«Հիմի ա̈լ միտկ ընիլ չիմ տա̈ ինձի բիդուա̈ փոխուշ աշխարը»

ԻՄ ԱՌԱՉՎՈՆ ԳՅԱՆԿԸՍ

Ես բիջիգ սըրվոնա̈ս հազ գընիմ բընուտինը։ Մենկ գաբռեյկը Ցենտռալնի Ֆինլյանդիյա, Յուվյասկյուլ քաղակին։ Միր քաղակին էդռաֆը շադ սիրուն դեղեր գա̈յնը, սարեր հընու ծորեր։ Մենկ հազ գընեյկը ընտանիկով էշտուշ հուն հոնկշուշ։ Հըմա̈լ ես գենտանիկնուն շադ հազ գընիմ։ Բիջիգ սըրա̈ս շունմը գամ գադումը ռաստ կա̈յնա, կուզեյ փատտըվուշ։ Մեձըցանա, սիդըս ցավերգու, եպոր դեսնեյգու, ինչպես մաշտիկ փիս վերապերվինգու գենտանիկնուն։ Ժամանագ օնցավ հընու ես մըդա խումպմը, վեյնոր բաշտպան գոյներգու գենտանիկնուն։ Հուն ես կըդա իմ բես միտկ ընող մաշտկացը։

Մենկ գենտանիկնուն իրավունկնին բաշտպանայկըգու։ Ա̈դու դեյ մենկ թեռտ փայ գընայկը հընու դեմանստրացիյա գոնծընայկը։ Ա̈դով գերեվծընեյկը, հընոր չինկ ուզիլ-օր գենտանիկնուն փոստը ձախին հընու ընեց վըրըն փոռց օնծընին։ Մենկ միր գազմագերպուտինը բիլա̈ պացակ վեյնոր բաշտպաներգու գենտանիկնուն։ Քոնի-օր միր ուզաձը ընուշի հոմար ինչիգի առաչ գոյնիլ չեյկը, շադ անկամ պալիցիին հեդ բելա գոննայկը։ Ինձի քոնիմը բոյ պըռնաձունին հընու սուդիտ ըղաձունին։

Ամա ես մեգ գենտանիկնուն մասին մըդորիլ չեյ։ Ես միտկը գընեյ աշխարին միգա̈լ բելընուն մասինա̈լ։ Սողը մըդա վերմը գազմագերպուտիննուն նես, օրինագ, «Գրինպիսը» հընու գայցաձիս չակ ընեց յառդում գընեյ։ Ես կուզեյ բաշտպանուշ ախկադնուն, օնոտի ըլլողնուն հընու ուրիշ բելա օննող մաշտկացը։

Ամա գոմաց-գոմաց ես հասկընցա, հընոր չիմ գայնի փոխիլ աշխարը։ Ա̈դ գազմագերպուտիննին որոշեյնըգու վերմը բիջիգ բելընին։ Ամա միգա̈լ բելընին կիդիս տա̈ ա̈լ շադ խորգընա̈յնըգու։ Թըվա̈րգու տա̈ օխչուգ աշխարը չարուտինին նես խըրաձա̈ հընու ուվեկու ա̈դ հեդաքըրկիր չա̈։ Ես հասկընցա, հընոր ինկըս ինչիգ ընիլ չիմ գայնի։

ԻՆՉՊԵՍ ԱՍՏՎԱՁԱՇՈՒՆՉԸ ՓՈԽԵՑ ԻՄ ԳՅԱՆԿԸՍ

Եպոր ես հուսահադվեցա, նա̈յրեցի միտկ ընուշ Աստըձուն հընու Աստվաձաշընչին մասին։ Առաչ ես սորվեյգու Աստվաձաշունչը Եգովին ձառայողնուն հեդ։ Ըներ միտկը գընեյնը իմ մասիս հընու պարիեյնը իմ հեդըս։ Ա̈դ ինձի դուր կուկա̈ր, ամա ըն սըրըն ես հազըր չեյ փոխուշ գյանկըս։ Հիմի ալլայ ուրիշ դեսագեր։

Ես կըդա Աստվաձաշունչըս հընու նա̈յրեցի ըն գաշտուշ։ Ա̈դ կիդիս տա̈ իլաջեր իմ սըյդիս հոմար։ Թարիֆ ա̈րի, հընոր Աստվաձաշունչը դիռտմա̈գու մաշտկացը լավ վերապերվուշ գենտանիկնուն հեդ։ Օրինագ, Առակներ 12։10 գաստըվի, հընոր «առտար մաշտը ուր մալեղենին տին գաշա̈»։ Հըմա̈լ ես հասկընցա, հընոր ա̈ս աշխարին բելընուն բատճառը Աստվաձ չա̈։ Մաշտիկ Աստըձուն օրենկներով աբռիլ չին, ընդիա̈լ բելընին շադընոնգու։ Ես զարմըցա, եպոր իմըցի, ինչկան Եգովըն հազ ընող հընու տըմ առնող Աստվաձա̈ (Սաղմոս 103։8—14)։

