Քու «խոսուշիդ ծեվը» միգա̈լնացը հոմար օրինա՞գա̈ տա̈

1. Վե՞վ դըվաձունի մաշտկացը խոսուշի ընտունագուտին։

ԽՈՍՈՒՇԻ ընտունագուտինը՝ ա̈դ պաշխիշա̈ միր հազ ընող Աստըձմըն։ Եպոր Աստվաձ շինեց Ադամին, ըն դըվավ ընու խոսուշի ընտունագուտին։ Ա̈դպես Ադամը գայնա̈ր խոսկերով ասիլ ուր մըտկերը հընու խոսիլ երգընկին ըլլող ուր Հորը հեդ։ Հըմա̈լ ըն գայնա̈ր հընարիլ ներ խոսկեր։ Ա̈դ ընտունագուտինը ընու բիդվըցավ, եպոր ալլայ գենտանիկնուն օնուն գուդա̈ր (Ծննդ. 2։19)։ Գայնոնկ բատկերածընիլ, ինչկան ուրախեր Ադամը, եպոր առաչին անկամ խոսեցավ սիրուն ախչկոնմը, Եվին հեդ վեյնոր սողը տառցավ ընու գընիգը (Ծննդ. 2։22, 23)։

2. Պերեկ օրինագնի, ինչպես մաշտիկը ա̈վա̈լը հընու ա̈կընս սըխալ ծեվով պոնեծընինգու խոսուշի ընտունագուտինը։

² Ամա շադ չոնցաձ խոսուշի ընտունագուտինը նա̈յրեցին սըխալ ծեվով պոնեծընուշ։ Սադոնըն խապեց Եվին հընու ա̈դ սուդը պերավ ընու-օր, մաշտիկը մեխկ ա̈րին հընու գոյսուցին միշտ աբռուշի հընարավորուտինը (Ծննդ. 3։1—4)։ Սողնա̈լ, Ադամը ուր ըղաձ սըխալնուն հոմար մեղադռեց Եվին հըմա̈լ Եգովին (Ծննդ. 3։12)։ Կաինը ուր ախպորը, Ավելին, սպոննաձըն ետկը, սուդ խապեց Եգովին (Ծննդ. 4։9)։ Ինչկան ա̈վա̈լը չարըցաձեր աշխարը, գարելիա̈ դեսնուշ ըն խոսկերըն, վեյնոր աստավ Կաինին սերունդըն Լամեխ օնունով մաշտմը (Ծննդ. 4։23, 24)։ Ամա ի՞նչ գայնոնկ ասիլ միր օրերուն մասին։ Իշխանուտին օննող մաշտիկը եդ քաշվիլ չին միլլա̈տին առաչ փիս խոսկեր ասուշ։ Հիմի հաշվա̈ տա̈ ալլայ կինոկնուն նես փիս խոսկեր գասին։ Ինչպես բիջիգ դըղա̈կը տըբռոցին, ըմունա̈լ մեձերը պոնաձ դեղը, վիրա լըսինգու փիս հընու անշընորկ խոսկեր։ Ա̈կընս փիս խոսկեր ասուշը տառցաձա̈ սովորուտին շադ մաշտկացը հոմար։ Ա̈դ գերեվծընա̈ ինչկան չարըցաձա̈ ա̈ս աշխարը։

3. Ուշադիր ըլլինկ հեչնա, ի՞նչ նա̈յրինկկու ընուշ հընու ի՞նչի մասին խոսինկկու ա̈ս տասին։

