Ի՞նչ մենկ սորվինկկու Իսուսին խոսկերըն, վերեկնոր ըն աստավ ուր մեռնուշըն առաչ

1, 2. Ի՞նչ գըլլի Իսուսին մեռնուշին օրը։

ԳՈԼԳՈՖԱ։ 33 թըվի նիսանի 14-ը։ Ա̈դ օրը Իսուսին սուդ դեղը մեղադռեցին ըն կոռձերուն նես, վեյնոր ըն ըղաձ չուներ։ Ընու վըրըն խընդա̈յնըգու, ձեձեյնըգու, հեդոա̈լ գախ ա̈րին սունին վըրըն, ոյդեխ-օր ըն դանջանկով մեռնողեր։ Ընու ծեռկերը հընու օտկերը մեխեցին։ Ընդիա̈լ, ըմըն մեգ շունչ առնուշը հընու ըմըն մեգ աստաձ խոսկը պերերգու ընու շադ մեձ ցավ։ Ամա ըն դահա գարեվոր պոմը ասողեր։

² Ինչպես-օր կըրվաձա̈ Մատթեոս 17։5-ին, Եգովըն կուզա̈, հընոր մենկ լըսինկ ընու Դըղուն։ Հայդցեկ աշինկ, ինչ գասեր Իսուսը, եպոր մեռներգու դանջանկի սունին վըրըն հընու միտկ ընինկ, ինչ մենկ գայնոնկ սորվիլ ընու աստաձ խոսկերըն։

«ՀԱ̈ՅՍ, ՆԵՐԱ̈ ԸՆԵՑ»

3. Վո՞ւմ մասին, գերեվնա-օր գասեր Իսուսը, եպոր աստավ. «Հա̈յս, ներա̈ ընեց»։

³ Ի՞նչ աստավ Իսուսը։ Դանջանկի սունին վըրըն Իսուսը գաղոտեր. «Հա̈յս, ներա̈ ընեց»։ Վո՞ւմ մասին ըն գասեր։ Ընու հեդկըշի աստաձ խոսկերը յառդում գընին մեզի ա̈դ հասկըննուշ. «Ըներ չիդին, ինչ գընին» (Ղուկ. 23։33, 34)։ Գերեվնա-օր Իսուսը գասեր ռիմսկի սալդատնուն մասին, վերեկնոր մեխեցին ընու սունին վըրըն։ Ըներ չիդեյնը շիդագով վեվա̈ Իսուսը։ Հըմա̈լ ըն գայնա̈ր ասիլ ըն մաշտկացը մասին, վերեկնոր կուզեյնը, հընոր ընու սպոննին, ամա օնցավ ժամանագ հընու ըներ հավդըցին ընու (Գործ. 2։36—38)։ Չաշաձ ա̈դ անառտարուտինին, Իսուսին հեռսը էլավ հեչ հընու ըն մեղադռեց հեչ ընեց, վեվ-օր կուզեր ընու մեռնուշը (1 Պետ. 2։23)։ Հագառագը, ըն գասեր Եգովին, հընոր ընեց ներա̈։

