يشايا
29 «اريەل* قاسىرەتكە قالادى، ٴداۋىت قوس تىككەن اريەل قالاسى+ قاسىرەتكە قالادى!
مەيلى، مەيرامدارىڭ+ مەيرامعا ۇلاسىپ،
جىلدان-جىلعا جالعاسا بەرسىن.
2 ٴبىراق مەن اريەلدىڭ باسىنا كۇن تۋدىرامىن+،
سوندا ودان ازا تۇتىپ جوقتاعانداردىڭ داۋسى ەستىلەتىن بولادى+.
بۇل قالا مەن ٷشىن قۇرباندىق وشاعى ىسپەتتى بولادى+.
3 مەن سەنىڭ جان-جاعىڭنان قوس تىگەمىن،
اينالدىرا بورەنە قاداپ، قورشاۋعا الامىن،
ساعان قارسى ٷيىندى جاسايمىن+.
4 سەن قۇلايسىڭ دا، كوكىرەگىڭ باسىلادى.
جەردە جاتىپ سويلەگەندىكتەن،
سوزدەرىڭ توپىراق استىنان اقىرىن ەستىلەدى.
توزاڭ اراسىنان شىققان داۋسىڭ+
ارۋاق شاقىرۋشىنىڭ داۋسىنداي بولادى،
سوزدەرىڭ شيقىلداعان دىبىستاي ەستىلەدى.
5 قاپتاعان جاۋلارىڭ ۇساق ۇنتاق ىسپەتتى+،
كوپتەگەن وزبىرلار جەل قۋعان قاۋىز ىسپەتتى بولادى+.
بۇل اياقاستىنان، قاس قاعىم ساتتە جۇزەگە اسادى+.
6 مەن، اسكەرباسى ەحوبا، ساعان نازار اۋدارامىن.
مەن سەنى كۇن كۇركىرىمەن، جەر سىلكىنىسىمەن، عالامات شۋمەن،
قۇيىنمەن، داۋىلمەن جانە جالمايتىن وتپەن قۇتقارامىن+».
7 سوندا اريەلمەن سوعىسىپ جاتقان كۇللى ۇلتتاردىڭ+ ٸس-ارەكەتتەرى
— ونىمەن سوعىسىپ جاتقانداردىڭ،
شابۋىلدايتىن قۇرىلعىلار ورناتاتىنداردىڭ،
وعان ٴزابىر كورسەتىپ جاتقانداردىڭ ٸس-ارەكەتتەرى —
ٴتۇس ىسپەتتى، تۇنگى ايان ىسپەتتى بولادى.
8 اش ادام تۇسىندە تاماقتانىپ جاتقانىن كورسە دە،
ويانعاندا اش بولىپ تۇرادى؛
شولدەگەن ادام تۇسىندە سۋ ٸشىپ جاتقانىن كورسە دە،
ويانعاندا قالجىراپ، شولدەپ تۇرادى.
سيون تاۋىنا قارسى سوعىسقان كۇللى ۇلتتار دا وسىنداي كۇيدە بولادى+.
9 ابدىراڭدار، تاڭىرقاڭدار+!
كوزدەرىڭدى كورمەيتىن قىلىڭدار، سوقىر بولىڭدار+!
ولار ماس، ٴبىراق شاراپ ىشكەننەن ەمەس؛
تەڭسەلىپ ٴجۇر، ٴبىراق ىشىمدىك ىشكەننەن ەمەس.
10 ويتكەنى ەحوبا سەندەردى تەرەڭ ۇيقىعا باتىردى+؛
ەي، پايعامبارلار، ول سەندەردىڭ كوزدەرىڭدى جاۋىپ تاستادى+،
ايان الۋشىلار، ول سەندەردىڭ باستارىڭدى بۇركەپ قويدى+.
