Հոբ

2 Վերմը ժամանագ ետկը Աստըձուն դըղակը սըրըմընա̈լ ժողվըվեծոն Եգովին առաչը։ Սադոնընա̈լ էգաձ գոյնաձեր ընեց նեսը Եգովին առաչ։ 2 Եգովըն հայծուց Սադոնին. «Վո՞ւստի տուն էգայդ»։ Սադոնըն բադասխանեց Եգովին. «Ես կընցի հընու տառցա օխչուգ խեղը»։ 3 Ընչաղ Եգովըն աստավ. «Ուշադրուտին տառծուցի՞ր տա̈ Իովին վըրըն, վեյնոր ինձի ձառաա̈գու։ Ընու բես մաշտ խողուն վըրըն չիկա։ Ըն հավադարիմա̈ ինձի հընու առտարա̈, Աստըձմըն վախ ունի հընու չար կոռձերըն հեռու գինագու։ Ըն ա̈լիա̈լ հավադարիմա̈ Աստըձուն։ Ամա տուն կուզիս, հընոր ես բարաբ դեղը վերածընիմ ընու»։ 4 Սադոնըն բադասխանեց Եգովին. «Գաշվին դեղը գաշի՜ն։ Ուր գյանկը խալըսուշի հոմար, մաշտը ալլայ օննըցաձը գուդա։ 5 Ամա մեմը ըմուն ա̈րա̈-օր հիվըննա, ընչաղ դեսնուսկու, ինչպես ըն էրեսիդ գոնիձա̈ քեզի»։ 6 Ընչաղ Եգովըն աստավ Սադոնին. «Ըն քու ծեռկիդա̈։ Մեգոր ընու գյանկը առնուլ մի»։ 7 Սադոնըն հեռըցավ Եգովին առաչըն հընու ըմուն ա̈րավ-օր քոռխեցը օտկա̈ կըլեխ փատտեց Իովին մարմինը։ 8 Իովը առավ ջոռա̈ շինվաձ օմոնի մասմը, հընոր ուրինը քերա̈, հընու նըստավ մոխիրի նեսը։ 9 Վեռչը վեռչով գընիգը աստավ ընու. «Տուն հիմիա̈՞լ Աստըձուն հավադարիմ մընուշին գաշիս տա̈։ Օնիձա̈՜ Աստըձուն հընու մեռի»։ 10 Ամա ըն աստավ. «Տուն խելկ չոննողի բես խոսիսկու։ Մենկ ի՞նչ, Աստըձմըն մեգ լավը ընտունողընկ տա̈, վադը ընտունող չինկ տա̈»։ Չաշաձ ալլայ դանջանկնուն, Իովը ուր խոսկերով մեխկ ա̈րավ հեչ։ 11 Իովին կըլխուն էգաձ բելընուն մասին լըսեցին ընու իրեկ ընգեյնին՝ տեմանիտյանցի Էլիֆազը, շուախիտյանցի Բիլդադը հընու նաամիտյանցի Ցաֆառը։ Ըմըն մեգը էգավ ուր գեցաձ դեղըն։ Հընու ըներ իրար հեդ ռաստ էգոն, հընոր մեկհեդ էշտոն Իովին մոդ — մեխկընոն ընու հընու սիդ դոն։ 12 Ըներ հեռվոնց ընու դեսոն հընու ջոնչեցին հեչ։ Եպոր հասկընծոն, հընոր ա̈դ ընա̈, պայսը ծընով վա̈եցին, բադռեցին ուրինց հալվընին հընու նա̈յրեցին ուրինց կըլխընի վիր խեղ նեդուշ։ 13 Ըներ յոտը օր հընու յոտը կիշեր նըստաձեյնը խողուն վըրըն Իովին յոնը։ Հընու ընեցմըն հիչ մեգը մեգ խոսկմը բիլա̈ աստավ հեչ ընու, ընու հոմար-օր ըներ դեսնեյնըգու, ինչկան շադ ըն դանջվիգու։