سامۋيلدىڭ 1-جازباسى
2 بۇدان كەيىن حاننا بىلاي دەپ دۇعا ەتتى:
قۇتقارعانىنا قۋانىپ،
جاۋلارىمنان قايمىقپاي سويلەيمىن.
3 پاڭدانىپ سويلەۋدى دوعارىڭدار،
تاكاپپارلانا سويلەۋشى بولماڭدار.
ويتكەنى ەحوبا — ٴبارىن بىلەتىن قۇداي+،
ول ٵربىر ىسكە ٵدىل باعاسىن بەرەدى.
4 ساداق ۇستاعان مىقتىلار قورقىپ قالتىرادى،
ال السىزدەر كۇش-قۋاتقا يە بولدى+.
5 قارنى توقتار نانعا جارىماي، جالشى بولدى،
ال اش جۇرگەندەر تويىندى+.
بەدەۋ ايەل جەتى بالا تاپتى+،
ال كوپ ۇلدى انا ەندى قايتىپ تۋمايدى.
6 ەحوبا ومىردەن ايىرا الادى، ولىمنەن دە ساقتاي الادى،
8 ول ٴمۇساپىردى توپىراقتان،
كەدەيدى ٷيىلىپ جاتقان كۇلدەن* تۇرعىزىپ+،
بەدەلدىلەرمەن بىرگە وتىرعىزادى،
سيلى ورىن بەرەدى.
جەردىڭ نەگىزى ەحوبانىڭ قولىندا+،
سونىڭ ۇستىنە ول جەردى ورناتتى.
9 ول وزىنە ادال جانداردىڭ قادامدارىن كۇزەتەدى+،
ال زۇلىمداردى قارا تۇنەكتە جىم ەتەدى+،
ويتكەنى ەشبىر پەندە ٶز كۇشىمەن جەڭىسكە جەتپەيدى+.
10 ەحوبا وزىمەن شايقاسقانداردى تاس-تالقان ەتەدى*+،
ولارعا قاھارىن توگىپ، كۇن كۇركىرەتەدى+.
ەحوبا جەرجۇزىن سوتتايدى+،
ال پاتشاسىنا كۇش سيلايدى+،
مايلانعانىنىڭ ٴمۇيىزىن جوعارىلاتادى+».
11 بۇدان كەيىن ەلقانا راماقتاعى ۇيىنە قايتتى. ال سامۋيل ەحوباعا قىزمەت ەتۋ ٷشىن+ ەليدىڭ قاراماعىندا قالدى.
12 ەليدىڭ ۇلدارى بولسا ەحوبانى قادىر تۇتپايتىن ارسىز ادامدار ەدى+. 13 ولار جۇرت اكەلگەن قۇرباندىقتىڭ ٴدىني قىزمەتكەرلەرگە تيەسىلى بولىگىنە+ قاتىستى بىلاي ىستەيتىن: الدەبىرەۋ قۇرباندىق شالعان سوڭ ەت اسىلىپ جاتقاندا، ٴدىني قىزمەتكەردىڭ قىزمەتشىسى ٷش ٴتىستى شانىشقىسىمەن كەلەتىن دە، 14 ونى كەز كەلگەن ىدىسقا سالىپ جىبەرىپ، ىلىنگەن ەتتى ٴدىني قىزمەتكەرگە الىپ كەتەتىن. ولار شيلوعا كەلگەن يسرايلدىكتەردىڭ بارلىعىنا وسىلاي ىستەيتىن. 15 مۇنىسىمەن قويماي، ٴدىني قىزمەتكەردىڭ قىزمەتشىسى قۇرباندىقتىڭ مايى ورتەلمەي تۇرىپ كەلەتىن دە+، قۇرباندىق اكەلگەن كىسىگە: «ٴدىني قىزمەتكەرگە قۋىراتىن ەت بەر. ول پىسكەنىن ەمەس، شيكىسىن عانا الادى»،— دەيتىن. 16 الگى ادام: «الدىمەن مايى ورتەلسىن+، سودان كەيىن قالاعانىڭدى الا بەر،— دەسە، قىزمەتشى وعان: —ٴدال قازىر بەر، ايتپەسە تارتىپ الامىن!»— دەپ زەكيتىن. 17 وسىلايشا قىزمەتشىلەر ەحوباعا شالىنعان قۇرباندىقتى اياقاستى ەتىپ، ەحوبانىڭ الدىندا وتە اۋىر كۇنا جاسايتىن+.