³ Ուշադիր ըլլինկ հեչնա, մենկա̈լ գայնոնկ նա̈յրիլ ասուշ փիս հընու գոբիդ խոսկեր, քոնի-օր մենկ ըներ ըմըն օր լըսինկկու։ Հա̈լբա̈տ, մենկ չինկ ուզիլ, հընոր միր հեդ ա̈դպես ըլլի։ Մենկ խրիստիաննինինկ հընու ա̈մա̈ղ գընինկ ուրախծընուշ Եգովին սիդը։ Ամա ա̈դու հոմար հերիկ չա̈ յոն դըվուշ փիս խոսկերըն։ Մենկ ըմուն պոնեծընողընկ միր խոսուշի ընտունագուտինը, հընոր փառկ դոնկ Աստըձուն։ Հայդցեկ խոսինկ, ինչպես մենկ գայնոնկ ա̈դ ընիլ՝ 1) ձառայուտինի սըրա, 2) ժողովի հանդիպումնուն սըրըն հընու 3) միր ըմըն օրվոն գյանկին։ Ամա առաչինը հայդցեկ աշինկ տա̈, օրի Եգովին հոմար գարեվորա̈ ինչպես մենկ խոսինկկու։

ԵԳՈՎԻՆ ՀՈՄԱՐ ԳԱՐԵՎՈՐԱ̈, ԻՆՉԻ ՄԱՍԻՆ ՀԸՆՈՒ ԻՆՉՊԵՍ ՄԵՆԿ ԽՈՍԻՆԿԿՈՒ

4. Աշինկնա Մաղաքիա 3։16, օ՞րի Եգովին հոմար գարեվորա̈, ինչի մասին մենկ խոսինկկու։

⁴ Գաշտըցեկ Մաղաքիա 3։16. Ինչպես գաստըվի ա̈ս խոսկին նես, Եգովըն ուշադիրմը լըսա̈գու, ինչի մասին խոսինգու մաշտիկը հընու «հիշադագի կըրկին» նես կըրա̈գու ընեց օնուննին, վեվ-օր ընու առաչ վախ ունի հընու խերը միտկը գընա̈ ընու օնունին մասին։ Տունկ հիչ միտկ ըղաձունեկ տա̈, օ՞րի Եգովըն ա̈դ գընա̈։ Մաշտկացը խոսկերըն գերեվնա, ինչ գա ընեց սըյդին նես։ Ա̈դ բառզ գինա̈ գերեվնա Իսուսին աստաձ խոսկերըն. «Ինչ-օր գա մաշտուն սըյդին նես, ընու մասինա̈լ ըն խոսիգու» (Մատթ. 12։34)։ Միր խոսկերը գերեվծընին, ինչկան շադ մենկ հազ գընինկ Եգովին։ Ընեց, վեվ-օր ընու հազ գընա̈, Աստվաձ պաշխա̈գու վեռչ չոննող գյանկ ներ աշխարին։

5. ա) Ի՞նչպես միր խոսուշի ծեվը գաբ ունի Եգովին ձառայուտինին հեդ։ բ) Աշեցեկ նըգարին վըրըն։ Ի՞նչըն մենկ յոն դըվողընկ, հընոր միր խոսկերով ուրախծընինկ Եգովին։

⁵ Միր խոսուշի ծեվըն գախվաձա̈ ընտունողա̈ տա̈ Եգովըն միր ձառայուտինը (Հակ. 1։26)։ Ըներ, վեվ-օր չին հազ ընիլ Աստըձուն, գասին սա̈ռտ, գոբիդ հընու հըբայդ խոսկեր (2 Տիմոթ. 3։1—5)։ Ամա մենկ ա̈դպես խոսող չինկ։ Մենկ ա̈մա̈ղ գընինկ միր խոսկերով ուրախծընուշ Եգովին։ Գայնա ըմուն ըլլիլ, հընոր խրիստիանինը ժողովի հանդիպումնուն սըրըն հընու քարոզուշի սըրա շադ պարի խոսիգու։ Ամա եպոր ընու հիչ ուվեկ դեսնուլ չի գամ ուր մոդիգնուն հեդ, ըն գոբիդ խոսկեր գասա̈ հընու ինկը ուրինը զաֆտ ընիլ չի։ Գա՞յնա տա̈ ա̈դպես խրիստիանինը դուր կալ Աստըձուն (1 Պետ. 3։7)։

