Գործեր

22 «Ախպըյդա̈կ հընու հա̈րեր, լըսեցեկ, ինչ ես ասողըմ ինձի բաշտպանուշի հոմար»։ 12 Ընդեխ գինա̈րգու Անանիյա օնունով մաշտմը, վեյնոր Աստըձուն առաչ վախ ուներ։ Ըն պըռներգու օրենկը հընու Դամասկ գինող ալլայ եվրեյնին ընու հարգեյնըգու։ 13 Ըն էգավ իմ մոդըս, գոյնեցավ իմ յոնս հընու աստավ. «Սա՛վըլ, ախպա̈՛յս, թող տուն ա̈լի դեսնուս»։ Հընու ես մեգընա̈ ընու դեսա։ 14 Անանիըն աստավ. «Միր բաբերուն Աստվաձը ընդռեց քեզի, հընոր իմընաս ընու գամկը, դեսնուս Առտարին հընու լըսիս ընու ծընը, 15 ընու հոմար-օր տուն ըլլողըս ընու մասին բադմողը հընու ալլայնացը ասողըս ընու մասին, ինչ-օր դեսաձունիս հընու լըսաձունիս։ 16 Ընդի կոռձի՛ օնծի։ Ել, գընկըվա̈ հընու մակռըվա̈ մեխկերա̈դ, ընու օնունը դալով»։ 22 Մինչեվ ա̈դ խոսկերը, ըներ լըսեյնըգու Պավելին, ամա ետկըն նա̈յրեցին կոռկոռուշ. «Սպոննեցե՛կ ընու։ Ա̈դծոյ մաշտը առժանի չա̈՛ աբռուշ խողուն վըրըն»։