ٴزابۇر
ٵن-كۇي جەتەكشىسىنە. قوراح ۇلدارىنىڭ جىرى+. الاموت* مانەرىندە ايتۋعا ارنالعان. ٵن.
2 سوندىقتان دا جەر دۇمپىسە دە،
تاۋلار تەڭىز تۇڭعيىعىنا قۇلاسا دا، ٴبىز ەش قورىقپايمىز+.
3 تەڭىز سۋى بۋىرقانىپ، كوبىك شاشسا دا+،
تاۋدىڭ جارتاستارى شايقالسا دا، ەش شوشىمايمىز. (سەلا)
4 وزەن سالالارى قۇدايدىڭ قالاسىن+،
اللا تاعالانىڭ كيەلى دە ۇلى شاتىرىن قۋانتادى.
5 قۇدايدىڭ ٶزى وسى قالادا+، سوندىقتان ول ەش قۇلامايدى.
تاڭ سارىدەن قۇداي وعان كومەككە كەلىپ، قولدايدى+.
6 ۇلتتار مازاسىزدانا تولقىدى، پاتشالىقتار كۇيرەدى،
قۇداي داۋىستاپ ەدى، جەر بالقىپ كەتتى+.
7 اسكەرباسى ەحوبا بىزبەن بىرگە+،
جاقىپتىڭ قۇدايى — قاۋىپسىز پانامىز. (سەلا)
8 كەلىپ، ەحوبانىڭ ىستەرىنە،
جەر بەتىندە قانداي تاڭعالارلىق ىستەر جاساعانىنا كۋا بولىڭدار.
9 ول كۇللى جەرجۇزىندەگى سوعىستاردى توقتاتادى+،
ساداقتى سىندىرىپ، نايزانى دا بىت-شىت قىلادى،
سوعىس اربالارىن* وتقا جاعىپ قۇرتادى.
10 ول بىلاي دەيدى: «باعىنىڭدار، مەنىڭ قۇداي ەكەنىمدى بىلىڭدەر!