6. Ի՞նչ գայցավ ընիլ Կիմբեռլին, ընու հոմար-օր շիդագ ծեվով պոնեծըներգու խոսուշի ընտունագուտինը։

⁶ Միր խոսուշի ծեվով մենկ դարպերվինկկու միգա̈լնացմըն։ Միգա̈լ մաշտիկնա̈լ բառզ գինա̈ դեսնունգու «ինչով իրարմըն գուրուշվին... Եգովին ձառայողնին, ընեցմըն, վեվ-օր ընու չի ձառաիլ» (Մաղ. 3։18)։ Աշինկ Կիմբեռլի օնունով քուրեչմը օրինագըb։ Եպոր ըն սորվերգու տըբռոցին, ընու տասարանցիին հեդ դըվին մեգ կոռձմը մեկհեդ ընուշ։ Եպոր ըներ բադռաստվեյնըգու, տասարանցին թարիֆ ա̈րավ, հընոր Կիմբեռլին շադ դարպերվիգու միգա̈լնացմըն։ Ըն ասաց ընիլ չի, վիրա ընգերվարիա̈ հընու հիչ գոբիդ խոսկեր ասիլ չի։ Ընու տասարանցուն ա̈դ շադ դուր էգավ։ Հընու ա̈դ ընու դիռտմեց սորվուշ Աստվաձաշունչը։ Եգովըն գուրախնա, եպոր մենկ միր խոսուշի ծեվով դիռտմինկկու միգա̈լ մաշտկացը իմընուշ ջիշտուտինը։

7. Ի՞նչպես տունկ կուզեկ պոնեծընուշ ծիր խոսուշի ընտունագուտինը։

⁷ Մենկ ալլայկըս կուզինկ շիդագ ծեվով պոնեծընուշ միր խոսուշի ընտունագուտինը, հընոր ա̈դ փառկ պերա̈ Եգովին հընու մոդգըծընա̈ մեզի միր քուրեյդացը հընու ախպըյդացը հեդ։ Ընդիա̈լ, հայդցեկ աշինկ քոնիմը օկուտ պերող խըրադնի, վերեկնոր յառդում գընին մեզի շարունագուշ միր «խոսուշի ծեվով» օրինագ էրեվծընուշ։

ՁԱՌԱՅՈՒՏԻՆԸ

8. Ի՞նչպես Իսուսին օրինագը յառդում գընա̈ մեզի, ձառայուտինի սըրա շիդագ ծեվով պոնեծընուշ միր խոսուշի ընտունագուտինը։

⁸ Ըն սըրընա̈լ, եպոր ծեզի կուզին ջըղայնծընուշ, խոսեցեկ պարիուտինով հընու հարգանկով։ Իսուսին մասինա̈լ ինչ ասիս-օր ասիլ չեյնը։ Գասեյնը, հընոր ըն օնգուշտա̈, սարխոշին մեգնա̈, Սադոնին թարաֆնա̈, խախտա̈գու շապատ օրվոն օրենկը հընու Աստըձուն վըրըն փիս պոներ գասա̈ (Մատթ. 11։19; 26։65; Ղուկ. 11։15; Հովհ. 9։16)։ Ամա Իսուսը ընեց գոբիդ բադասխանիլ չեր։ Ըն սըրընա̈լ, եպոր մեզի անբադվինգու, մենկ գոբիդ բադասխան դըվող չինկ, ամա Իսուսին բես մեզի հանգիստ բա̈հողընկ (1 Պետ. 2։21—23)։ Հա̈լբա̈տ, ա̈դ բազի զոր գըլլի ընուշ (Հակ. 3։2)։ Ի՞նչը գայնա մեզի յառդում ընիլ։