4. Ի՞նչ մեզի սորվեծընա̈գու ըն, հընոր Իսուսը հազըրեր ներուշ ուր դուշմոննուն։

⁴ Ի՞նչ մեզի սորվեծընինգու Իսուսին աստաձ խոսկերը։ Մեզի բիդուա̈ Իսուսըն օրինագ առնուշ։ Ըն հազըրեր ուրիշնուն ներուշ (Կող. 3։13)։ Վերմը մաշտիկը, միր խըսումնինա̈լ, գայնոն խանգարիլ մեզի ձառայուշ Եգովին, ընու հոմար-օր ըներ չին հասկըննալ ինչի մենկ հավդոնկկու հընու միր աբռուշի ծեվը։ Վերմը գայնոն միր մասին սուդ պոներ ասիլ։ Ուրիշնուն առաչ գայնոն միր բադիվը ցիկիլ, գայնոն նեդիլ գամ կոլիլ միր գըրագանուտինը։ Ա̈դտի ղաիր, ըներ գայնոն մեզի պացըն վախեծընիլ բիլա̈։ Հեռս բա̈հուշին դեղը, մեզի բիդուա̈ ասուշ Եգովին, հընոր յառդում ընա̈ մաշտկացը ընտունուշ ջիշտուտինը (Մատթ. 5։44, 45)։ Մեզի գայնա շադ զոր ըլլիլ ներուշ հալա ըն սըրըն, եպոր մեզի սուդ դեղը անառտար մեղադռինգու։ Ամա թողունկնա, հընոր ա̈դ փիս զգացումնին միր սըյդին նես քոկ դոն, ինկեյս մեզի վադուտին գընինկ։ Մեգ քուրմը գիսվիգու. «Եպոր ես մեգիմը ներիմգու, ա̈դ նըշանագիլ չի, հընոր ընու սըխալը ես շիդագ հաշվիմգու գամա̈լ թողումգու, հընոր ըն իմ հեդըս վադ վերապերվի։ Ա̈դ սադա̈ նըշանագա̈գու, հընոր ես ընու վըրըն ա̈լ հեռս բա̈հիլ չիմ» (Սաղ. 37։8)։ Եպոր ներինկկու ընու, վեվ-օր մեզի նեղվեծուցաձունի, մենկ չինկ թողուլ, հընոր վադ զգացումնին ազդին միր վըրըն հընու ա̈դու հոմար մենկ դըխուր ըլլինկ (Եփես. 4։31, 32)։

«ՏՈՒՆ ԻՄ ՀԵԴԸՍ ԳԸԼԼԻՍ ՌԱՅԻՆ»

5. Ի՞նչ Իսուսը խոսկ դըվավ մեգ էշկիյա մաշտումը հընու օ՞րի։

⁵ Ի՞նչ աստավ Իսուսը։ Իսուսին հեդ սունին վըրըն մեխաձեյնը էրգու էշկիյա մաշտ։ Մեմը ըներա̈լ ընու վըրըն նա̈յրեցին փիս խոսկեր ասուշ (Մատթ. 27։44)։ Ամա օնցավ ժամանագ ընեցմըն մեգը փոխեց ուր միտկ ընուշի ծեվը։ Ըն հասկընցավ, հընոր Իսուսը «ինչիգ փիս պոն ըղաձ չունի» (Ղուկ. 23։40, 41)։ Ա̈դտի ղաիր, եպոր Իսուսը մեռներգու, ըն աստավ ընու. «Իսուս, հիշա̈ ինձի, եպոր կաս քու Թակավորուտինըդ» (Ղուկաս 23։42)։ Ա̈դ խոսկերով ըն էրեվծուց-օր համոզվաձա̈, հընոր Իսուսը սաղնողա̈ հընու ուր ժամանագին ըլլողա̈ թակավոր։ Ինչկան մե՜ձ հավատկ էրեվծուց ա̈դ մաշտը։ Իսուսը աստավ ընու. «Ջիշտը գասիմ քեզի ա̈կընս՝ տուն իմ հեդըս գըլլիս [թակավորուտինին չա̈] Ռային» (Ղուկ. 23։43)։ Ուշադրուտին տառծուցեկ, Իսուսը աստավ «գասիմ քեզի», «տուն իմ հեդըս գըլլիս», այսինկըն, ա̈դ մաշտուն Իսուսը խոսկ դըվավ։ Իսուսը կիդեր ինչկան մեխկընուգա̈ ուր Հա̈րը, ընդիա̈լ ըն աստավ ըն խոսկերը, վեյնոր ումուդ դըվին ա̈դ մեռնող մաշտուն (Սաղ. 103։8)։

