Ինկեյս մեզի զաֆտ ընուշը։ Ա̈դ հադգուտինը բիդուա̈ օննուշ, հընոր Եգովըն հավնի մեզի

«Սըրըմը խըսումնուս մեգը նա̈յրեց հեդըս վիջվուշ։ Ես ընու ղըլըն պըռնեցի հընու կուզեյ խեխտուշ։ Ես ընու սպոննեյ բիդի» (Պոլ)։

«Դոնը ես բիջիգ պոնըն ֆըրտկեյգու։ Ես դուն տուռ իրար գոնծընեյ, դըղոցըս խաղալիկնին բիլլա̈ գոդռեյգու» (Մառկո)։

Գըլլի-օր մենկ ա̈դմուն փիս ջըղայննալ չինկ։ Ամա ըմըն մեգիս բազի բիդվընագու ուրինը զաֆտ ընուշ, ընու հոմար-օր Ադամին բատճառով մենկ ալլայկըս մեխկ օննող մաշտինկ (Հռոմ. 5։12)։ Վերմը, ինչպես Պոլը հընու Մառկոն, ղոլայ ջըղայննոնգու հընու ընեց զորա̈ ուրինց զաֆտ ընուշ։ Վերմիմը զորա̈ զաֆտ ընուշ ուրինց մըտկերը։ Ըներ վիրա միտկը գընին ընու մասին, ինչը ընեց հուսահադվեծընա̈գու հընու վախեծընա̈գու։ Վերմիմընա̈լ զորա̈ սեկսին, խըմիչկին հընու նառկոտիգնուն հեդ գաբվաձ սըխալ մըտկերուն առաչը առնուշ։

Եպոր մաշտը, ուրինը զաֆտ ընիլ չի, ըն ուր գյանկին զարար պերա̈գու։ Ի՞նչ ընինկ, հընոր միր հեդը ա̈դմուն ըլլի հեչ։ Մենկ սորվողընկ մեզի զաֆտ ընուշ։ Ա̈դու հոմար հայդցեկ իմընոնկ իրեկ հառցի բադասխաննին՝ 1) ի՞նչ նըշանագա̈գու ինկեյս մեզի զաֆտ ընուշը։ 2) Օրի՞ ա̈դ շադ գարեվորա̈։ 3) Ի՞նչ ընողընկ, հընոր օննոնկ ա̈դ հադգուտինը, վեյնոր «սուրպ ուժին բերկին» մասնա̈ (Գաղ. 5։22, 23)։ Մեմա̈լ մենկ գաշինկ, ինչ գայնոնկ ընիլ, եպոր զորա̈ մեզի զաֆտ ընուշ։

Ի՞ՆՉ ՆԸՇԱՆԱԳԱ̈ԳՈՒ ԻՆԿԵՅՍ ՄԵԶԻ ԶԱՖՏ ԸՆՈՒՇԸ

Մաշտը, վեյնոր ուրինը զաֆտ գընա̈, ուր սըխալ զգացումնուն առաչը գառնու։ Ըն ուր խոսկերով հընու կոռձերով չի ցավեծընիլ Աստըձուն սիդը։

Բինդ լավ օրինագը մեզի էրեվծուց Իսուսը։ Աստվաձաշընչին գաստըվի. «Ըն գոբդիլ չեր, եպոր ընու հեդ գոբիդ խոսեյնըգու։ Եպոր ըն դանջվերգու, մաշտկացը խոսկերով վախեծընուշին դեղը, ումուդը տըներգու Աստըձուն վըրըն, վեյնոր առտար սուդիտ գընա̈» (1 Պետ. 2։23)։ Իսուսը ուրինը զաֆտ ա̈րավ, եպոր դանջանկի սունին վըրըներ հընու դուշմոննին խընդա̈յնըգու վըրըն (Մատթ. 27։39—44)։ Ա̈դտի առաչ, եպոր ֆարիսեյնին կուզեյնը «խոսկով պըռնուշ ընու», Իսուսը ուրինը զաֆտ ա̈րավ հընու նա̈յրեց հեչ ընեց հեդ վիջվուշ (Մատթ. 22։15—22)։ Հըմա̈լ Իսուսը շադ լավ օրինագ էրեվծուց, եպոր իուդեյնին գադղաձեյնը հընու կուզեյնը վըրըն քար նեդուշ։ Ըն ուրինց բես ա̈րավ հեչ։ Իսուսը յոն դըվավ հընու Աստըձուն դընըն տուս էլավ (Հովհ. 8։57—59)։

Գայնո՞նկ տա̈ մենկ Իսուսըն օրինագ առնուլ։ Հա։ Պյոտըռը կըրեց. «Խրիստոսը ծիր հոմար դանջվեցավ հընու թողավ օրինագ, հընոր տունկա̈լ ընու քա̈լկերով էշտա̈կ» (1 Պետ. 2։21)։ Չաշաձ-օր ալլայկըս մեխկ օննող մաշտինկ, մենկ ա̈մա̈ղ գընինկ ըմըն ինչը Իսուսին բես ընուշ հընու զաֆտ ընուշ մեզի։ Օրի՞ ա̈դ գարեվորա̈։