9. Ի՞նչը յառդում գընա̈ մեզի ձառայուտինի սըրա վիրա պարի խոսկեր ասուշ։

⁹ Եպոր ձառայուտինի սըրա ծեզի գոբիդ խոսկեր գասին, միկ ջըղայննալ։ Ըհըն ինչ գասա̈ Սէմ օնունով ախպա̈րմը. «Ես ա̈մա̈ղ գընիմ ուշադրուտինըս տառծընուշ ընու վըրըն, հընոր մաշտուն բիդուա̈ իմընուշ ջիշտուտինը հընու ըն գայնա փոխվիլ»։ Բազի մաշտիկը ջըղայննոնգու, սադա̈ ընու հոմար-օր մենկ էգաձինկ ընեց մոդ ըն ժամանագ, եպոր ընեց ընկանա̈լ հարմար չա̈ միր հեդ խոսուշ։ Հայդցեկ հեդեվինկ Լյուսիյա օնունով քուրեչը օրինագին։ Եպոր ըն ռաստ կուկա հեռսլի մաշտումը հեդ, ըն գայջ գինա̈ գաղոտա̈ Եգովին, հընոր Աստվաձ յառդում ընա̈ ընու հանգիստ մընուշ հընու ցավեծընող խոսկեր չասուշ։

10. Աշինկնա 1 Տիմոթեոս 4։13, ի՞նչ նըբադագ ծիր առաչ գայնա̈կ տընիլ։

¹⁰ Ավելի լավ վառժաբեդ տառցեկ։ Տիմաֆեյը փոռց օննող քարոզիչեր, ամա չաշաձ ա̈դու, ըն վիրա լավծըներգու ուր քարոզուշի ծեվերը։ (Գաշտըցեկ 1 Տիմոթեոս 4։13։) Ի՞նչ գայնա̈կ տունկ ընիլ, հընոր ավելի լավ վառժաբեդ տառնա̈կ։ Մեզի բիդուա̈ լավ բադռաստվուշ քարոզուշին։ Հըմա̈լ մեզի գայնա յառդում ընիլ ավելի լավ վառժաբեդ տառնուշ «Լավծու գաշտուշըդ հընու սորվեծընուշըդ» բռաշուրըն հընու սորվուշի դեդռագին նեսի «Լավծընինկկու միր ձառայուտինը» մասը, վեյնոր մենկ գոսնինկ շապտուն նես ժողովի սըրա։ Պոնեծընե՞կկու տա̈ տունկ ա̈դ օմըրա̈տնին։ Լավ բադռաստվաձ ըլլեկնա, ա̈դ յառդում գընա̈ ծեզի քարոզուշի սըրա հանգիստ ըլլուշ հընու համոզվաձ խոսուշ։

11. Ա̈լ ի՞նչը գայնա յառդում ընիլ մեզի ավելի լավ վառժաբեդ տառնուշ։

¹¹ Ա̈դտի ղաիր, ավելի լավ վառժաբեդ տառնուշի հոմար, մենկ գայնոնկ սորվիլ փոռց օննող քուրեյդացմըն հընու ախպըյդացմըն։ Սէմը ուշադրուտին տառծընա̈գու, ինչպես քարոզինգու փոռց օննող քարոզիչնին հընու սողը ա̈մա̈ղ գընա̈ պոնեծընուշ իմըցաձը ուր ձառայուտինին նես։ Տատյանըն ուշադիրմը լըսա̈գու փոռց օննող ախպըյդացը աստաձ ջառերը։ Ա̈դ յառդում գընա̈ ընու բադասխան դըվուշ ըն հառցերուն, վերեկնոր մաշտիկը շադ անկամ գուդոն քարոզուշի սըրա։

