ەرەميا
3 «ەگەر ەركەك ايەلىمەن اجىراسىپ، سول ايەل باسقاعا تۇرمىسقا شىققان بولسا، ٴبىرىنشى كۇيەۋىنىڭ وعان قايتا ۇيلەنگەنى ٴجون بە؟»— دەيدى جۇرت.
بۇل ەل ابدەن لاستانىپ ٴبىتتى ەمەس پە+؟!
«سەن* تالايلارمەن كوڭىل قوسىپ، ازعىندىق جاسادىڭ+،
ەندى ماعان قايتىپ كەلگەنىڭ ٴجون بە ەكەن؟!»— دەيدى ەحوبا.
2 «باسىڭدى كوتەرىپ، تاقىر توبەلەرگە قارا.
سەنى قاي جەردە زورلامادى؟
ٴشول دالاداعى كوشپەندى ىسپەتتى
جول بويىندا ولاردى كۇتىپ وتىردىڭ.
ٶزىڭنىڭ ازعىندىعىڭمەن جانە زۇلىمدىعىڭمەن+
وسى ەلدى لاستاۋىڭدى قويمادىڭ.
3 سوندىقتان نوسەر قۇيماي قويدى+،
كوكتەمگى جاۋىن دا جاۋماي قويدى.
جەزوكشەلىك جاسايتىن ايەلدەي بەتىڭ شىمىرىكپەيدى،
ۇيالۋ دەگەندى مۇلدەم بىلمەيسىڭ+.
4 ال ەندى بولسا ماعان:
—اكەشىم، سەن جاستايىمنان دوسىمسىڭ عوي+!
5 ماڭگى اشۋلانا بەرەسىڭ بە؟
ٵردايىم نارازى بولاسىڭ با؟— دەيسىڭ.
وسىلاي ايتقانىڭمەن،
قولىڭنان كەلگەن بار زۇلىمدىقتى دوعارمايسىڭ+».
6 جوسيا+ پاتشانىڭ تۇسىندا ەحوبا ماعان بىلاي دەدى: «ساتقىن يسرايلدىڭ نە ىستەگەنىن كوردىڭ بە؟ ول ٵر تاۋدىڭ توبەسىنە شىعىپ الىپ، جايقالعان ٵر اعاشتىڭ تۇبىنە بارىپ، جەزوكشەلىك جاسادى+. 7 ول وسىنىڭ ٴبارىن جاساعاننان كەيىن دە، مەن ونى قايتا-قايتا شاقىرۋمەن بولدىم+، ٴبىراق ول ورالمادى. ياھۋدا بولسا ٶزىنىڭ وپاسىز اپكەسىنە قاراپ تۇردى+. 8 وسىنى كورگەندە، مەن ازعىندىعى ٷشىن+ ساتقىن يسرايلگە تالاق حاتىن بەرىپ، قويا بەردىم+. ٴبىراق ونىڭ وپاسىز ٴسىڭلىسى ياھۋدا ەش قايمىقپادى. ول دا بارىپ، جەزوكشەلىككە سالىندى+. 9 ول* جەڭىل جۇرىسىنە ٵتۇستى قاراپ، تاستارمەن دە، اعاشتارمەن دە ازعىندىق جاساپ+، ەلدى لاستاي بەردى. 10 وسىنىڭ بارىنە قاراماستان، وپاسىز ٴسىڭلىسى ياھۋدا ماعان ورالعانداي سىڭاي تانىتقانمەن، شىن كوڭىلدەن قايتىپ كەلمەدى،— دەيدى ەحوبا».
