կառչած մնալ Թագավորության հույսին (Մատթէոս 13։45, 46)։ Ի՜նչ գովելի տրամադրվածություն։
15. Ինչպե՞ս մի քրիստոնյա քույր Լիբերիայում Թագավորության շահերը առաջին տեղում դրեց։
15 Այսօր շատերը նման տրամադրվածություն են զարգացրել իրենց մեջ։ Լիբերիայում, օրինակ, մի երիտասարդ քրիստոնյա քրոջ առաջարկեցին սովորել համալսարանում։ Այդ երկրում նման առաջարկը համարվում է ապահով ապագա ունենալու հնարավորություն։ Բայց նա ռահվիրա էր՝ լիաժամ ավետարանիչ, և հրավեր էր ստացել ծառայելու որպես ժամանակավոր հատուկ ռահվիրա։ Քույրը նախընտրեց Թագավորության շահերն առաջին տեղում դնել և մնաց լիաժամ ծառայության մեջ։ Նա ընդունեց իր նոր նշանակումը և երեք ամսվա ընթացքում Աստվածաշնչի 21 ուսումնասիրություն սկսեց։ Այս երիտասարդ քույրը և նրա պես հազարավորներ նախևառաջ փնտրում են Թագավորությունը, անգամ եթե դա նշանակում է հրաժարվել հնարավոր նյութական օգուտից։ Նյութապաշտությամբ հագեցած այս աշխարհում ինչպե՞ս է նրանց հաջողվում այդպիսի տրամադրվածություն պահպանել։ Նրանք իրենց մեջ զարգացրել են մի շարք հատկություններ։ Եկեք քննենք դրանցից մի քանիսը։
16, 17. ա) Ինչո՞ւ պետք է համեստ լինենք, եթե ուզում ենք վստահել Եհովային։ բ) Ինչո՞ւ պետք է մեր մեջ վստահություն զարգացնենք Եհովայի խոստումների հանդեպ։
16 Համեստություն։ Աստվածաշունչն ասում է. «Տիրոջն ապաւինիր քո բոլոր սրտովը, եւ քո հասկացողութեանը մի վստահիր։ Քո բոլոր ճանապարհներումը ճանաչիր նորան, եւ նա կ’ուղղէ քո ճանապարհները։ Դու քո աչքի առաջին իմաստուն մի լինիր» (Առակաց 3։5–7)։ Երբեմն, աշխարհիկ տեսանկյունից, որոշակի գործելակերպը կարող է խելամիտ թվալ (Երեմիա 17։9)։ Բայց իսկական քրիստոնյան առաջնորդության համար Եհովային է նայում (Սաղմոս 48։14)։ ‘Իր բոլոր ճանապարհներում’՝ ժողովի, կրթության, աշխատանքի, ժամանցի և այլնի հետ կապված հարցերում, նա համեստորեն փնտրում է Եհովայի խորհուրդը (Սաղմոս 73։24)։
17 Վստահություն Եհովայի խոստումների հանդեպ։ Պողոսն ասաց. «Աստուծուն մօտեցողը պէտք է հաւատայ, թէ նա կայ, եւ թէ իրան խնդրողներին վարձահատոյց կ’լինի» (Եբրայեցիս 11։6)։ Եթե կասկածենք, որ Եհովան իր խոստումները կկատարի, ապա աշխարհից լիովին օգտվելը գուցե տրամաբանական թվա մեզ (Ա Կորնթացիս 7։31, ՆԱ)։ Սակայն եթե մեր հավատն ամուր լինի, ապա վճռականորեն տրամադրված կլինենք փնտրելու նախևառաջ Թագավորությունը։ Իսկ ինչպե՞ս կարելի է ամուր հավատ զարգացնել։ Հարկավոր է մշտապես մոտենալ Եհովային, սրտանց աղոթել և կանոնավորաբար անձնական ուսումնասիրություն կատարել (Սաղմոս 1։1–3; Փիլիպպեցիս 4։6, 7; Յակոբոս 4։8) Մենք կարող ենք Դավիթ թագավորի պես աղոթել. «Ես քեզ եմ յոյս դրած, ով Տէր. ասում եմ թէ Դու ես իմ Աստուածը։ Քա՜նի մեծ է քո բարութիւնը» (Սաղմոս 31։14, 19)։
18, 19. ա) Ջանասեր լինելն ինչպե՞ս է մեզ լցնում Եհովայի հանդեպ ավելի մեծ վստահությամբ։ բ) Ինչո՞ւ քրիստոնյան պետք է պատրաստակամ լինի զոհողություններ անելու։