ՕՐԻ՞ ԳԱՐԵՎՈՐԱ̈ ՄԵԶԻ ԶԱՖՏ ԸՆՈՒՇ

Մենկ մեզի զաֆտ ընողընկ, հընոր դուր կոնկ Աստըձուն։ Բա̈լկիտ մենկ էպպեյ դարի հավադարիմ ձառաինկկու Եգովին, ամա ուշադիր ըլլինկ հեչնա, ինչ գասինկ հընու գընինկ, գայնոնկ գոյսընիլ միր ընգերուտինը ընու հեդ։

Հիշինկ Մաիսեյին, վեյնոր «աշխարին ըմընա փապուգ թաբիյատ օննող մաշտներ» (Թվեր 12։3)։ Դասնյակ դարի ըն լըսերգու, ինչպես իզրաիլտյաննին փըտպըտա̈յնըգու, ամա մեգ սըրըմը չայցավ ուրինը զաֆտ ընիլ։ Եպոր իզրաիլտյաննին մեմընա̈լ նա̈յրեցին փըտպըտուշ, հընոր ճուր չունին, Մաիսեյը ջըղայնցավ հընու գոբիդ աստավ ընեց. «Լըսեցե՛կ, փունդ հոնողնի՛։ Ի՞նչ կուզեկ։ Ծիր հոմար ճուր հոնի՞նկ տա̈ ա̈ս ղաշըն»։ (Թվեր 20։2—11)։

Մաիսեյը չայցավ տըմ առնուլ։ Ըն փառկ դըվավ հեչ Եգովին ընու ըղաձ հըրաշկին հոմար (Սաղ. 106։32, 33)։ Ընդիա̈լ Եգովըն թողավ հեչ ընու մըդնուշ Խոսկ դըվվըվաձ խեղը (Թվեր 20։12)։ Գըլլի-օր Մաիսեյը մինչեվ գյանկին վեռչը փիշմոն կուկա̈ր, հընոր ա̈դ սըրըն չայցավ ուրինը զաֆտ ընիլ (2 Օրենք 3։23—27)։

Ի՞նչ գայնոնկ սորվիլ ա̈դ օրինագըն։ Էրգըն դարի Եգովին ձառաինկա̈լ, մենկ իրավունկ չունինկ ըռոնց հարգանկի խոսուշ ընու հեդ, վեվ-օր մեզի ջըղայնծընա̈գու գամ ուրինը սա̈ֆ բա̈հա̈գու (Եփես. 4։32; Կող. 3։12)։ Հա̈լբա̈տ, ինչկան մաշտուն դարիկը գեշտոն, ընկան զոր ընու գըլլի տըմ առնուշ։ Ամա հայդցեկ վիրա հիշինկ Մաիսեյին օրինագը։ Ինկեյս մեզի զաֆտ ընինկ հեչնա, Եգովին ձառայաձ դարիկըս բարաբ դեղը գոսնին։ Մենկ չինկ ուզիլ-օր ա̈դմուն ըլլի։ Ամա ի՞նչ ընողընկ, հընոր օննոնկ ա̈դ հադգուտինը։

Ի՞ՆՉ ԸՆՈՂԸՆԿ, ՀԸՆՈՐ ԻՆԿԵՅՍ ՄԵԶԻ ԶԱՖՏ ԸՆԻՆԿ

Ուզեցեկ Աստըձմըն սուրպ ուժը։ Ինչի՞ դեյ։ Ինկեյս մեզի զաֆտ ընուշը՝ ա̈դ Աստըձուն սուրպ ուժին բերկին մասնա̈։ Ուզինկնա Աստըձուն սուրպ ուժը, ըն մեզի գուդա (Ղուկաս 11։13)։ Ա̈դ ուժին միչոցով, Եգովըն յառդում գընա̈, հընոր գայնոնկ ինկեյս մեզի զաֆտ ընիլ (Փիլիպ. 4։13)։ Ա̈դտի ավել, ըն յառդում գընա̈ մեզի ուրիշ լավ հադգուտինա̈լ օննուշ (օրինագ սերը), հընոր ա̈լ ղոլայ գայնոնկ ինկեյս մեզի զաֆտ ընիլ (1 Կորնթ. 13։5)։

