8 Terus Ayub nggaruk awaké nganggo pecahan kendhi, lan dhèwèké lungguh ing awu.+

13 Wong-wong kuwi lungguh ing lemah karo Ayub pitung dina pitung bengi. Ora ana sing ngomong apa-apa karo Ayub merga ndelok nèk Ayub sengsara banget.+

 4 Wektu turonan, aku mikir, ’Kok ora ndang ésuk?’+

Bengi rasané suwé banget, aku ora isa turu nganti ésuk.*