1 Կորնթացիներ

6 Ախպըյդա̈կ, ծեզի լավ ըլլի դեյ ես ա̈ս կըրեցի, օրինագ պերելով ինձի հընու Ապալոսին, հընոր տունկ հասկըննա̈կ իսա օրենկը. «Կըրվաձըն տուս էլլիլ միկ»։ Ա̈դմուն ընելով, տունկ հըբայդնալ չեկ հընու մեգին միգա̈լըն պայսը հաշվիլ չեկ։ 7 Ինչի՞ խատեր տուն դարպերվիսկու միգա̈լնացմըն։ Ի՞նչը քու օննըցաձա̈դ քեզի դըվվըվաձ չա̈։ Ամա դըվվըվաձա̈նա, օ՞րի մա̈տվիսկու, կոյա̈ տա̈ առաձ չունիս։ 8 Տունկ գըշտըցա՞ձեկ տա̈։ Հարուստցա՞ձեկ տա̈։ Նա̈յրա՞ձեկ տա̈ ըռոնց մեզի թակավորուշ։ Կուզեյ, հընոր տունկ թակավորուշ նա̈յրեկ, հընոր մենկա̈լ ծիր հեդ թակավորինկ։ 17 Ա̈դու հոմարա̈լ ես ղըրգիմգու ծիր մոդ Տիմաֆեյին, քոնի-օր ըն Դիրեչը ձառընա̈ հընու իմ հազ ըղաձ հընու հավադարիմ դըղա̈սա̈։ Ըն հիշեծընա̈գու ծեզի պրինցիպնին, վերեկնոր ես, ինչպես Խրիստոս Իսուսին ձառըն, հեդեվիմգու հընու սորվեծընիմգու ալլայ ժողովնուն։