6. Ի՞նչ մեզի սորվեծընինգու ըն խոսկերը, վերեկնոր Իսուսը աստավ էշկիյա մաշտուն։

⁶ Ի՞նչ մեզի սորվեծընինգու Իսուսին աստաձ խոսկերը։ Իսուսը լըմոնիգու ուր Հորը (Եբր. 1։3)։ Եգովըն մեզի մեխկընագու հընու ուրախա̈ ներուշ։ Ամա ա̈դու հոմար մենկ սըյդոնց մեղա էգողընկ միր ըղաձ սըխալնուն հոմար։ Հըմա̈լ մենկ հավդողընկ, հընոր Աստվաձ ներա̈գու միր մեխկերը Իսուսին թապաձ արունին խատեր (1 Հովհ. 1։7)։ Վերմիմը զորա̈ հավդուշ, հընոր Եգովըն գայնա ներիլ ընեց առաչվոն ըղաձ մեխկերը։ Տունկա̈լ ա̈դմուն զգացումնի ունեկնա, միտկ ա̈րեկ իսու մասին։ Ուր մեռնուշըն առաչ Իսուսը մեխկըցավ էշկիյա մաշտուն, վեյնոր նորըն նա̈յրաձեր հավդուշ ուրինը։ Հիմիա̈լ, բատկերածուցեկ, ինչպես Եգովըն վերապերվիգու ուր ձառայողնուն, վերեկնոր գընին ալլայ ինչ-օր գայնոն, հընոր լըսուգ ըլլին ընու օրենկնուն։ Հա̈լբա̈տ-օր ընեց հանդեպ ըն ավելի՜ մեխկընուգա̈։ (Սաղ. 51։1; 1 Հովհ. 2։1, 2։)

«ԸՀԸ՜ՆԱ̈ ԴԸՂԱ̈Դ։ ԸՀԸ՜ՆԱ̈ ՄԱ̈ՅԴ»

7. Աշինկնա Հովհաննես 19։26, 27-ը, ի՞նչ Իսուսը աստավ Մարիին հընու Իոանին հընու օ՞րի։

⁷ Ի՞նչ աստավ Իսուսը։ (Գաշտըցեկ Հովհաննես 19։26, 27։) Իսուսը միտկը գըներ ուր մորը մասին։ Գերեվնա-օր ա̈դ սըրըն Մարիըն էրպըվա̈րի տառցաձեր։ Իսուսին քուրեյդա̈կը հընու ախպըյդա̈կը գայնա̈յնը միտկ ընիլ Մարիին ըմըն օրվոն գարիկնուն մասին, ամա վե՞վ ընու յառդում ընողեր հոկեվոր թարաֆըն։ Մենկ չինկ գայնի համոզվաձ գինա̈ ասիլ, հընոր ըն ժամանագ Իսուսին ախպըյդա̈կը ընու աշագեռտնին տառցաձեյնը։ Իոանը Իսուսին հավադարիմ աշագեռտներ հընու ընու մոդիգ ընգերներ։ Իսուսը ալլայ ընեց, վեվ-օր ուր բես հավադարիմ ձառաերգու Եգովին, հաշվերգու ուր հոկեվոր ընտանիկը (Մատթ. 12։46—50)։ Ընդիա̈լ ըն աստավ Իոանին աշուշ ուր մորը տին։ Իսուսը հազ գըներ Մարիին հընու միտկը գըներ ընու մասին։ Ըն կիդեր, հընոր Իոանը գայնա Մարիին հոկեվոր թարաֆընա̈լ յառդում ընիլ։ Իսուսը աստավ ուր մորը. «Ըհը՜նա̈ դըղա̈դ», Իոանինա̈լ աստավ. «Ըհը՜նա̈ մա̈յդ»։ Ըն օրվոնընա̈լ Իոանը ըղավ Մարիին հոմար ինչպես հարազադ դըղա։ Ընա̈լ գաշեր Մարիին ինչպես ուր հարազադ մորը։ Ինչկան հազ գըներ հընու թոնգ հաշվերգու Իսուսը ա̈դ գընեչը, վեյնոր բիջիլգուտըն վիր գաշեր ընու։ Հիմիա̈լ, եպոր Իսուսը մեռներգու դանջանկի սունին վըրըն, Մարիըն ընու յոններ։

