ٴزابۇر
ٴداۋىتتىڭ جىرى.
ەحوبا — ٶمىرىمدى ساقتايتىن قورعانىم+،
كىمنەن ۇرەيلەنەمىن؟!
2 زۇلىمدار مەنى جالماۋ ٷشىن شابۋىلدادى+،
قاستاستارىم مەن جاۋلارىمنىڭ وزدەرى ٴسۇرىنىپ قۇلادى.
3 ماعان قارسى اسكەر قوس تىكسە دە،
جۇرەگىم سەلت ەتپەيدى+.
ماعان قارسى سوعىس اشسا دا،
سەنىمدىلىگىم جوعالمايدى.
4 مەن ەحوبادان ٴبىر نارسەنى سۇرادىم،
سوعان عانا قول جەتكىزۋدى قالايمىن:
بار عۇمىرىمدى ەحوبانىڭ ۇيىندە وتكىزسەم+،
ەحوبانىڭ كوركىنە كوز تىكسەم،
ونىڭ عيباداتحاناسىنا تامسانا كوز جىبەرسەم+.
5 سەبەبى پالەگە دۋشار بولعان كۇنى ول مەنى پاناسىنا سايالاتادى+،
شاتىرىنا، قۇپيا جەرگە جاسىرادى+.
ول مەنى بيىك جارتاسقا تۇرعىزادى+.
6 سوندا اينالامداعى جاۋلارىمنان مەرەيىم ۇستەم بولادى؛
شاتتىق ۇنىمەن ونىڭ شاتىرىندا قۇرباندىقتار ۇسىنامىن،
ەحوباعا ماداق ٵنىن ايتامىن.
8 «مەنى ىزدەڭدەر!» دەگەن ٴسوزىڭ جۇرەگىمدە سايراپ تۇر.
مەن ٶزىڭدى ىزدەيمىن، ۋا، ەحوبا+.
9 ٴجۇزىڭدى مەنەن جاسىرماشى+،
قاھارلانىپ، قىزمەتشىڭنەن باس تارتپاشى.
كومەكشىم ٶزىڭسىڭ+،
ۋا، قۇتقارۋشى قۇدايىم، مەنى قالدىرماشى، تاستاماشى.
11 ٶز جولىڭا سالشى مەنى، ۋا، ەحوبا+.
جاۋلارىمنان قورعاپ، ادىلدىك جولىمەن جەتەلەشى.