«Շադերուն էդվոնցը մի էշտալ»

23։1—3

Եգովըն թա̈մբա̈ ա̈րավ՝ «շադերուն էդվոնցը մի էշտալ»։ Ա̈դ խոսկերը վերապերվեյնըգու սուդիընուն, վերեկնոր անառտար որոշում ընող չեյնը հընու սպատնուն, վերեկնոր սուդին սըրըն սուդ ասող չեյնը։ Ամա ա̈դ խոսկերը գարելիա̈ պոնեծընուշ գյանկի դարպեր դեղոնը։ Ա̈ս աշխարը ըմըն սըրա գազդա̈ միր վըրըն, հընոր միր միտկ ընուշին ծեվը հընու կոռձերը, ա̈ս աշխարին մաշտկացը բես ըլլին, վերեկնոր չին լըսիլ Եգովին (Հռ 12։2)։

Օրի՞ խելացի չա̈ շադերուն էդվոնցը էշտուշ, եպոր...

• լըսինկկու նորուտինմը, ամա չիդինկ ա̈դ նորուտինը սաի շիդագա̈ տա̈ չա̈։

• որոշինկկու, ինչ հալավ հակնողընկ, ինչպես միր մազերը շինողընկ հընու վեր հոնկշուշի ծեվերը ուրուշողընկ։

• դեսնունկկու, ինչպես ուրիշնին ազգ գուրուշին, թա̈ռս գաշին ուրիշ սովորուտին օննող մաշտկացը վըրըն հընու գաշին հարուստին տա̈ ախկադ։