8. Ի՞նչ մենկ սորվինկկու ընդի, ինչ Իսուսը աստավ Մարիին հընու Իոանին։

⁸ Ի՞նչ մեզի սորվեծընինգու Իսուսին աստաձ խոսկերը։ Միր հոկեվոր քուրեյդացը հընու ախպըյդացը հեդ հարաբերուտիննին գայնոն ըլլիլ ավելի մոդիգ, քան տա̈ միր դընեծեց հեդ։ Միր խըսումնին գայնոն խանգարիլ մեզի ձառայուշ Եգովին։ Ա̈դտի ավել, ըներ գայնոն վազ օսնիլ միր հեդ խոսուշ։ Ամա ինչպես-օր Իսուսը խոսկ դըվաձունի, մենկ-օր Եգովին հեդ հընու ընու գազմագերպուտինին հեդ մոդիգ հարաբերուտին օննոնկ, միր գոյսուցաձըն «հարուր անկամըն ավել» գոննոնկ։ Շադերը միր հոմար տառնոնգու հազ ըղաձ դըղա, ախչիգ, մա̈ր հընու հա̈ր (Մարկ. 10։29, 30)։ Մենկ ալլայկըս հոկեվոր ընտանիկին մասնինկ։ Մեզի միածընա̈գու հավատկը հընու սերը։ Սերը, վեյնոր մենկ ունինկ Եգովին հանդեպ հընու իրար նես։ Ա̈դ լըսելով, ի՞նչ տունկ գըզգա̈կ։ (Կող. 3։14; 1 Պետ. 2։17։)

«ԻՄ ԱՍՏՎԱՁԸՍ, Օ՞ՐԻ ՏՈՒՆ ԻՆՁԻ ԹՈՂԻՐ»

9. Ի՞նչ գերեվծընին Իսուսին աստաձ խոսկերը, վերեկնոր կըրվաձին Մատթեոս 27։46-ին։

⁹ Ի՞նչ աստավ Իսուսը։ Մեռնուշըն առաչ Իսուսը կոռաց. «Իմ Աստվաձըս, իմ Աստվաձըս, օ՞րի տուն ինձի թողիր»։ (Մատթ. 27։46։) Աստվաձաշընչին նես կըրվաձ չա̈, օրի Իսուսը ա̈դ խոսկերը աստավ։ Ամա հայդցեկ միտկ ընինկ, ինչ ա̈դ խոսկերը գայնոն նըշանագիլ։ Առաչինը, ա̈դպես Իսուսը ա̈րավ ըն, ինչ-օր ընու մասին կըրվաձեր Սաղմոս 22։1-ինb։ Եգռորտը, ա̈դ խոսկերը գերեվծընին, հընոր Եգովըն բաշտպանեց հեչ ուր Դըղուն փոռցուտինըն (Հոբ 1։10)։ Իսուսը հասկըննա̈րգու, օրի Եգովըն թողավ, հընոր ուր դուշմոննին ընու հեդ ա̈դպես վերապերվին։ Ըն ըմընա զոր փոռցուտիննունա̈լ մինչեվ վեռչ մընողեր հավադարիմ Աստըձուն։ Ա̈դպես փոռցուտին հիսկիտ մեգ մաշտմը օնծուցաձ չուներ։ Եռորտը, ա̈դ խոսկերը գերեվծընին, հընոր Իսուսը մեխկ ըղաձ չուներ, ինչի հոմար ընու գարելիեր սպոննուշ։

10. Ի՞նչ մենկ սորվինկկու ըն խոսկերըն, վեյնոր Իսուսը աստավ Եգովին։

¹⁰ Ի՞նչ մենկ սորվինկկու Իսուսին աստաձ խոսկերըն։ Առաչինը, բիդու չա̈ բեդ ընուշ, հընոր Եգովըն մեզի ըմըն մեգ զորուտինըն բաշտպանողա̈։ Ա̈դպես փոռցըվիգու ինչկան ուժեղա̈ միր հավատկը։ Իսուսը ալլայ փոռցուտիննին օնծուց։ Մենկա̈լ հազըր ըլլողընկ բիդվընանա միր գյանկը դըվուշ Եգովին հավադարիմ մընուշին հոմար (Մատթ. 16։24, 25)։ Ամա մենկ գայնոնկ համոզվաձ ըլլիլ, հընոր Եգովըն չի թողուլ, հընոր փոռցուտիննին միր ուժերըն ավել ըլլին (1 Կորնթ. 10։13)։ Եգռորտը, միր հեդնա̈լ գայնոն, Իսուսին բես, անառտար վերապերվիլ հընու մենկ գայնոնկ սուդ դեղը դանջվիլ (1 Պետ. 2։19, 20)։ Ըներ, վեվ-օր մեզի հագառագ գեշտոն, ա̈դ ընիլ չին ընու հոմար-օր մենկ փիս կոռձ գընինկ։ Ա̈դ ըներ գընին ընու հոմար-օր մենկ ա̈ս աշխարին մասը չինկ հընու բադմինկկու ջիշտուտինը (Հովհ. 17։14; 1 Պետ. 4։15, 16)։ Իսուսը հասկըննա̈րգու, օրի Եգովըն թողերգու, հընոր ըն դանջվի։ Ամա միգա̈լ Եգովին հավադարիմ ձառայողնին գայնոն շաշուրմիլ, օրի Եգովըն թողուգու, հընոր ուրինց գյանկին նես ա̈դծոյ զորուտիննի գոննոն (Ամբ. 1։3)։ Միր մեխկընուգ հընու տըմ առնուգ Աստվաձը հասկըննագու-օր ա̈դ խոսկերը չին նըշանագիլ, հընոր խրիստիանինը հավատկ չունի։ Բիդուա̈, հընոր ընեց սիդ դոն։ Ա̈դ գայնա ընիլ սադա̈ Եգովըն (2 Կորնթ. 1։3, 4)։

