يشايا
41 ەي، ارالدار، الدىمدا ٷنسىز تۇرىپ مەنى تىڭداڭدار!
ۇلتتار قايتادان كۇش-قۋات جيناسىن،
جاقىنداپ كەلىپ، سويلەسىن+،
كەلىڭدەر، ماسەلەنى بىرلەسىپ شەشەيىك.
2 كىم شىعىستان بىرەۋدى تاعايىندادى+؟
كىم ٶز ادىلدىگىنە ساي، ونى وزىنە قىزمەت ەتۋگە شاقىردى؟
كىم ونىڭ قولىنا حالىقتاردى تابىستادى،
پاتشالاردى باعىندىردى+؟
كىم ونىڭ سەمسەرىنىڭ الدىندا ولاردى توزاڭعا اينالدىردى،
ساداعىنىڭ الدىندا سابانداي ۇشىردى؟
3 ول بۇرىن اياق باسپاعان جولدارمەن ٴجۇرىپ،
ەش سۇرىنبەي ولاردى وكشەلەي قۋدى.
4 كىم ارەكەت ەتىپ، وسىلاردى جۇزەگە اسىردى؟
كىم ۇرپاقتاردى اۋەل باستان شاقىردى؟
مەن، ەحوبا — العاشقىمىن+.
ٴبىر ۇرپاقتان سوڭ، وزگەسى كەلەدى، ال مەن وزگەرمەي قالا بەرەمىن+».
5 مۇنى ارالدار كورىپ، زارەلەرى ۇشتى.
جەردىڭ قيىر شەتى قالتىراپ قويا بەردى.
جۇرت ٶزارا باس قوستى.
6 اركىم سەرىگىنە كومەكتەسەدى،
باۋىرىنا: «بەرىك بول!»— دەيدى.
7 زەرگەر تەمىر ۇستاسىن جىگەرلەندىرەدى+.
تەگىستەۋشى دە توستە تەمىر ۇراتىن سەرىگىن نىعايتادى.
«وتە جاقسى!»— دەپ، دانەكەرلەگەن جەرىن ماقتايدى.
سوسىن بەرىك تۇرۋ ٷشىن، پۇتتى شەگەلەرمەن بەكىتەدى.
8 «ال سەن، ۋا، يسرايل، مەنىڭ قىزمەتشىمسىڭ+،
ۋا، ٶزىم تاڭداپ العان جاقىپ+،
دوسىم ىبىرايىمنىڭ ۇرپاعى+،
9 مەن سەنى جەردىڭ شەتىنەن الىپ كەلدىم+،
جەردىڭ قيىر شەتىنەن شاقىرىپ الدىم.
10 ەش قورىقپا، مەن ساعان جار بولامىن+.
ەش ابىرجىما، مەن سەنىڭ قۇدايىڭمىن+.
مەن سەنى نىعايتامىن، ساعان كومەكتەسەمىن+،
ادىلدىگىمە ساي، وڭ قولىممەن سۇيەمەلدەيمىن،— دەدىم.
11 ساعان قاھارلانعانداردىڭ ٴبارى ۇياتقا قالادى، ماسقاراسى شىعادى+.
ساعان قارسى شىعاتىندار قۇرىپ جوق بولادى+.
12 وزىڭمەن جاۋلاسقانداردى ىزدەسەڭ دە، تاپپايسىڭ.
سەنىمەن سوعىسقاندار ەشقاشان بولماعانداي قۇرىپ كەتەدى+.
13 ويتكەنى مەن، قۇدايىڭ ەحوبا، وڭ قولىڭنان ۇستاپ تۇرمىن،
ساعان: —ەش قورىقپا! مەن ساعان كومەكتەسەمىن!— دەيمىن+.
14 ەي، قۇرت ىسپەتتى دارمەنسىز جاقىپ+، ەش قورىقپا، يسرايل حالقى، مەن ساعان كومەكتەسەمىن!
مۇنى ايتىپ وتىرعان — ەحوبا، قۇنىڭدى وتەۋشى+، يسرايلدىڭ كيەلى قۇدايى.
15 مەن سەنى استىق باستىراتىن شانا ىسپەتتى+،
استىق باستىراتىن وتكىر ٴتىستى جاڭا قۇرال ىسپەتتى ەتتىم.
