Դանիել

10 Եպոր Դանիլը իմըցավ, հընոր ա̈դ օրենկը ուժի նես մըդավ, կընաց ուր դունը։ Ընու դոնը վեռտի օդին փա̈նջա̈րընին, վերեկնոր գաշեյնը Եռուսալիմին թարաֆը, պացեյնը։ Ըն շարունագերգու օրը իրեկ բոյ ձընգի ընգաձ աղոտուշ հընու փառկ դըվուշ ուր Աստըձուն, ինչպես-օր ըն վիրաա̈լ գըներ։ 16 Ա̈դ ժամանագ թակավորը աստավ, հընոր Դանիիլին պերին հընու նեդին խորը կոլը արյուձնուն մոդ։ Թակավորը աստավ Դանիիլին. «Քու Աստվաձըդ, վում-օր տուն հավադարիմ ձառայիսկու, խալըսա̈գու քեզի»։ 22 Իմ Աստվաձըս ղըրգեց ուր հըրեշտագին արյուձնուն պեյնընին փագուշի դեյ... 26 Ես օրենկ տընիմգու, հընոր իմ թակավորուտինիս ալլայ աբռողնին վախ օննոն Դանիիլին Աստըձմըն, քոնի-օր ըն սաղ հընու հավեռժ Աստվաձա̈։ Ընու թակավորուտինը հիչ քագդըրող չա̈ հընու ընու ղեգավարուտինը հավեռժա̈։