«ՁԱՐԱՎԻՄ»

11. Աշինկնա Հովհաննես 19։28-ը, օ՞րի Իսուսը աստավ ա̈դ խոսկերը։

¹¹ Ի՞նչ աստավ Իսուսը։ (Գաշտըցեկ Հովհաննես 19։28։) Օ՞րի Իսուսը աստավ. «Ձարավիմ»։ Ա̈դպես Իսուսը ա̈րավ ըն, ինչ-օր կըրվաձեր Սաղմոս 22։15-ին. «Իմ ուժըս չոյցաձա̈, ինչպես ջոռա̈ շինվաձ օմոնին մասը, իմ լիզուսա̈լ գըբաձա̈ թարգալիս»։ Ա̈դտի ղաիր, ալլայ դանջանկնուն ետկը, Իսուսը գայնա̈ր ձարավ ըլլիլ հընու յառդումի գարիկ ուներ։ Բիդուեր, հընոր մեգը ընու ճուր դա։

12. Ի՞նչ մեզի սորվեծընա̈գու Իսուսին աստաձը. «Ձարավիմ»։

¹² Ի՞նչ մենկ սորվինկկու Իսուսին աստաձ խոսկերըն։ Իսուսը չեր հաշվիլ, հընոր յառդում ուզա̈նա, ա̈դով գերեվծընա̈ ուր թուլ ըլլուշը։ Մենկա̈լ ա̈դպես միտկ ընող չինկ։ Եպոր մեզի ինչիմը բիդուա̈, մենկ սովերինկ ա̈դ ինկեյս ընուշ։ Ումուդնիս ուրիշնուն վըրըն տընիլ չինկ։ Ամա եպոր դեսնունկկու, հընոր միր ուժերով մենկ ա̈դ ընիլ չինկ գայնի, բիդու չա̈ առ ընուշ ուրիշներըն յառդում ուզուշ։ Օրինագ, ետե մենկ դարիկովինկ հընու առոխչուտիննա̈լ ընկանա̈լ լավ չա̈, գայնոնկ ասիլ, հընոր ժողովըն մեգը մեզի մաշինով դոնա̈ մագազինը գամ հեկիմին մոդ։ Վերմը բատճառով դըխրաձ ըլլինկնա, գայնոնկ ասիլ իրիցին գամ հոկեվոր ուժեղ մեգիմը, հընոր մեզի լըսա̈ հընու սիդ դա (Առակ. 12։25)։ Հայդցեկ հիշինկ, քուրեյդա̈կը հընու ախպըյդա̈կը հազ գընին մեզի հընու կուզին յառդում ընուշ զոր ըղաձ սըրըն (Առակ. 17։17)։ Ամա ըներ չին գարի գաշտալ միր մըտկերը։ Ըներ գայնոն չիդնալ, հընոր մեզի բիդուա̈ ընեց յառդումը, մենկ-օր ընեց ասինկ հեչնա։

«ԱԼԼԱՅ ԸՂԱ՜Վ»