18 Եռանդ՝ Եհովայի ծառայության մեջ։ Պողոսը Եհովայի խոստումների հանդեպ վստահությունը կապեց ջանք գործադրելու հետ՝ գրելով. «Փափաքում ենք որ ձեզանից ամեն մէկը նոյն ջանքը ցոյց տայ, որ յոյսը հաստատ մնայ մինչեւ վերջը» (Եբրայեցիս 6։11)։ Եթե զբաղված լինենք Եհովայի ծառայությամբ, ապա նա մեզ կաջակցի։ Ամեն անգամ զգալով նրա աջակցությունը՝ մենք ավելի ու ավելի ենք վստահում նրան, դառնում «հաստատ», «անշարժ» (Ա Կորնթացիս 15։58)։ Մեր հավատը զորանում է, հույսը՝ ամրանում (Եփեսացիս 3։16–19)։
19 Պատրաստակամություն՝ զոհողություններ անելու։ Պողոսին խոստումնալից ապագա էր սպասում, բայց նա զոհեց դա, որպեսզի Հիսուսի հետևորդ դառնա։ Անկասկած, նա ճիշտ ընտրություն կատարեց, չնայած որ երբեմն նյութական ծանր կացության մեջ էր հայտնվում (Ա Կորնթացիս 4։11–13)։ Եհովան չի խոստանում շքեղ կյանք, և նրա ծառաները ժամանակ առ ժամանակ դժվարություններ են կրում։ Այն, թե որքանով ենք պատրաստակամ պարզեցնելու մեր ապրելակերպը և զոհողություններ անելու, փաստում է, թե որքանով ենք վճռականորեն տրամադրված ծառայելու Եհովային (Ա Տիմոթէոս 6։6–8)։
20. Թագավորության շահերն առաջին տեղում դնող անհատի համար ինչո՞ւ է կարևոր համբերող լինել։
20 Համբերություն։ Հակոբոս աշակերտը քրիստոնյաներին հետևյալ հորդորը տվեց. «Եղբարքս, երկայնամիտ [«համբերո՛ղ», ԱԱ] եղէք մինչեւ Տիրոջ գալուստը» (Յակոբոս 5։7)։ Այս աշխարհում, որտեղ մարդիկ խելահեղ վազքի մեջ են, դժվար է համբերող լինել։ Նրանք ցանկանում են, որ ամեն ինչ արագ լինի։ Բայց Պողոսը հորդորում է ընդօրինակել նրանց, ովքեր «հաւատքով ու համբերութիւնով խոստումները ժառանգ[ում են]» (Եբրայեցիս 6։12, ԱԱ)։ Պատրաստ եղիր սպասելու Եհովային։ Հավիտենական կյանք՝ դրախտային երկրի վրա. անշուշտ, արժե՛ սպասել այս հեռանկարին։
21. ա) Ի՞նչ ենք փաստում, երբ Թագավորության շահերն առաջին տեղում ենք դնում։ բ) Ի՞նչ կքննարկվի հաջորդ հոդվածում։
21 Այո՛, Հիսուսի խորհուրդը՝ նախևառաջ փնտրել Թագավորությունը, իրատեսական է։ Այդպես վարվելով՝ մենք ցույց ենք տալիս, որ իսկապես վստահում ենք Եհովային և ընտրում ենք քրիստոնյայի համար միակ ապահով ուղին։ Սակայն Հիսուսը նաև խորհուրդ տվեց ‘նախևառաջ փնտրել Աստծու արդարությունը’։ Հաջորդ հոդվածում կտեսնենք, թե ինչու հարկ կա, որ հատկապես այսօր հետևենք այդ խորհրդին։
Կարո՞ղ եք բացատրել
• Հիսուսն ի՞նչ խորհուրդ տվեց նյութականի առնչությամբ հավասարակշռվածություն պահելու մասին։
• Ի՞նչ ենք սովորում ուղտի և ասեղի մասին Հիսուսի բերած օրինակից։
• Քրիստոնեական ո՞ր հատկություններն են օգնում մեզ նախևառաջ փնտրել Աստծու Թագավորությունը։
[նկար 21-րդ էջի վրա]
Հիսուսի ունկնդիրներից շատերը աղքատ էին
[նկար 23-րդ էջի վրա]
Հարուստ երիտասարդն իր ունեցվածքը Աստծուց ավելի շատ էր սիրում
[նկար 23-րդ էջի վրա]
Հիսուսի առակի վաճառականն ամեն ինչ զոհեց հանուն մեկ թանկարժեք մարգարտի
[նկար 24-րդ էջի վրա]
Եթե զբաղված լինենք Եհովայի ծառայությամբ, ապա նա մեզ կաջակցի