Մոդիգ ա̈դ սըրըն ես կըդա կուպոնմը «Ի՞նչ սաի սորվեծընա̈գու Աստվաձաշունչը» կիրկը զակազ ընուշի դեյ հընու ղըրգեցի ըն։ Շադ չոնցաձ մոդըս էգոն 2 հոկի, վերեկնոր ձառաեյնըգու Եգովին հընու ես նա̈յրեցի ընեց հեդ սորվուշ Աստվաձաշունչը։ Հեդո ես նա̈յրեցի էշտուշ ընեց ժողովնին։ Ա̈դ ալլայ յառդում ա̈րավ ինձի հազ ընուշ ըն, ինչ-օր գիմընա̈յ Աստվաձաշընչին նեսըն։

Աստվաձաշունչը յառդում ա̈րավ ինձի փոխուշ գյանկըս։ Ես վազ օնցա քըրֆուշ, ձիգարա քաշուշ, խըմիչկ ընուշ հընու մառտըվարի բիչիմ օննըցա։ Հըմա̈լ ես նա̈յրեցի հարգուշ իշխանուտին օննողնուն (Հռոմեացիներ 13։1)։ Ա̈դտի ղաիր, ես վա̈յցկեցի անշընորկ գյանկըս հընու նա̈յրեցի մակուր գյանկով աբռուշ։

Իմ հոմար ըմընա զոյներ շիդագ վերապերվուշ ըն գազմագերպուտիննուն, վերեկնոր բաշտպանեյնըգու մաշտկացը հընու գենտանիկնուն իրավունկնին։ Ինձի թըվա̈րգու տա̈ յառդում ընիմ հեչնա ընեց ըղաձ կոռձին, ես դավաջան տառնոմգու։ Ամա օնցավ ժամանագ հընու ես հասկընցա-օր սադա̈ Աստըձու Թակավորուտինը գայնա դալ մեզի իսկագան ումուդ։ Ընդի ես որոշեցի գայցաձ ուժերովըս յառդում ընուշ ա̈դ Թակավորուտինին հընու բադմուշ մաշտկացը ընու մասին (Մատթեոս 6։33)։

ԻՆՉՊԵՍ ԼԱՎՑԱՎ ԻՄ ԳՅԱՆԿԸՍ

Առաչ իմ հոմար 2 ջինս մաշտ գա̈ր՝ խաս հընու փիս։ Փիսերուն հեդ ես գըռիվ դոնեյգու։ Ամա Աստվաձաշունչը յառդում ա̈րավ ինձի ուրիշ դեսագ աշուշ մաշտկացը վըրըն։ Հիմի ես ա̈մա̈ղ գընիմ ալլայնացը էրեվծընուշ խրիստիանսկի սերը (Մատթեոս 5։44)։ Ա̈դ ես գընիմ, օրինագ, բադմելով ուրիշնուն պարի խաբարը Աստըձուն Թակավորուտինին մասին։ Ես շադ ուրախիմ դեսնուշ, ինչպես ա̈դ գուդա մաշտկացը իսկագան ուրախուտին հընու ումուդ։

Հիմի իմ սիդըս հանգիստա̈, ընու հոմար-օր ես ալլայ Եգովին ծեռկը դըվաձունիմ։ Ես համոզվաձիմ-օր Աստվաձ չի թողուլ, հընոր մաշտիկ հընու գենտանիկը միշտ դանջվին։ Հըմա̈լ ըն չի թողուլ, հընոր միր սիրուն Խեղը վերածըվի։ Ա̈դտի ավել, մոդիգ ժամանագ, ըն ուր թակավորուտինին միչոցով փագողա̈ ալլայ մեզի հընու խողուն պերվաձ զարարը (Եսայիա 11։1—9)։ Ինձի շադ ուրախուտին պերա̈գու, հընոր ես ինկըս կիդիմ ա̈դու մասին հընու յառդում գընիմ ուրիշնուն հավդուշ Աստվաձաշընչին կըրվաձին։ Հիմի ես ա̈լ միտկ ընիլ չիմ տա̈ ինձի բիդուա̈ փոխուշ աշխարը։