ԺՈՂՈՎԻ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄՆԻՆ

12. Ի՞նչը զորա̈ վերմիմը ընուշ։

¹² Միր «խոսուշի ծեվը» գայնա օրինագ ըլլիլ, եպոր ժողովի սըրա մենկ գուդոնկ լավ բադռաստվաձ բադասխաննի հընու երկինկկու (Սաղ. 22։22)։ Ամա մեզմըն վերմը առգեդին հընու չին հազ ընիլ ալլայնացը առաչ երկուշ։ Տունկա̈լ ա̈դպե՞սեկ տա̈։ Ետե հա, ծեզի հեդաքըրկիր գըլլի իմընուշ, ինչը յառդում գընա̈ միգա̈լ քուրեյդացը հընու ախպըյդացը ա̈դպես զորուտիննուն առաչը առնուշ։

13. Ի՞նչը յառդում գընա̈ ծեզի, օխչուգ սըյդով երկուշ ժողովնուն սըրըն։

¹³ Օխչուգ սըյդով երկեցեկ։ Եպոր մենկ ժողովի հանդիպումնուն սըրըն երկինկկու, միր նըբադագնա̈ փառկ պերուշ Եգովին։ Օրինագ, Սարըն չի հաշվիլ, հընոր ըն լավ երկա̈գու, ամա չաշաձ ա̈դու, ըն կուզա̈ ուր երկուշով փառկ պերուշ Եգովին։ Ընդիա̈լ, եպոր բադռաստվիգու ժողովնուն, ըն բադռաստվիգու երկերունա̈լ հընու ա̈մա̈ղ գընա̈ հասկըննուշ, ինչպես երկին նեսի խոսկերը գաբ ունին ըն մըտկերուն հեդ, վերեկնոր ըլլողըն ժողովին սըրըն։ Սարըն պածադռա̈գու. «Ա̈դ յառդում գընա̈ ինձի ուշադրուտին տառծընուշ երկին խոսկերուն վըրըն, ոչ տա̈ ընու վըրըն, ինչկան լավ ես երկիմգու»։

14. Ի՞նչը յառդում գընա̈ ծեզի բադասխան դըվուշ ժողովնուն սըրըն, չաշաձ-օր տունկ առգեդեկ։

¹⁴ Ըմըն սըրա ա̈մա̈ղ ա̈րեկ բադասխան դըվուշ։ Հա, մեզմըն շադերուն ա̈դ զորա̈ ընուշ։ Տատյանըն գիսվիգու. «Եպոր մաշտկացը նեսնիմ, ես շադ առգեդիմ, չաշաձ-օր իմ ծընըս գայնա հանգիստ թըվալ։ Ընդիա̈լ ինձի շադ զորա̈ բադասխան դըվուշ ժողովնուն սըրըն»։ Ամա ա̈դ ընու խանգարիլ չի։ Եպոր բադռաստվիգու ժողովնուն, Տատյանըն հաշվի գառնու, հընոր առաչին բադասխանը ըլլողա̈ քա̈սա̈ հընու բառզ։ Ըհըն ինչ որոշումի ըն էգավ. «Ստացվիգու, ետե իմ բադասխանըս գայջա̈ հընու հասարագ, ա̈դ շադ լավա̈, քոնի-օր ժողովը օնծընողը ա̈դմուն բադասխան բեդ գընա̈»։

15. Ի՞նչ մեզի բիդուա̈ հիշուշ։

¹⁵ Բազի ըն քուրեյդացնա̈լ հընու ախպըյդացնա̈լ, վերեկնոր առգեդ չին, զոր գըլլի բադասխան դըվուշ ժողովնուն սըրըն։ Օ՞րի։ Ջուլիետը պածադռա̈գու. «Բազի ես չիմ պայսըցընիլ ծեռկըս ընու հոմար-օր վախիմգու, հընոր բադասխանըս շադ հասարագ գըլլի»։ Ամա հիշեցեկ՝ Եգովըն մեզմըն բեդ գընա̈ ընկամը, ինչկան-օր մենկ գայնոնկ ընիլc։ Ընու շադ դուր կուկա, եպոր մենկ ա̈մա̈ղ գընինկ ընու փառկ պերուշ ժողովնուն սըրըն հընու չինկ թողուլ-օր միր վախերը խանգարին մեզի ա̈դ ընուշ։

