ەرەميا
2 ەحوبا ماعان ٴسوزىن ارناپ بىلاي دەدى: 2 «بار دا، يەرۋساليمگە داۋىستاپ جاريالاپ، ەحوبا مىنانى ايتادى دە:
—ٵلى ەسىمدە، جاستىق شاعىڭدا شىن بەرىلگەندىك* تانىتقانىڭ+،
ۇيلەنۋگە ٴسوز بايلاسقاندا*، سۇيىسپەنشىلىك كورسەتكەنىڭ+،
تۇقىم سەبىلمەگەن يەن دالادا،
ٴشول دالادا سوڭىمنان قالاي ەرگەنىڭ+.
3 ەحوبا ٷشىن يسرايل قاسيەتتى+ ٵرى ەگىننىڭ العاشقى ٶنىمى بولعان.
ونى جالماعىسى كەلگەندەر كىنالى بولار ەدى.
ولاردىڭ باستارىنا اپات تۇسەر ەدى،— دەيدى ەحوبا+».
4 ەحوبانىڭ سوزىنە قۇلاق سال، ۋا، جاقىپتىڭ ٷيى،
يسرايل ٷيىنىڭ كۇللى اۋلەتى!
5 ەحوبا بىلاي دەيدى:
«مەنەن سونشاما الشاقتاپ كەتەتىندەي،
تۇككە تۇرعىسىز پۇتتارعا ەرىپ+،
وزدەرىن دە تۇككە تۇرعىسىز ەتەتىندەي+،
اتا-بابالارىڭ مەنەن قانداي كىنا تاپتى+؟
6 ولار: —ٴبىزدى مىسىر ەلىنەن شىعارىپ+،
قۇلا تۇزدە ەرتىپ جۇرگەن،
ٴشول دالا+ مەن ورلى جەردە،
قۋاڭ+ جانە قارا تۇنەك جايلاعان ولكەدە،
ادام اياعى باسپايتىن،
ەشكىم مەكەندەمەيتىن جەردە جەتەلەگەن
ەحوبا قايدا؟— دەپ مەنى ىزدەمەدى.
7 سوسىن مەن سەندەردى ماۋەسى مەن جاقسى ٶنىمىن جەسىن دەپ+،
باعى كوپ ولكەگە الىپ كەلدىم.
ٴبىراق كىرىپ العان سوڭ، جەرىمدى ارامدادىڭدار،
مۇراعا بەرگەن جەرىمدى جيىركەنىشتى ەتتىڭدەر+.
8 ٴدىني قىزمەتكەرلەر «ەحوبا قايدا؟» دەپ ىزدەمەدى+.
زاڭدى ۇيرەتۋشىلەر مەنى بىلمەدى،
حالىقتىڭ باعۋشىلارى ماعان قارسى شىقتى+،
پايعامبارلار باعالدىڭ اتىنان پايعامبارلىق ەتتى+،
ولار ەش پايداسى جوق تاڭىرلەرگە ەرىپ كەتتى.
9 سوندىقتان تاعى دا ىستەرىڭدى قاراستىرامىن+،— دەيدى ەحوبا.
ۇلدارىڭنىڭ ۇلدارىنىڭ دا ىستەرىن قاراستىرامىن.
10 كيتتيم+ ارالدارىنا بارىپ كورىڭدەر.
كەدارعا+ كىسى جىبەرىپ، جاقسىلاپ ٴبىلىپ الىڭدار،
سول جاقتا وسىنداي جاعداي بولعان با ەكەن؟
11 قاي حالىق ٶز قۇدايلارىن، شىن قۇداي بولماسا دا، اۋىستىرىپتى؟
ال مەنىڭ حالقىم داڭقىمدى پايداسىز پۇتتارعا اۋىستىردى+.
12 ۋا، اسپان، وسىعان اڭتارىلا قارا،
شوشىنا تىتىركەن،— دەيدى ەحوبا.
13 سەبەبى حالقىم ەكى جامان ٸس جاسادى:
مەنى، ٶمىر سۋىنىڭ كوزىن، تاستاپ كەتتى+،
ٶزى ٷشىن سۋ تۇرمايتىن، جارىلعان
سۋ قويمالارىن ويىپ جاساپ الدى.
14 يسرايل قىزمەتشى نە ۇيدە تۋىلعان قۇل ما ەدى؟!
وندا نەگە ول باسقانىڭ قولىندا ولجا بولىپ كەتتى؟
15 وعان جاس ارىستاندار اقىرىپ+،
ايبات شەگىپ، داۋىس كوتەردى.
جەرىن ۇرەي تۋعىزاتىن مەكەنگە اينالدىردى.
قالالارىن ورتەپ، ەل-جۇرتسىز بوس قالدىردى.
16 نوف*+ پەن تاحپانحەستىڭ+ ادامدارى توبەڭدى جەدى.
17 وسى پالەنى ٶز باسىڭا ٶزىڭ تىلەپ الدىڭ ەمەس پە؟!
ويتكەنى سەنى جول بويى جەتەلەپ كەلگەن
ەحوبا قۇدايىڭدى تاستاپ كەتتىڭ+.
ەۆفراتتىڭ سۋىن ٸشۋ ٷشىن،
اسسيرياعا اپاراتىن جولدى نەسىنە كوكسەيسىڭ+؟
19 جاساعان زۇلىمدىعىڭ سەنى تۇزەتسىن،
ىستەگەن وپاسىزدىعىڭ سەنى اشكەرەلەسىن.
ٶز قۇدايىڭ ەحوبانى تاستاپ كەتۋدىڭ
قانداي جامان ٵرى كۇيىنىشتى ەكەنىن كور دە، ۇعىپ ال+.
