2 Կորնթացիներ

7 մեկ տա̈ ընու հոմար-օր, ես դեսա ա̈դմուն զարմընուշի դեսիլկ։ Ընու հոմար, Հընոր ես հըբայդնոմ հեչ հընու չապըն ավել իմ մասիս միտկ ընիմ հեչ, ինձի դըվվըվաձա̈ ցավմը, վեյնոր կիդիս տա̈ փուշի բես մարմընիս նեսը մըդաձա̈, հընու դանջա̈գու ինձի, ինչպես Սադոնին հըրեշտագը։ 9 ամա ըն աստավ ինձի. «Հերկա̈գու քեզի իմ պարիուտինըս, վերին մաշտիկը առժանի չին, ընու հոմար-օր թուլ ըղաձ սըրա̈դ իմ ուժըս գերեվնա»։ Ընդի ես մեձ ուրախուտինով մա̈տվողըմ իմ թուլուտիններովըս, հընոր Խրիստոսին ուժը ձաձուգ ըլլի իմ հոմար։ 10 Ընու հոմար ես ուրախիմ, եպոր թուլիմ, եպոր ինձի նեղվեծընինգու, եպոր գարիկ ունիմ, եպոր իմ էդվոնցըս ընգաձին հընու եպոր Խրիստոսին հոմար զորուտին գոնծընիմ։ Ընու հոմար-օր, եպոր ես թուլիմ, ա̈դ սըրըն ուժեղիմ։ 14 Եռորտ բոյը ես կուզիմ էգուշ ծիր մոդ, ամա ես ծեզի բելա ըլլիլ չիմ։ Ինձի ծիր օննըցաձը բիդու չա̈, տունկ ինձի բիդուեկ։ Քոնի-օր, ոչ տա̈ դըղա̈կը ինչիմը յոն տընողըն ձընողնուն հոմար, ա̈դ ձընողնին ընողըն ուրինց դըղոցը հոմար։