Գաշտողնուն հառցերը

1 Կորնթացիներ 15։29-ին կըրվաձ Պավելին խոսկերը նըշանագի՞նգու տա̈, հընոր առաչվոն խրիստիաննին գընկըվեյնըգու մեռաձնուն հոմար գամ մեռաձնուն դեղը

Չա̈։ Նա̈ բադմուտիննին, նա̈ա̈լ Աստվաձաշընչին նես կըրվաձ չա̈, հընոր խրիստիաննին գընկըվեյնըգու ընեց հոմար, վեվ-օր մեռաձա̈։

Ըն, ինչպես ա̈դ խոսկը թարկմանվաձա̈ շադ Աստվաձաշընչին թարկմանուտիննուն նես պերա̈գու մըտկի, հընոր Պավելին աբռաձ ժամանագը խրիստիաննին գընկըվեյնըգու մեռաձնուն հոմար գամ ընեց դեղը։ Օրինագ, աշինկ ինչպես ա̈դ խոսկը թարկմանվաձա̈ մեգ ռուսերեն թարկմանուտինիմը նես. «Ըմունա̈նա, ի՞նչ գընին ըներ, վերեկնոր գընկըվինգու մեռաձնուն հոմար»։

Ամա աշինկ տա̈, ինչ գասին Աստվաձաշունչ քըրկըրող էրգու կիդնագան։ Գրեգորի Լոկվուդը գասա̈-օր ա̈դ միտկը, հընոր մաշտը գայնա գընկըվիլ մեռաձին դեղը նա̈ Աստվաձաշընչին նես, նա̈ա̈լ բադմուտինին նեսը չիկա։ Ա̈դու լըմոննող միտկմը գասա̈ Գորդոն Ֆինա̈լ. «Նա̈ Աստվաձաշընչին նես, նա̈ բադմուտինին նես ա̈դմուն գընկըվուշի մասին դեպկին մասին կըրվաձ չա̈։ Հոռմերեն կըրվացկնուն նես աստըվիլ չի, հընոր առաչի դարուն աբռող խրիստիաննին, գամ ապոստըլնուն մեռաձըն ետկը խրիստիաննին, գընկըվեյնըգու մեռաձնուն հոմար գամ ընեց դեղը»։

Աստվաձաշընչին նես գաստըվի, հընոր Իսուսին էդվոնցը էշտողնին ալլայ ազգերուն նես աշագեռտ հառզողեյնը, «գընկողեյնը ընեց... սորվեծընողեյնը ընեց ընուշ ալլայ», ինչ-օր սորվեծըներգու Իսուսը (Մատթ. 28։19, 20)։ Մինչեվ գընկըվուշը, մաշտուն բիդուեր իմընուշ Եգովին հընու ընու Դըղուն մասին, ուժեղ հավատկ օննուշ ու լըսուգ ըլլուշ։ Ամա մեռաձ մաշտը չեր գարի ա̈դ ընիլ հընու հիսկիտ մեգ խրիստիանինը չեր գայնի ա̈դ մեռաձին դեղը ընիլ (Ժող. 9։5, 10; Հովհ. 4։1; 1 Կորնթ. 1։14—16)։

Ա̈դմունա̈նա, ի՞նչ Պավելը կուզեր ասուշ։

Վերմը Կարինֆ աբռող մաշտիկը չեյնը հավդալ, հընոր մեռաձնին գայնոն սաղնալ (1 Կորնթ. 15։12)։ Պավելը գասեր, հընոր ա̈դպես միտկ ընուշը շիդագ չա̈։ Ըն կըրերգու-օր ըմըն օր դեսնուգու, ինչպես ընու գայնոն սպոննիլ։ Ամա չաշաձ ա̈դ զորուտիննուն, Պավելը համոզվաձեր, հընոր մեռաձըն ետկը սաղնողա̈ երգընկին աբռուշի հոմար, ինչպես-օր Իսուսը (1 Կորնթ. 15։30—32, 42—44)։

Կարինֆ աբռողնուն բիդուեր հասկըննուշ, հընոր ըն սըրվոնըն, եպոր ըներ տառծոն նըշոն տըրվաձ խրիստիանին, ըներ ռաստ էգողըն դարպեր փոռցուտիննուն հեդ հընու վեռչը վեռչով մեռնողըն, մինչեվ-օր առնուն ուրինց երգընկին պաշխիշը։ Եպոր ըներ գընկըվինգու, հընոր ըլլին Իսուսին հեդ մեկհեդ, ըներ գընկըվինգու, հընոր ընու բես մեռնին (Հռոմ. 6։3)։ Ա̈դծոյ գընկըվողնին վեռչը վեռչով մեռնողըն հընու սաղնողըն երգընկին աբռուշի հոմար։

Իսուսը գընկըվաձըն էրգու դարի ետկը, աստավ ուր էրգու աշագեռտնուն. «Գընկըվողեկ ըն գընունկով, վերով ես գընկըվիմգու» (Մարկ. 10։38, 39)։ Ըն ասիլ չեր ճըրին նեսը գընկըվուշին մասին, գասեր մեռնուշին մասին։ Իսուսը կուզեր ասուշ, հընոր Աստըձուն հավադարիմ ձառայուշին հոմար ընու սպոննողըն։ Պավելը կըրերգու նըշոն տըրվաձ խրիստիաննուն, հընոր ըներ դանջվողըն Խրիստոսին հեդ, հընոր «ընու հեդնա̈լ փառկ օննոն» (Հռոմ. 8։16, 17; 2 Կորնթ. 4։17)։ Ընդի նըշոն տըրվաձ խրիստիաննինա̈լ մեռնողըն, հընոր սաղծաձնուն ետկը աբռին երգընկին։

Այսինկըն, Պավելին խոսկերը գարելիա̈ իսմուն թարկմանուշ. «Ի՞նչ բիդուա̈ ընուշ ընեց, վերեկնոր գընկըվինգու, հընոր մեռաձ տառնոն։ Մեռաձնին-օր հիչ սաղնալ չին, ինչի՞ հոմար ընեց բիդուա̈ գընկըվուշ, հընոր ա̈դմուն տառնոն»։