13. Իսուսը մինչեվ վեռչ մընաց հավադարիմ, ի՞նչ ըն ա̈դով էրեվծուց։

¹³ Ի՞նչ աստավ Իսուսը։ Նիսանի 14-ին մոդիգ ժամը իրեկին Իսուսը կոռաց. «Ալլայ ըղա՜վ»։ (Հովհ. 19։30։) Մեռնուշըն առաչ Իսուսը կիդեր, հընոր ալլայ ա̈րավ, ինչ-օր ընու Հա̈րը աստաձեր։ Ի՞նչ ըն ա̈ռավ։ Առաչինը, Իսուսը բառզ գինա̈ էրեվծուց, հընոր Սադոնընա̈ սուդ ասողը։ Ինչկանա̈լ Սադոնըն ա̈մա̈ղ առավ ազդուշ Իսուսին վըրըն, Իսուսը էրեվծուց, հընոր մեխկ չոննող մաշտը գայնա հավադարիմ մընալ Եգովին։ Եգռորտը, Իսուսը ուր գյանկը դըվավ ինչպես խալըսուշի կին։ Ա̈դու խատեր մեխկ օննող մաշտիկը հընարավորուտին օննըծոն մոդիգ հարաբերուտին օննուշ Եգովին հեդ հընու օննըծոն ումուդ վեռչ չոննող գյանկով աբռուշ։ Եռորտը, Իսուսը բառզ գինա̈ էրեվծուց, հընոր Եգովին իշխանուտինը առտարա̈։ Հըմա̈լ ըն մակռեց ուր Հորը օնունը սուդըն։

14. Ինչի՞ մասին մենկ ըմըն օր միտկ ընողընկ։ Պածադռեցեկ։

¹⁴ Ի՞նչ մեզի սորվեծընինգու Իսուսին աստաձ խոսկերը։ Մենկ ա̈մա̈ղ ընողընկ, հընոր ըմըն օր հավադարիմ մընոնկ Աստըձուն։ Միտկ ա̈րեկ Մակսվել Ֆրենդ ախպորը խոսկերուն մասին, վեյնոր սորվեծըներգու Գալաադ տըբռոցին։ Ըհըն, ինչ ըն աստավ հավադարիմ ըլլուշին մասին, եպոր ջառ գասեր համաշխարաին կանգռեսիմը. «Միկ յոն տընիլ ըն, ինչ-օր ա̈կընս գայնա̈կ ընիլ գամ ասիլ։ Համոզվա՞ձեկ տա̈ տունկ, հընոր էկուց սաղ ըլլողեկ։ Ըմըն օր մըտկերուդ բա̈հեցեկ, հընոր ա̈դ գայնա ըլլիլ վեռչին անկամը, եպոր տունկ գայնա̈կ էրեվծընիլ Եգովին, հընոր առժանիեկ աբռուշ վեռչ չոննող գյանկով»։ Ըմըն օր օխչուգ ուժերով ա̈մա̈՛ղ ընինկ հավադարիմ մընուշ Աստըձուն։ Ընչաղ, մեռնուշին առաչ գոյնաձ ըլլինկա̈լ, մենկ գայնոնկ ասիլ. «Եգովա, ես ա̈րի ալլայ, ինչ-օր գայնա̈յ, հընոր հավադարիմ մընոմ քեզի, հընոր բառզ էրեվծընիմ-օր Սադոնընա̈ սուդ ասողը, հընոր բաշտպանիմ քու պարի օնունըդ հընու էրեվծընիմ-օր քու իշխանուտինըդ առտարա̈»։

«ԻՄ ԳՅԱՆԿԸՍ ՔՈՒ ԾԵՌԿԸԴ ԳՈՒԴՈՄ»

15. Աշինկնա Ղուկաս 23։46-ը, ինչի՞ն նես համոզվաձեր Իսուսը։

¹⁵ Ի՞նչ աստավ Իսուսը։ (Գաշտըցեկ Ղուկաս 23։46։) Իսուսը կիդեր, հընոր ուր գյանկը գախվաձա̈ Եգովացըն։ Ըն համոզվաձեր, հընոր Հա̈րը ընու մասին հիշողա̈։ Ընդիա̈լ ըն համոզվաձ գինա̈ պայսը ծընով աստավ. «Հա̈յս, իմ գյանկըս քու ծեռկըդ գուդոմ»։

