Ի՞նչ դեսագ մաշտ ինձի բիդուա̈ ըլլուշ

Իմ գյանկըս քեզի, Հա̈յս, սըյդոնց պաշխեցի։

Հիչ մեգը ստիբեց հեչ, ինկըս որոշեցի,

Հընոր ես լըսողըմ դըվաձ օրենկնիդ,

Պերողըմ միշտ փառկ քու սուրպ օնունիդ։

Դուր խըրադ, Եգովա, ըմուն մաշտ ըլլիմ,

Հընոր իմ գյանկովըս սիդըդ ուրախծընիմ։

Քեզի հավդողին ծերկը տուն միշտ պըռնաձիս։

Քու յոնդ-օր ըլլիմ, տուն ինձմըն հեռընալ չիս։