سەن مەنەن قورقۋدى بىلمەيسىڭ+،— دەيدى الەمنىڭ ٵمىرشىسى اسكەرباسى ەحوبا.
ٴبىراق «ساعان قىزمەت ەتپەيمىن» دەدىڭ سەن.
كورىنگەن بيىك توبەنىڭ ۇستىندە، جايقالعان اعاشتىڭ استىندا+
شالقايىپ جاتىپ، ازعىندىققا سالىندىڭ+.
21 وتىرعىزعانىمدا، تۇقىمى تازا، تاڭداۋلى قىزىل ٴجۇزىم بۇتاسى ەدىڭ+،
قالاي عانا كوز الدىمدا بۇزىلىپ، ٴجۇزىم بۇتاسىنىڭ جابايى ساباقتارىنا اينالدىڭ+؟
22 سىلتىمەن جۋىنىپ، قانشا سابىندانساڭ دا،
كوز الدىمدا كۇناڭ داق بولىپ قالا بەرەدى+،— دەيدى الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا.
23 قالايشا سەن: —ٶزىمدى بىلعاعان جوقپىن.
باعالداردىڭ سوڭىنان ەرگەن جوقپىن،— دەيسىڭ؟
اڭعارداعى ٸس-ارەكەتىڭە نازار سال.
نە ىستەگەنىڭ جايلى ويلان.
سەن بەتالدى ٵرى-بەرى شاپقىلاعان،
كۇيلەگەن جۇيرىك جاس ىنگەنگە ۇقسايسىڭ.
24 قۇمارتقان كەزىندە جەلدى يىسكەلەگەن
قۇلا تۇزگە ۇيرەنگەن ۇرعاشى قۇلاندايسىڭ.
كۇيتى كەلگەندە ونى كىم توقتاتا الادى؟
شاعىلىسقىسى كەلگەندەر ونى ىزدەپ شارشامايدى،
كۇيلەگەن كەزىندە ونى وڭاي تاۋىپ الادى.
25 ابايلا، بوس نارسەنى قۋىپ، جالاڭاياق قالما،
تاماعىڭ كەۋىپ كەتپەسىن.
ٴبىراق سەن: —جوق، اۋرە بولما+!
26 قولعا تۇسكەن ۇرىنىڭ ماسقارا بولاتىنىنداي،
يسرايل ٷيى دە ماسقارا بولادى،
پاتشالارى مەن باسشىلارى دا،
ٴدىني قىزمەتكەرلەرى مەن پايعامبارلارى دا+.
27 ولار اعاشقا «سەن مەنىڭ اكەمسىڭ» دەيدى+،
ال تاسقا «سەن مەنى تۋعانسىڭ» دەيدى.
وسىلايشا مەنەن بەت بۇرىپ، تەرىس اينالادى+.
باستارىنا قيىندىق تۇسە قالسا،
«تۇرىپ، ٴبىزدى قۇتقارا كور» دەيدى+.
28 جاساپ العان قۇدايلارىڭ ەندى قايدا+؟
قۇتقارا السا، سولار كەلىپ، قيىندىقتان قۇتقارسىن.
ۋا، ياھۋدا، قالاڭ قانشا بولسا، قۇدايلارىڭ دا سونشا+.
29 نەگە مەنىمەن داۋلاسا بەرەسىڭدەر؟
نەلىكتەن ٴبارىڭ ماعان قارسى كوتەرىلدىڭدەر+؟— دەيدى ەحوبا.
30 ۇلدارىڭدى جازالاعانىمنان تۇك شىقپادى+.
جاۋىز ارىستانداي جالمادى.
31 ۋا، ۇرپاق، ەحوبانىڭ سوزىنە دەن قوي.
مەن يسرايلگە ٴشول دالا ىسپەتتى،
قارا تۇنەك باسقان ولكە سياقتى بولعانىم با؟
نەگە حالقىم: —ٴبىز ٶز بەتىمىزبەن جۇرەمىز.
ساعان ەندى قايتىپ ورالمايمىز،— دەيدى+؟
32 بويجەتكەن قىز اشەكەيىن،
قالىڭدىق تويدا تاعاتىن بەلدىگىن ۇمىتا ما؟
ال حالقىمنىڭ مەنى ۇمىتقانىنا ۇزاق ۋاقىت بولدى+.
33 ۋا، ايەل، وزىڭە اشىنا ىزدەگەندە، قانداي ەپتىسىڭ!
جامان جولعا ابدەن ماشىقتانىپ الدىڭ+.
34 ٴتىپتى ەتەگىڭ جازىقسىز كەدەيلەردىڭ قانىنا بىلعانعان+،
مەن ولاردىڭ ۇيىڭە بۇزىپ كىرگەنىن كورمەسەم دە،
سولاردىڭ قانىن سەنىڭ ەتەگىڭنەن تاپتىم+.
35 سويتە تۇرا، سەن: —مەن كىناسىزبىن.
ول ماعان توكپەك بولعان قاھارىنان قايتتى،— دەيسىڭ.
كۇنا جاساعان جوقپىن دەگەنىڭ ٷشىن،
ساعان شىعارعان ۇكىمىمدى جۇزەگە اسىرامىن.
36 نەلىكتەن جولىڭدى وپ-وڭاي وزگەرتە سالاسىڭ؟
37 سول سەبەپتەن ەكى قولىڭمەن باسىڭدى ۇستاپ كەتەسىڭ+،
ويتكەنى كىمدەرگە سەنىم ارتساڭ، ەحوبا سولاردان باس تارتتى،
ولاردان ەش يگىلىك كورمەيسىڭ».