16. Ի՞նչ ծեզի սորվեծընա̈գու 15 դարիգոն Ջոշուա օնունով ախպորմը օրինագը։

¹⁶ Ի՞նչ մեզի սորվեծընինգու Իսուսին աստաձ խոսկերը։ Մեռնուշին առաչ գոյնաձ ըլլեկա̈լ, հավադարիմ մընցեկ Եգովին։ Ա̈դու հոմար օխչուգ սըյդով գիվընմիշ ըղեկ Եգով (Առակ. 3։5)։ Աշինկ Ջոշուա օնունով ախպորմը օրինագը։ Ըն 15 դարիգոներ, եպոր մեռավ չըբետկըծըվող հիվընդուտինիմը բատճառով։ Բետկընուշի հոմարա̈լ ըն ըրազի ըղավ հեչ ընուշ ըն, ինչ-օր հագառագա̈ Աստըձուն օրենկին։ Ուր մեռնուշըն առաչ ըն աստավ մորը. «Ես Եգովին ծեռկինիմ։ [...] ...Մա, ես համոզվաձիմ, Եգովըն ամբայման ինձի սաղծընա̈գու։ Ըն կիդա̈ ալլայ, ինչ-օր գա իմ սըյդիս նես։ Ըն կիդա̈, հընոր ես ընու շադ հազ գընիմ»c։ Ըմըն մեգըս հառց դըվողա̈ ուրինը. «Ի՞նչ ես գընիմ, բիդու ըլլինա ընդռուշ, խալըսուշ իմ գյանկըս գամ հավադարիմ մընուշ Եգովին։ Մեռնուշին առաչ գոյնաձ ըլլիմա̈լ, հավադարիմ մընո՞ղըմ տա̈ ես Աստըձուն։ Համոզվա՞ձիմ տա̈ ես, հընոր ըն հիշողա̈ իմ մասիս»։

17, 18. Ի՞նչ մեզի սորվեծընինգու Իսուսին աստաձ վեռչին խոսկերը։ (Աշեցեկ ռամկըն «Ի՞նչ մեզի սորվեծընինգու Իսուսին աստաձ վեռչին խոսկերը»։)

¹⁷ Ինչկա՜ն գարեվոր մըտկեր կըդնունկկու, եպոր միտկը գընինկ Իսուսին վեռչին աստաձ խոսկերուն մասին։ Ա̈դ խոսկերը գերեվծընին, ինչկան գարեվորա̈ ներուշ միգա̈լնացը հընու համոզվաձ ըլլուշ-օր Եգովըն մեզիա̈լ ներա̈գու։ Հըմա̈լ ա̈դ խոսկերը հիշեծընինգու մեզի, հընոր մենկ ունինկ հըրաշալի հոկեվոր ընտանիկ, ոյդեխ-օր քուրեյդա̈կը հընու ախպըյդա̈կը, եպոր մենկ ընեցմըն յառդում կուզինկ, բադռաստին մեզի յառդում ընուշ։ Ա̈դ խոսկերը համոզվեծընինգու մեզի, հընոր Եգովըն յառդում ընողա̈ օնծընուշ ալլայ փոռցուտիննին։ Ա̈դտի ղաիր, ա̈դ խոսկերը դիռտմինգու մեզի ըմըն օր աբռուշ ըմուն, հընոր ա̈դ հաշվա̈ տա̈ վեռչին անկամնա̈, եպոր մենկ գայնոնկ էրեվծընիլ Եգովին միր հավադարիմ ըլլուշը։ Ըներ յառդում գընին մեզի հիշուշ, հընոր միր գյանկը Եգովին ծեռկինա̈։

¹⁸ Մենկ գայնոնկ շադ գարեվոր պոն սորվիլ ըն խոսկերըն, վեյնոր Իսուսը աստավ ուր մեռնուշըն առաչ։ Հայդցեկ հիշինկ Իսուսին աստաձը հընու պոնեծընինկ ա̈դ միր գյանկին։ Ա̈դպես մենկ գերեվծընինկ Եգովին, հընոր լըսինկկու ընու Դըղուն (Մատթ. 17։5)։