سەن تاۋلاردى تاپتاپ، جەرمەن-جەكسەن قىلاسىڭ،
توبەلەردى توپانعا اينالدىراسىڭ.
16 جاۋلارىڭدى استىقتاي سۋىراسىڭ،
ولاردى جەل ۇشىرىپ، داۋىل ايداپ اكەتەدى.
17 بەيشارا، جارلى ادام سۋ ىزدەيدى، ٴبىراق تاپپايدى.
ولار شولدەپ، اۋىزدارى كەبەدى+.
18 مەن تاقىر توبەلەردە وزەندەر،
جازىقتاردا سۋ كوزدەرىن اعىزامىن+.
ٴشول دالانى قامىستى كولگە،
قۋاڭ دالانى بۇلاقتى ەلگە اينالدىرامىن+.
19 مەن قۇلا تۇزگە قاراعاي، قاراعان، ميرتا، سامىرسىن ەگەمىن+.
ٴشول دالاعا ارشا اعاشىن، شاعان، كيپاريس وتىرعىزامىن+.
20 سوندا بۇكىل ادامزات مۇنى ەحوبانىڭ قولى ىستەگەنىن،
يسرايلدىڭ كيەلى قۇدايى جاراتقانىن كورەتىن ٵرى بىلەتىن بولادى،
دەن قوياتىن ٵرى تۇسىنەتىن بولادى+».
21 «ماسەلەنى ورتاعا سالىڭدار»،— دەيدى ەحوبا.
جاقىپتىڭ پاتشاسى: «دالەلدەرىڭدى كەلتىرىڭدەر»،— دەيدى.
22 ايعاقتار كەلتىرىپ، الدا نە بولاتىنىن ايتىپ بەرىڭدەر.
بىزگە وتكەن جايتتاردى ايتىپ بەرىڭدەر،
ولاردى وي ەلەگىنەن وتكىزىپ، نەمەن بىتەتىنىن بىلەيىك.
نەمەسە الدا نە بولعالى جاتقانىن ايتىڭدار+.
23 بىزگە بولاشاقتا نە بولاتىنىن اشىڭدار،
سەندەردىڭ شىنىمەن قۇداي ەكەندەرىڭە كوز جەتكىزەيىك+.
ٴيا، جاقسى بولسىن، جامان بولسىن — بىردەڭە ىستەڭدەر،
سونى كورىپ، قايران قالايىق+.
24 ٴبىراق سەندەر شىندىعىندا جوقسىڭدار،
ىستەرىڭ دە تۇككە تۇرعىسىز+.
سەندەردى تاڭداعان اركىم بارىپ تۇرعان جەكسۇرىن+!
25 مەن سولتۇستىكتەن بىرەۋدى تاعايىندادىم، ول كەلەدى+،
ول كۇنشىعىستان شىعادى+، ٵرى مەنىڭ ەسىمىمدى شاقىرادى.
ول باسشىلاردى بالشىق ىسپەتتى تاپتايدى+،
سازبالشىق تاپتاعان قۇمىراشىداي جانشيدى.
26 وسىنى ٴبىز ٴبىلسىن دەپ، كىم اۋەل باستان ايتتى؟
«ول دۇرىس ايتادى» دەۋىمىز ٷشىن، كىم مۇنى بۇرىندارى ايتقان ەدى+؟
ارينە، ەشكىم مۇنى حابارلامادى!
ەشكىم جاريالامادى!
سەندەردەن مۇنداي سوزدەردى ەشكىم ەستىمەدى+!
27 قايتا، ٶزىم ٴبىرىنشى بولىپ سيونعا: —مىنە، مىناۋ بولعالى جاتىر،— دەدىم+.
يەرۋساليمگە ىزگى حابار جەتكىزەتىن حابارشى جىبەردىم+.
28 مەن ىزدەۋدى دوعارمادىم، ٴبىراق ەشكىمدى تاپپادىم.
اقىل-كەڭەس بەرەر ەشكىم بولمادى؛
مەن ولاردان جاۋاپ بەرۋىن سۇراۋدان تالمادىم.
29 ولاردىڭ ٴبارى شىندىعىندا جوق.
جۇرتتىڭ جاساپ العاندارى تۇككە تۇرمايدى.
تەمىر مۇسىندەرى — نەبارى جەل، جوق نارسە+.