Փապուգ թաբիյատը։ Օրի՞ գարեվորա̈ փապուգ թաբիյատ օննուշ

«Ես առգեդիմ,— գասա̈ քուր Սառընa,— հընու շադ անկամ եդ քաշվիմգու։ Ընդիա̈լ ինձի լավ չիմ զգալ հըբայդ մաշտկացը հեդ, ամա լավ գըզգոմ հանգիստ հընու փապուգ թաբիյատ օննողնուն հեդ։ Ես գայնոմ պացըն խոսիլ ընեց հեդ հընու սիդըս պոնալ։ Ալլայ իմ մոդիգ ընգեյդա̈կըս հանգիստ հընու փապուգ թաբիյատ ունին»։

Սառին աստաձը գերեվծընա̈, հընոր փապուգ թաբիյատ օննող մաշտիկը դուր կուկոն ուրիշնուն։ Եգովընա̈լ հազ գընա̈ ա̈դմուն մաշտկացը։ Ընու Խոսկին նես գաստըվի. «Վիրա ըղեկ... փապուգ» (Կող. 3։12)։ Ամա ի՞նչ նըշանագա̈գու փապուգ ըլլուշը։ Ինչպե՞ս Իսուսը էրեվծուց, հընոր փապուգ մաշտա̈։ Ինչպե՞ս փապուգ թաբիյատը յառդում գընա̈ մեզի ավելի ուրախ գյանկով աբռուշ։

Ի՞ՆՉ ՆԸՇԱՆԱԳԱ̈ԳՈՒ ՓԱՊՈՒԳ ՄԱՇՏ ԸԼԼՈՒՇԸ

Փապուգ մաշտուն սիդը հանգիստա̈։ Ա̈դմուն մաշտը ուրիշնուն հեդ պարիա̈ հընու ուրինը քաղակավարի բա̈հա̈գու։ Եպոր ըն զոր դըրուտինի նես կըյնի, մընագու հանգիստ հընու ուրինը զաֆտ գընա̈։

Վերմը հաշվինգու, հընոր փապուգ թաբիյատ ունին սադա̈ թուլ մաշտիկը, ամա ա̈դ ա̈դմուն չա̈։ Հոռմերեն խոսկը, վեյնոր թարկմանվաձա̈ ինչպես «փապուգ թաբիյատ», ա̈վա̈լը պոնեծընեյնըգու, եպոր խոսկը գեշտա̈ր դընեծըվաձ վա̈րի ծիյուն մասին։ Ա̈դ ծին ա̈լի առաչվոն բես ուժ ուներ, ամա տառցաձեր հանգիստ։ Ըմունա̈լ մենկ փապուգ թաբիյատ օննոնկնա, բիդու ըղաձ սըրըն գայնոնկ մեզի զաֆտ ընիլ։ Ա̈դ յառդում գընա̈ հանգիստ ըլլուշ հընու ուրիշնուն հեդը խաղաղուտին օննուշ։

Մենկ գայնոն միտկ ընիլ. «Ես փապուգ մաշտ չիմ»։ Մենկ ըմուն աշխարիմը գաբռինկ, վեյնոր լիկնա̈ հըբայդ հընու փիս թաբիյատ օննող մաշտով։ Ընդիա̈լ ղոլայ չա̈ փապուգ ըլլուշ (Հռոմ. 7։19)։ Փապուգ ըլլուշի դեյ բիդուա̈ շադ ա̈մա̈ղ ընուշ, ամա Եգովին սուրպ ուժը մեզի յառդում գընա̈ ա̈դմուն մաշտ ըլլուշ (Գաղ. 5։22, 23)։ Օրի՞ առժա̈ փապուգ թաբիյատ օննուշ։

Փապուգ մաշտուն կուզիս մոդգուտին դըվուշ։ Ինչպես Սառին, վում մասին քիչ առաչ գաշտըցակ, ըմունա̈լ մեզի դուր կուկա խորատուշ փապուգ թաբիյատ օննող մաշտկացը հեդ։ Իսուսը ըմընա պարի հընու փապուգ մաշտներ (2 Կորնթ. 10։1)։ Դըղա̈կը բիլլա̈, Իսուսըն եդ քաշվիլ չեյնը (Մարկ. 10։13—16)։