ՄԻՐ ԸՄԸՆ ՕՐՎՈՆ ԳՅԱՆԿԻՆ

16. Ի՞նչ դեսագ խոսկեր մենկ ասող չինկ։

¹⁶ Միկ ասիլ «սիդ ցավեծընող խոսկեր» (Եփես. 4։31)։ Ինչպես գաստըվեր ա̈ս տասին, խրիստիանինը փիս խոսկեր ասող չա̈։ Ամա բազի մենկ գայնոնկ ըմուն խոսկեր ասիլ, վերեկնոր «ցավեծընինգու միգա̈լնացը սիդը»։ Օրինագ, մեզի բիդուա̈ ուշադիր ըլլուշ, հընոր միր խոսկերով վա̈յ տոնկ հեչ ուրիշ ազգա̈ ըլլող մաշտկացը, գամա̈լ ըն մաշտկացը, վերեկնոր ուրիշ տաստիրագուտին ունին։ Ա̈դտի ղաիր, միր խոսկերը նեղվեծընող չին մաշտկացը։ Մեգ ախպա̈րմը գիսվիգու. «Առաչ ես գայնա̈յ ըմուն շակընի ընիլ, վերեկնոր ինձի թըվա̈րգու տա̈ վադ չին, ամա սողը ես գիմընա̈յ, հընոր ըներ ցավեծընինգու մաշտկացը սիդը։ Իմ գընիգըս, ալլայ ա̈դ դարիկը, յառդում գըներ ինձի փոխվուշ։ Եպոր ես ցավեծընող խոսկեր գասեյ ընու գամ միգա̈լ մաշտկացը, ըն ինձի սողը, եպոր առանծին գըլլեյկը, գասեր ա̈դու մասին»։

17. Աշինկնա Եփեսացիներ 4։29, ի՞նչպես մենկ գայնոնկ ուժեղծընիլ միգա̈լնացը։

¹⁷ Խոսկերով ուժեղծուցեկ միգա̈լնացը։ Թող միգա̈լնեկը լըսին, ինչպես տունկ մա̈տեկկու, ոչ տա̈ սըխալնի մոն կուկա̈կ գամա̈լ փըտպըտա̈կկու։ (Գաշտըցեկ Եփեսացիներ 4։29։) Իզրաիլտյաննին շընորագալ ըլլուշի շադ բատճառնի ունեյնը։ Ամա չաշաձ ա̈դու, ըներ վիրաա̈լ փըտպըտա̈յնըգու։ Եպոր մեգը նա̈յրա̈գու փըտպըտուշ, ա̈դ գազդա̈ ալլայնացը վըրըն հընու ըներա̈լ նա̈յրինգու փըտպըտուշ։ Հիշինկ, ինչ ըղավ, եպոր դասը ռազվետչիգ եդ էգոն հընու նա̈յրեցին փըտպըտուշ։ Սողը «ալլայ իզրաիլտյաննին նա̈յրեցին փըտպըտուշ Մաիսեյին վըրըն» (Թվեր 13։31—14։4)։ Ամա ի՞նչ ուժ ունի մա̈տուշը։ Եպոր քեզի մա̈տինգու, տուն թե՜վ գառնուս։ Հիշինկ Իեֆաին ախչկոնը օրինագը։ Ընու ընգերուհիկը կուկա̈յնը ընու մոդ հընու մա̈տեյնըգու ընու, ա̈դու խատեր ըն գայնա̈ր ուրախ շարունագիլ ուր ձառայուտինը (Դատ. 11։40, սնոսկըն)։ Սարըն, վում մասին մենկ գասեյկը առաչ, գասա̈. «Եպոր տուն մա̈տիսկու մաշտումը, ա̈դ գերեվծընա̈, հընոր ընու հազ գընին ինչպես Եգովըն, ըմունա̈լ ալլայ ժողովին ըլլող քուրեյդա̈կը հընու ախպըյդա̈կը»։ Ընդիա̈լ մոն էգեկ հընարավորուտին, հընոր սըյդոնց մա̈տեկ միգա̈լնացը։

