مۇسانىڭ 1-جازباسى
4 ادام ايەلى حاۋامەن جاقىنداسقاننان كەيىن، ول جۇكتى بولدى+. قابىلدى*+ تۋعاندا، حاۋا: «ەحوبانىڭ جارىلقاۋىمەن دۇنيەگە ۇل بالا اكەلدىم»،— دەدى. 2 بۇدان كەيىن ونىڭ ٸنىسى ٵبىلدى+ تۋدى.
ٵبىل مال باعۋشى، ال قابىل جەر وڭدەيتىن ديقان بولدى. 3 ٴبىراز ۋاقىت وتكەن سوڭ، قابىل جەردىڭ ونىمىنەن ەحوباعا تارتۋ ۇسىندى. 4 ٵبىل بولسا وتارىنىڭ العاشقى تولدەرىنەن بىرنەشەۋىن قۇرباندىققا شالىپ+، مايلى جەرلەرىمەن قوسا ۇسىندى. ەحوبا ابىلگە ىقىلاسىن ٴتۇسىرىپ، قۇرباندىعىن قابىل الدى+. 5 ال قابىلعا تەرىس قاراپ، ونىڭ تارتۋىن قابىل المادى. بۇعان ول قاتتى اشۋلانىپ، ٴتۇرى بۇزىلىپ كەتتى. 6 سوندا ەحوبا قابىلعا: «نەگە سونشا اشۋلانىپ، ٴتۇرىڭ بۇزىلدى؟ 7 ەگەر جاقسىلىققا بەت بۇرساڭ، مەنىڭ ىقىلاسىما يە بولاسىڭ عوي. ال جاقسىلىققا بەت بۇرماساڭ، وندا ٴبىلىپ قوي، بوساعاڭدى كۇنا جاعالاپ ٴجۇر، ول سەنى يەمدەنۋدى كوكسەيدى. ٴبىراق ودان ۇستەم بولار ما ەكەنسىڭ؟!»— دەدى.
8 بۇدان كەيىن قابىل ٸنىسى ابىلگە: «ٴجۇر، دالاعا بارايىق»،— دەدى. ەكەۋى دالادا بولعاندا، ول ٸنىسىن باس سالىپ ۇرىپ ٶلتىردى+. 9 كەيىنىرەك ەحوبا قابىلعا: «ٸنىڭ ٵبىل قايدا؟»— دەپ سۇراعاندا، ول: «بىلمەيمىن. مەن ونىڭ كۇزەتشىسى مە ەدىم؟»— دەدى. 10 سوندا قۇداي بىلاي دەدى: «سەن نە ىستەدىڭ؟ قاراشى، ٸنىڭنىڭ توگىلگەن قانى ماعان جەردەن ٷن قاتىپ تۇر+! 11 ەندى سەنى قارعىس اتىپ، ٶز قولىڭمەن ولتىرگەن ٸنىڭنىڭ قانى سىڭگەن جەردەن قۋىلاسىڭ+. 12 جەردى وڭدەگەندە، ول ساعان ٶنىم بەرمەيدى. سەن جەر بەتىندە تۇراعى جوق كەزبەگە جانە قاشقىنعا اينالاسىڭ». 13 قابىل ەحوباعا بىلاي دەدى: «قىلمىسىم ٷشىن تارتاتىن جازام كوتەرە الماستاي اۋىر. 14 بۇگىن مەنى وسى جەردەن قۋىپ تۇرسىڭ، ەندى سەنىڭ كوز الدىڭنان تاسالانىپ جۇرەتىن بولامىن. جەر بەتىندە تۇراعى جوق كەزبەگە، قاشقىنعا اينالامىن. الدىمنان شىققان ادام مەنى ٴتىرى قالدىرمايدى». 15 ەحوبا وعان: «وندا قابىلدى كىم ولتىرسە، سودان جەتى ەسە كەك الىنادى»،— دەدى.
ٴسۇيتىپ، قابىلعا كەزىككەن ادام ونى ولتىرمەس ٷشىن، ەحوبا بەلگى قويدى. 16 قابىل ەحوبانىڭ الدىنان كەتىپ، ەدەمنىڭ+ شىعىس جاعىنداعى نود* دەگەن جەرگە قونىستاندى.
17 قابىل ايەلىمەن+ جاقىنداستى دا، ايەلى بالا كوتەرىپ، ەنوحتى تۋدى. سوسىن ول قالا سالىپ، وعان ٶز ۇلى ەنوحتىڭ اتىن بەردى. 18 كەيىن ەنوحتان يراد تۋىلدى. ال يرادتان مەحۋەل، مەحۋەلدەن مەتۋشايل، مەتۋشايلدەن لامەح تۋىلدى.
19 لامەح ەكى ايەل الدى. ٴبىرىنشىسىنىڭ اتى — ادا، ەكىنشىسىنىكى — زيللا. 20 ادا جابالدى تۋدى. ول شاتىردا تۇرىپ، مال باعاتىنداردىڭ العاشقىسى بولدى. 21 ونىڭ باۋىرىنىڭ ەسىمى جۇبال ەدى. ول ارفا مەن سىبىزعىدا وينايتىنداردىڭ العاشقىسى بولدى. 22 ال زيللا تۇبالقابىلدى تۋدى. ول مىس پەن تەمىردەن ٴتۇرلى قۇرال-سايماندار جاسايتىن ۇستا بولدى. ونىڭ قارىنداسىنىڭ اتى ناعاما ەدى. 23 لامەح ايەلدەرى ادا مەن زيللاعا ارناپ، مىناداي ولەڭ شىعاردى:
«لامەحتىڭ ايەلدەرى، تىڭداڭدار مەنى،
قۇلاق تۇرىڭدەر ايتقان سوزىمە:
كىسىنى ٶلتىردىم مەنى جاراقاتتاعان،
ٴيا، جاس جىگىتتى ماعان قول كوتەرگەن.
24 قابىلدىڭ كەگى جەتى ەسە بولسا+،
لامەحتىڭ كەگى جەتپىس جەتى ەسە بولار».
25 ادام ايەلى حاۋامەن تاعى دا جاقىنداسىپ، ول ۇل تۋدى. ونىڭ اتىن سەت*+ دەپ قويدى، ويتكەنى حاۋا: «قابىلدىڭ قولىنان ولگەن ٵبىلدىڭ+ ورنىنا قۇداي ماعان باسقا ٴبىر ۇرپاق بەردى*»،— دەدى. 26 سەت تە ۇلدى بولىپ، ونىڭ ەسىمىن ەنوس+ دەپ قويدى. سول كەزدە ادامدار ەحوبانىڭ ەسىمىن شاقىرا باستادى*.