Ըն-օր մենկ ինկեյս մեզի զաֆտ գընինկ բաշտպանա̈գու հըմ մեզի, հըմա̈լ միր յոնը ըլլողնուն։ Եպոր ինչիմը բադահիգու, ա̈դ յառդում գընա̈, հընոր մենկ ալլայ միր սըյդին մոդիգ առնունկ հեչ հընու ջըղայննոնկ հեչ (Առակ. 16։32)։ Մենկ նեղվեծընիլ չինկ նա̈ միր մոդիգնուն, նա̈ա̈լ ուրիշ մաշտկացը, հընու ետկըն միր խիղջը դանջիլ չի մեզի ա̈դու հոմար։ Ուրիշնունա̈լ դուր կուկա ըլլուշ ըմուն մաշտկացը հեդ, վերեկնոր գայնոն ուրինց զաֆտ ընիլ։

ԻՍՈՒՍԸ՝ ԸՄԸՆԱ ՓԱՊՈՒԳ ՄԱՇՏՆԵՐ

Չաշաձ ընու-օր Իսուսը շադ զբաղվաձեր հընու էպպեյ գարեվոր կոռձ ընողեր, ըն ալլայնացը հեդ փապուգ վերապերվերգու։ Ընու աբռաձ սըրըն, շադերուն գյանկը զորեր։ Մաշտիկը գարիկ ունեյնը, հընոր մեգը ընեց սիդ դա։ Ընեց գայնա̈յնը յառդում ընիլ Իսուսին խոսկերը. «Հայդցեկ իմ մոդըս... ...Ընու հոմար-օր ես փապուգիմ հընու ինձի ցաձը բա̈հիմգու» (Մատթ. 11։28, 29)։

Ինչպե՞ս Իսուսին օրինագը յառդում գընա̈ մեզի փապուգ ըլլուշ։ Եպոր սորվինկկու Աստվաձաշունչը մենկ գիմընոնկ ինչպես Իսուսը վերապերվերգու մաշտկացը հեդ հընու ինչ ըն գըներ զոր սըրընին։ Սողը, ռաստ կոնկնա ըմուն դըրուտինի, ոյդեխ զոր գըլլի մեզի զաֆտ ընուշ, ա̈մա̈ղ ընողընկ Իսուսըն օրինագ առնուշ (1 Պետ. 2։21)։ Հայդցեկ աշինկ, ինչը յառդում գըներ Իսուսին ուրինը ցաձը բա̈հուշ։

Իսուսը «ուրինը ցաձը բա̈հերգու»։ Ըն աստավ. «Ես փապուգիմ հընու ինձի ցաձը բա̈հիմգու» (Մատթ. 11։29)։ Աստվաձաշընչին նեսը ա̈դ էրգու հադգուտիննին շադ սըրա կըրվաձին իրար հեդ, ընու հոմար-օր ընեց նըշանագուտինը հաշվա̈ տա̈ մեմընա̈ (Եփես. 4։1—3)։

Եպոր մաշտը ուրինը ցաձը բա̈հա̈գու, ըն ուր մասին չապըն ավել միտկ ընիլ չի։ Եպոր ընու խըրադ գուդոն, ըն նեղվիլ չի։ Ի՞նչ գըներ Իսուսը, եպոր ընու գասեյնը «օնգուշտ հընու սարխոշ»։ Իսուսը ուր առտար ըլլուշը էրեվծուց կոռձերով։ Ըն աստավ. «Իմաստուտինը գերեվծընա̈, հընոր առտարա̈ ուր կոռձերով» (Մատթ. 11։19)։

Գայնո՞նկ տա̈ մենկ մեզի զաֆտ ընիլ, եպոր մեգը միտկը չընելըն նեղվեծընող պոմը գասա̈ միր ազգին գամ ցեղին մասին։ Ըհըն ինչ աստավ Պիտեռ օնունով իրիցմը, վեյնոր գինագու Յուժնի Աֆրիկա. «Եպոր ինձի ջըղայնծընա̈գու մեգիմը աստաձը, ինկըս ինձի հառց գուդոմ. «Իսուսը իմ դեղըս ըլլերնա, ի՞նչ գըներ»»։ Ըն գավելծընա̈. «Ես սորվեցա չապըն ավել միտկ չընուշ իմ մասիս»։