18. Օ՞րի մեզի բիդուա̈ վիրա շիդագը ասուշ (Սաղմոս 15։1, 2)։

¹⁸ Աստեկ շիդագը։ Եգովին հոմար զըզվելիին չար մաշտիկը։ Ընու հոմար զըզվելիա̈ «սուդ ասող լիզուն» (Առակ. 6։16, 17)։ Հա, ա̈կընս շադերը միտկը գընին. «սուդ խապիս հեչնա՝ չիս գայնի աբռիլ», ամա միր հոմար գարեվորա̈, ինչ միտկը գընա̈ Եգովըն, ոչ տա̈ շադերը։ (Գաշտըցեկ Սաղմոս 15։1, 2։) Հա̈լբա̈տ, մենկ խապող չինկ, ամա բիդուա̈ հիշուշ-օր բիջիգ սուդնա̈լ սուդա̈։

19. Ա̈լ ի՞նչի մասին մեզի գարեվորա̈ հիշուշ։

¹⁹ Ասաց ընիլ մեկ (Առակ. 25։23; 2 Թեսաղ. 3։11)։ Ջուլիետը գասա̈. «Եպոր մեգը նա̈յրա̈գու ասաց ընուշ, ա̈դ ինձի շադ դըխրեծընա̈գու։ Ի՞նչպես ես գայնոմ գիվընմիշ ըլլիլ ա̈դպես մաշտուն վըրըն։ Համոզվա՞ձիմ տա̈, հընոր սողը, ըն ուրիշիմը հեդ իմ վըրա̈սա̈լ ասաց ընիլ չի»։ Ետե թարիֆ գընեկ, հընոր տունկ գամ ուրիշ մեգը նա̈յրա̈գու ասաց ընուշ, համան փոխեցեկ տեմըն։ Խոսեցեկ լավին մասին (Կող. 4։6)։

20. Ի՞նչպես տունկ պոնեծընողեկ ծիր խոսուշի ընտունագուտինը։

²⁰ Մենկ գաբռինկ ա̈ս չար աշխարին, ոյդեխ-օր ալլայ մաշտիկը սովորուտին ունին փիս խոսկեր ասուշ։ Ընդիա̈լ, մեզի բիդուա̈ ա̈մա̈ղ ընուշ, հընոր միր «խոսուշի ծեվով» ուրախծընինկ Աստըձուն սիդը։ Միկ մոռնալ, հընոր խոսուշի ընտունագուտինը, ա̈դ պաշխիշա̈ Աստըձմըն հընու Եգովին հոմար շադ գարեվորա̈, ինչպես մենկ պոնեծընինկկու ա̈դ պաշխիշը։ Ետե մենկ սըյդոնց ա̈մա̈ղ գընինկ միր «խոսուշի ծեվով» օրինագ էրեվծընուշ, Աստվաձ յառդում գընա̈ մեզի ընու փառկ պերուշ ձառայուտինի սըրա, ժողովնուն սըրըն հընու միր ըմըն օրվոն գյանկին նես։ Եպոր ա̈ս չար աշխարին վեռչը կա, մեզի ավելի ղոլայ գըլլի միր խոսուշի ծեվով փառկ պերուշ Եգովին (Հուդա 15)։ Մինչեվ ա̈դ օրը կա, հայդցեկ աբռինկ ըմուն, ինչպես-օր աստավ Սաղմոս կըրողը. «Աբոլ իմ խոսկեյս... դուրեգան ըլլին քու դեյ, Եգովա» (Սաղ. 19։14)։