Հեռու գեցեկ ընդի, ինչ-օր գայնա խանգարիլ, հընոր ինկեյդ ծեզի զաֆտ ընեկ։ Օրինագ, միկ մըդնուլ ըն սայտերը, ոյդեխ գայնա անշընորկ պոն ըլլիլ հընու յոն դըվեկ ըն հոնկշուշի ծեվերըն, վերեկնոր Աստըձուն դուր կալ չին (Եփես. 5։3, 4)։ Այսինկըն, բիդուա̈ հեռու գինուշ ընդի, ինչ-օր գայնա դիռտմիլ մեզի սա̈ֆ պոն ընուշ (Առակ. 22։3; 1 Կորնթ. 6։12)։ Սեկսին հեդ գաբվաձ աղդեդ կոռձերըն յոն դըվուշի հոմար, վերմը որոշինգու, հընոր հիսկիտ գաշտող չին ռամանտիչեսկի կիրկ հընու աշող չին ա̈դպես կինո։

Ա̈դ գայնա զոր ըլլիլ, ամա միր թարաֆըն ա̈մա̈ղ ընինկնա, Եգովըն ուժ գուդա, հընոր ինկեյս մեզի զաֆտ ընինկ (2 Պետ. 1։5—8)։ Ըն յառդում գընա̈ զաֆտ ընուշ միր մըտկերը, խոսկերը հընու կոռձերը։ Ա̈դմուն ըղավ Պոլին հընու Մառկոին հեդ, վում մասին գաշտըցակ քիչ առաչ։ Ըներ սորվեծոն ուրինց զաֆտ ընուշ։ Ըհըն ուրիշ ախպորմը օրինագը։ Ըն մաշինա քըշելը շադ թեզ ֆըրտկերգու հընու նա̈յրերգու վիջվուշ միգա̈լ շոֆեյնուն հեդ։ Ի՞նչ ըն ա̈րավ։ Ախպա̈րը գասա̈. «Ըմըն օր ես գաղաչեյ Եգովին, հընոր ինձի ուժ դա։ Ես գաշտա̈յգու ըն տեմընին, վերեկնոր խըրադ գուդոն, ինչպես գայնոնկ ինկեյս մեզի զաֆտ ընիլ հընու մըտկիս բա̈հեյգու Աստվաձաշընչըն ըն խոսկերը, վերեկնոր ինձի գայնոն յառդում ընիլ։ Ես էպպեյ դարի ա̈մա̈ղ գընիմ, հընոր ինկըս ինձի զաֆտ ընիմ, ամա ա̈լիա̈լ ըմըն ա̈կվընծու հիշեծընիմգու ինձի, ինչկան գարեվորա̈ հանգիստ ըլլուշ։ Հըմա̈լ ես ա̈մա̈ղ գընիմ դընըն թեզ էլլուշ, հընոր վախիմ հեչ տա̈ գուշընոմ»։

ԵՊՈՐ ՉԱՅՑԱԿ ՄԵԶԻ ԶԱՖՏ ԸՆԻԼ

Բազի մենկ չինկ գայնի մեզի զաֆտ ընիլ։ Ա̈դ սըրըն, բա̈լկիտ, եդ քաշվինկկու աղոտուշ Եգովին։ Ամա ա̈դ ըն ժամանագնա̈, եպոր մեզի բինդ շադը բիդուա̈ Աստըձուն յառդումը։ Ընդի ա̈ջա̈լա̈ աղոտեցեկ Եգովին, աղաչեցեկ, հընոր ըն ներա̈ հընու յառդում ընա̈ ծեզի։ Ա̈մա̈ղ ա̈րեկ, հընոր ա̈դ սըխալը ա̈լ ընեկ հեչ (Սաղ. 51։9—11)։ Միտկ ընիլ միկ, հընոր Եգովըն ծեզի լըսիլ չի (Սաղ. 102։17)։ Իոանը հիշեծընա̈գու մեզի, հընոր Աստըձուն Դըղուն արունը «մակռա̈գու մեզի ալլայ միր մեխկերըն» (1 Հովհ. 1։7; 2։1; Սաղ. 86։5)։ Հիշեցեկ, հընոր ինչկանա̈լ ուրիշնին միր կառշուն մեխկ ընին հեչ, Եգովըն դիռտմա̈գու ներուշ ընեց։ Ընդի գայնոնկ համոզվաձ ըլլիլ, հընոր Եգովընա̈լ ա̈դմուն գընա̈ (Մատթ. 18։21, 22; Կող. 3։13)։

Եգովըն հուսահադվեցավ, եպոր Մաիսեյը չայցավ հանգիստ գինալ հընու ուրինը զաֆտ ընիլ։ Ամա Աստվաձ ներեց ընու։ Աստվաձաշընչին նեսը գաստըվի, հընոր Մաիսեյը ուներ մեձ հավատկ (2 Օրենք 34։10; Եբր. 11։24—28)։ Եգովըն իրավունկ դըվավ հեչ Մաիսեյին մըդնուշ Խոսկ դըվվըվաձ խեղը, ամա մոդիգա̈ ըն ժամանագը, եպոր Աստվաձ սաղծընողա̈ ընու, հընոր միշտ աբռի խողուն վըրըն։ Մենկա̈լ մեզի զաֆտ ընինկնա, դեսնունկկու ա̈դ գյանկը (1 Կորնթ. 9։25)։