Իսուսը հիշերգու, հընոր մեխկ չընող մաշտ չիկա։ Իսուսին աշագեռտնին կուզեյնը շիդագը ընուշ, ամա մեխկի բատճառով բազի սըխալ գընեյնը։ Օրինագ, Իսուսը ուր մեռնուշըն առաչ աստավ Պյոտըռին, Իակըվին հընու Իոանին, հընոր զայտուն գինոն, ամա ըներ չայցին ա̈դ ընիլ։ Իսուսը հասկըննուշով վերապերվեցավ ընեց հեդ հընու աստավ. «Սիդը կուզա̈ ընուշ, ամա մարմինը թուլա̈» (Մատթ. 26։40, 41)։ Իսուսը հիշերգու, հընոր ուր աշագեռտնին մեխկ օննող մաշտին, ընդիա̈լ ըն չեր ջըղայննալ ընեց վըրըն։

Մէնդի օնունով քուրմը ուրիշնուն նես վիրա սըխալնի մոն կուկա̈ր։ Ամա հիմի ըն ա̈մա̈ղ գընա̈ լըմոննուշ Իսուսին հընու փապուգ ըլլուշ ուրիշնուն հեդ։ Ըն գասա̈. «Ես հիշեծընիմգու ինձի, հընոր մենկ ալլայկըսա̈լ մեխկ օննող մաշտինկ հընու Եգովին բես կուզիմ միգա̈լնացը նես լավը դեսնուշ»։ Իսուսը մեխկընա̈րգու մաշտկացը։ Ընու օրինագը գայնա յառդում ընիլ մեզի փապուգ վերապերվուշ ուրիշնուն հեդ։

Իսուսը գիվընմիշ գըլլեր Աստըձուն վըրըն։ Եպոր ըն խողուն վըրըներ, ընու հեդ առտար չեյնը վերապերվիլ։ Իսուսին աստաձը փոխեյնըգու, ընու հարգիլ չեյնը հընու վեռչը վեռչով դանջելով սպոննեցին։ Չաշաձ ա̈դու, ըն փապուգ մընա̈րգու, ընու հոմար-օր «գիվընմիշ գըլլեր ընու, վեվ-օր առտար սուդիտ գընա̈» (1 Պետ. 2։23)։ Իսուսը կիդեր, հընոր Հա̈րը յառդում գընա̈ ընու ալլայ օնծընուշ հընու ուր ժամանագին վեռչ տընա̈գու անառտարուտինին։

Եպոր միր հեդ անառտար վերապերվինգու, մենկ գայնոնկ ջըղայննալ։ Ա̈դտի միր դըրուտինը գայնա ավելի վադ ըլլիլ։ Ընու հոմար, Աստվաձաշունչը հիշեծընա̈գու մեզի. «Աստըձուն դուր կալ չի, եպոր մաշտուն հեռսը կելլա̈» (Հակ. 1։20)։ Բազի մենկ սաի գայնոնկ ջըղայննուշի բատճառ օննալ։ Ամա ա̈դմուն սըրըն մեղավեր մաշտ ըլլուշնուս հոմար մենկ գայնոն ընիլ ըն, ինչի հոմար սողը փիշմոն գըլլինկ։

Կէտի օնունով քուրմը, վեյնոր գաբռի Գեռմանիյա, առաչ միտկը գըներ, հընոր ինկը ուրինը բաշտպանա̈ հեչնա ա̈դ ուվեկ ընիլ չի։ Ամա ալլայ փոխվեցավ, եպոր ըն սորվեցավ ումուդը Եգովին վըրըն տընուշ։ Ըն գասա̈. «Հիմի ես միտկ ընիլ չիմ, հընոր վիրա ինկըս ինձի բաշտպանողըմ։ Ես կիդիմ հընոր Եգովըն ալլայ դեսնուգու, ընու հոմարա̈լ հանգիստ ինձի գըզգոմ»։ Ծիր հեդ առտար վերապերվին հեչնա, առեկ օրինագ Իսուսըն հընու գիվընմիշ ըղեկ Աստըձուն։ Ա̈դ յառդում գընա̈ ծեզի հանգիստ ըլլուշ հընու փապուգ թաբիյատ օննուշ։

«ԲԱԽՏԱՎԵՐԻՆ ՓԱՊՈՒԳ ԹԱԲԻՅԱՏ ՕՆՆՈՂՆԻՆ»

Իսուսը պածադռեց, հընոր մեգ տա̈ փապուգ թաբիյատ օննող մաշտիկը գայնոն շիդագով բախտավեր ըլլիլ։ Ըն աստավ. «Բախտավերին փապուգ թաբիյատ օննողնին» (Մատթ. 5։5)։ Հայդցեկ աշինկ, ինչպես փապուգ թաբիյատը գայնա մեզի յառդում ընիլ։