11 سەندەر ٷشىن ايان اتاۋلى مورلەپ تاستاعان كىتاپتىڭ+ سوزدەرى ىسپەتتى بولادى. كىتاپتى ٵرىپ تانيتىن بىرەۋگە بەرىپ: «داۋىستاپ وقىپ بەرشى،— دەپ وتىنگەندە، ول: —وقي المايمىن، مورلەنىپ تاستالعان عوي»،— دەپ جاۋاپ بەرەدى. 12 ال ساۋاتى جوق بىرەۋگە بەرىپ: «مىنانى وقىپ بەرشى،— دەسە، ول: —مەن ٵرىپ تانىمايمىن»،— دەپ جاۋاپ بەرەدى.
13 ەحوبا مىنانى ايتادى: «مىنا حالىق ماعان تەك اۋزىمەن جاقىندايدى،
مەنى تىلدەرىمەن عانا دارىپتەيدى+،
ال جۇرەكتەرى مەنەن الشاق،
ولار ادامدار شىعارعان قاعيدالاردى ۇيرەنىپ، بۇنىسىن مەنى قاستەرلەۋ دەپ ەسەپتەيدى+.
14 سوندىقتان مەن بۇل حالىققا تاعى دا تاڭعاجايىپ ىستەر جاسايمىن+،
تاڭعالارلىق ٵرى كەرەمەت ىستەر جاسايمىن.
دانىشپاندارىنىڭ دانالىعى قۇرىپ كەتەدى،
اقىلدىلارىنىڭ ۇعىمتالدىعى جوق بولادى+».
15 جوسپارلارىن ەحوبادان جاسىرۋ ٷشىن قولدان كەلگەننىڭ ٴبارىن ىستەيتىندەر قاسىرەتكە قالادى+.
ولار ىستەرىن قاراڭعىدا جاسايدى دا:
«ٴبىزدى كىم كورەدى؟ نە ىستەپ جاتقانىمىزدى كىم بىلەدى؟»— دەيدى+.
16 ويلارىڭ نەتكەن بۇزىق ەدى!
بالشىق قۇمىراشىمەن تەڭەسە الا ما+؟
بۇيىم ٶزىن جاساعان شەبەر تۋرالى
«ول مەنى جاساعان جوق!» دەي مە+؟
نە وزىنە نوباي بەرگەن ىسمەر تۋرالى
«ول ەش نارسە تۇسىنبەيدى!» دەي مە+؟
18 سول كۇنى ساڭىراۋلار كىتاپتىڭ سوزدەرىن ەستيدى،
سوقىرلار قاراڭعىلىق پەن تۇنەكتەن قۇتىلىپ، كوزدەرى كورەتىن بولادى+.
19 مومىندار ەحوبانى ويلاپ شات-شادىمان بولادى،
جارلىلار يسرايلدىڭ كيەلى قۇدايىن ويلاپ قۋانادى+.
20 ويتكەنى وزبىرلار قۇرىپ جوعالادى،
ماقتانشاقتار عايىپ بولادى.
جاماندىق جاساۋدى ويلايتىنداردىڭ ٴبارى جويىلادى+.
21 وتىرىك ايتىپ، وزگەنى ايىپتى ەتەتىندەر،
قالا قاقپاسىنىڭ الدىنداعى قورعاۋشىعا تۇزاق قۇراتىندار+،
نەگىزسىز ايىپ تاعىپ، ٵدىل جاندى ادىلدىكتەن ايىراتىندار دا جوق بولادى+.
22 سوندىقتان ىبىرايىمنىڭ قۇنىن وتەپ العان ەحوبا قۇداي+ جاقىپتىڭ ۇيىنە بىلاي دەيدى:
«جاقىپ ەندى قايتىپ ماسقارا بولمايدى،
بەت-ٴجۇزى بۇدان بىلاي بوزارمايدى+.
23 ويتكەنى ول اينالاسىنا جينالعان بالالارىنا،
مەنىڭ قولىمنىڭ ىسىنە قارايدى+،
ولار مەنىڭ ەسىمىمدى ماداقتايدى*.
24 ميى اينالىپ سەندەلىپ جۇرگەندەر تۇسىنىككە يە بولادى،
شاعىمدانىپ جۇرگەندەر نۇسقاۋ الادى».