11 سوندا ەحوبا ماعان بىلاي دەدى: «ساتقىن يسرايل وپاسىز ياھۋداعا قاراعاندا ادىلىرەك بولىپ شىقتى+. 12 بار دا، مىنا سوزدەردى سولتۇستىككە+ جاريالا:
—ۋا، ساتقىن يسرايل، ماعان قايتا ورال،— دەيدى ەحوبا+.— ساعان قاباق شىتىپ قارامايمىن+، ويتكەنى مەن ادالمىن،— دەيدى ەحوبا.— مەن ماڭگى اشۋلانا بەرمەيمىن. 13 تەك ٶز كىناڭدى مويىنداساڭ بولعانى، ويتكەنى ەحوبا قۇدايىڭا قارسى شىقتىڭ. سەن جايقالعان ٵر اعاشتىڭ استىندا قۇشاعىڭدى بوتەندەرگە* جايۋدى دوعارمادىڭ. مەنىڭ داۋسىما قۇلاق اسار ەمەسسىڭ،— دەيدى ەحوبا.
14 ماعان قايتىپ ورالىڭدار، ساتقىن ۇلدار،— دەيدى ەحوبا.— مەن شىن قوجايىندارىڭمىن*. ٵر قالادان بىرەۋدەن، ٵر رۋدان ەكەۋدەن الىپ، سيونعا اكەلەمىن+. 15 مەن سەندەرگە كوڭىلىمە جاققان باعۋشىلاردى بەرەمىن+، ولار سەندەردى بىلىممەن جانە تۇسىنىكپەن باعاتىن بولادى. 16 سول كۇندەرى ەلدە ٶسىپ-ٶنىپ، كوبەيەسىڭدەر،— دەيدى ەحوبا+.— بۇدان بىلاي ولار «ەحوبانىڭ كەلىسىم ساندىعى!» دەمەيتىن بولادى. سول ساندىق ويلارىنا دا كەلمەيدى، ونى ەستەرىنە دە المايدى، ساعىنبايدى دا، باسقاسىن جاساپ المايدى دا. 17 سول ۋاقىتتا ولار يەرۋساليمدى ەحوبانىڭ تاعى دەپ اتايدى+. كۇللى حالىق ەحوبانىڭ ەسىمىن دارىپتەۋ ٷشىن يەرۋساليمگە جينالادى+. بۇدان بىلاي ولار قىڭىرلىق تانىتۋىن قويىپ، زۇلىم جۇرەكتەرىنىڭ قالاۋىمەن جۇرمەيدى.
18 سول كۇندەرى ياھۋدانىڭ ٷيى مەن يسرايلدىڭ ٷيى بىرگە جۇرەتىن بولادى+. ولار سولتۇستىكتەگى ەلدەن بىرگە شىعىپ، مەن اتا-بابالارىڭا مۇرالىققا بەرگەن جەرگە كەلەدى+. 19 مەن: —سەنى ۇلدارىمنىڭ قاتارىنا قوسىپ، حالىقتار قىزىققان وتە كوركەم ولكەنى ساعان مۇرا ەتىپ بەرگەنىمە سونداي قۋانىشتىمىن+،— دەدىم. سونداي-اق سەن مەنى «اكەم!» دەپ شاقىرىپ، سوڭىمنان ەرىپ جۇرە بەرەسىڭ دەپ ويلادىم. 20 ٴبىراق كۇيەۋىن تاستاعان وپاسىز ايەل ىسپەتتى، سەن دە، ۋا، يسرايل ٷيى، ماعان وپاسىزدىق جاسادىڭ+،— دەيدى ەحوبا».
21 يسرايلدىڭ ەڭىرەگەن، جالبارىنعان داۋسى
تاقىر توبەلەردەن ەستىلەدى.
ولار تۋرا جولدارىنان تايىپ،
ەحوبا قۇدايلارىن ۇمىتىپ كەتتى+.
22 «قايتا ورالىڭدار، ساتقىن ۇلدار!
مەن سەندەردى ساتقىندىقتان ارىلتىپ، ساۋىقتىرامىن+».
«مىنە، ٴبىز مۇندامىز! ساعان كەلىپ تۇرمىز.
ويتكەنى، ۋا، ەحوبا، سەن ٴبىزدىڭ قۇدايىمىزسىڭ+.
23 توبەلەر مەن تاۋلارداعى ايعاي-شۋ شىنىمەن جالعان ەكەن+.
يسرايلدىڭ قۇتقارۋشىسى قۇدايىمىز ەحوبا ەكەن+.