Փապուգ թաբիյատը յառդում գընա̈ մաշտուն հընու գընեչը իրար հեդ լավ ըլլուշ։ Ռոբեռտը, վեյնոր գաբռի Ավստրալիյա, բադմա̈գու. «Հիշիմգու ինչպես ջըղայնուտինիս խարը ես գընեչըս ընկան պոներ աստի։ Ես ընու նեղվեծընուշի միտկա̈լ չունեյ։ Ամա աստաձ խոսկըդ եդ առնուլ չիս գայնի։ Եպոր հասկընցա ինչկան իմ խոսկեյս ցավեծուցին ընու սիդը, շադ վադ զգացի ինձի»։

Աստվաձաշընչին նես կըրվաձա̈. «Ալլայկըսա̈լ շադ սըրա սըխալվինկկու» (Հակ. 3։2)։ Ընդիա̈լ զարմընալ չինկ, հընոր մաշտ ու գընիգ բազի միտկ չընելու գասին իրար ցավեծընող խոսկեր։ Ա̈դմուն սըրըն փապուգ թաբիյատը յառդում գընա̈ հանգիստ գինուշ հընու չասուշ իրար ցավեծընող խոսկեր (Առակ. 17։27)։

Ռոբեռտին բիդվըցավ շադ ա̈մա̈ղ ընուշ, հընոր ավելի հանգիստ ըլլի հընու գայնա ուրինը զաֆտ ընիլ։ Ինչի՞ ա̈դ պերավ։ Ըն գասա̈. «Հիմի, եպոր միր ընտանիկին նես բելըմը փես կելլա̈, ես ա̈մա̈ղ գընիմ ուշադիրմը լըսուշ գընեչըս, հեդը փապուգ խոսուշ հընու նեղվիլ չիմ վըրըն։ Ա̈դ յառդում ա̈րավ մեզի իրար հեդ ա̈լ լավ ըլլուշ»։

Փապուգ թաբիյատը յառդում գընա̈ ույմիշ էգուշ ուրիշնուն հեդ։ Նեղվուգ մաշտիկը քիչ ընգեր ունին։ Փապուգ մաշտը ա̈մա̈ղ գընա̈ ալլայնացը հեդ խաղաղուտին օննուշ։ Ընդիա̈լ ընու շադերուն հեդ ղոլայա̈ ույմիշ էգուշ (Եփես. 4։2, 3)։ Կէտին, վում մասին կըրվաձեր քիչ առաչ, գասա̈. «Փապուգ թաբիյատ օննուշըս յառդում գընա̈ ինձի ուրիշնուն հեդ լավ ըլլուշ հընու ալլայնացը հեդ լիզու կըդնուշ»։

Փապուգ թաբիյատը յառդում գընա̈ հանգիստ ըլլուշ։ Աստվաձաշընչին նես «Աստըձուն դըվաձ իմաստուտինը» գաբ ունի փապուգ թաբիյատին հընու խաղաղուտինին հեդ (Հակ. 3։13, 17)։ Փապուգ թաբիյատ օննող մաշտուն «սիդը հանգիստա̈» (Առակ. 14։30)։ Մարտինը, վեյնոր կուզա̈ ավելի փապուգ ըլլուշ գասա̈. «Հիմի ես բընդիլ չիմ, հընոր ալլայ իմ ուզաձիս բես ըլլի։ Ա̈դ յառդում գընա̈ ինձի ա̈լ ուրախ հընու հանգիստ ըլլուշ»։

Բա̈լկիտ, մեզի բիդվընագու շադ ա̈մա̈ղ ընուշ, փապուգ թաբիյատ օննուշի հոմար։ Մեգ ախպա̈րմը գասա̈. «Շիդագով աստաձ, հիմիա̈լ բազի ընկան ջըղայննոմգու, հընոր նեսըս ալլայ իրար գոսնի»։ Եգովըն սորվեծընա̈գու մեզի ա̈լ փապուգ ըլլուշ հընու յառդում գընա̈ ա̈դմուն զգացումնուն առաչը առնուշ (Ես. 41։10; 1 Տիմոթ. 6։11)։ Ըն ինկը սորվեծընա̈գու մեզի մինչեվ վեռչ հընու ուժեղ տառծընա̈գու (1 Պետ. 5։10)։ Վեռչը վեռչով մենկ Պավելին բես գայնոնկ օրինագ առնուլ Իսուսըն հընու վերապերվիլ ուրիշնուն հեդ փապուգ հընու պարի (2 Կորնթ. 10։1)։