18 ال سامۋيل بالا بولعانىنا قاراماي، ۇستىنە باتەس ەفود كيىپ+، ەحوباعا قىزمەت ەتىپ ٴجۇردى+. 19 اناسى جىل سايىن وعان جەڭسىز كىشكەنە كويلەك تىگىپ، كۇيەۋىمەن بىرگە سول جىلعى قۇرباندىقتى شالۋعا كەلگەندە الا كەلەتىن+. 20 ەلي ەلقانا مەن ايەلىنە: «ەحوباعا اماناتتاعان بالانىڭ+ ورنىنا وسى ايەلدەن ەحوبا ساعان بالا سيلاسىن»،— دەپ باتاسىن بەردى. بۇدان كەيىن ولار ۇيىنە قايتتى. 21 سودان ەحوبا حانناعا نازار اۋدارىپ، تاعى ٷش ۇل، ەكى قىزدىڭ اناسى ەتتى+. ال جاس سامۋيل ەحوبانىڭ الدىندا ٶسىپ، ەرجەتە بەردى+.
22 ابدەن قارتايعان ەلي ۇلدارىنىڭ كۇللى يسرايل حالقىنا نە ىستەپ جۇرگەندەرى تۋرالى+ جانە كەزدەسۋ شاتىرىنىڭ كىرەبەرىسىندە قىزمەت اتقاراتىن ايەلدەرمەن جاتاتىندارى جايلى ەستيتىن+. 23 ول ۇلدارىنا بىلاي دەيتىن: «نەگە مۇنداي قىلىق جاساپ جۇرسىڭدەر؟ جۇرتتىڭ بارىنەن سەندەر تۋرالى جامان سوزدەر ەستيمىن. 24 قويىڭدار، بالالارىم، ەحوبانىڭ حالقىنىڭ اراسىنا تاراپ، مەنىڭ دە قۇلاعىما جەتىپ جاتقان بۇل اڭگىمە جاقسى ەمەس. 25 ەگەر ادام ادامعا قارسى كۇنا جاساسا، ول ٷشىن بىرەۋ ەحوباعا ٶتىنىش جاساۋى مۇمكىن*. ال ەحوباعا قارسى كۇنا جاساسا+، ول ٷشىن كىم دۇعا ەتەدى؟» الايدا ۇلدارى اكەسىنىڭ ايتقاندارىنا قۇلاق اسپايتىن، سەبەبى ەحوبا ولاردى ولىمگە كەسۋدى ۇيعارىپ قويعان ەدى+. 26 جاس سامۋيل بولسا ٶسىپ كەلە جاتتى، ٵرى ەحوباعا دا، ادامدارعا دا ۇنامدىلىعى ارتا ٴتۇستى+.
27 بىردە ەليگە قۇدايدىڭ ٴبىر پايعامبارى كەلىپ، بىلاي دەدى: «ەحوبا مىنانى ايتادى: —ارعى اتاڭنىڭ ٷي ٸشى مىسىردا پەرعاۋىننىڭ قۇلى بولىپ جۇرگەندە+، ولارعا ٶزىمدى انىق ايان ەتپەپ پە ەدىم؟ 28 مەن ارعى اتاڭدى قۇرباندىق وشاعىما شىعىپ+، قۇرباندىق شالسىن، حوش ٴيىستى زات ۇسىنسىن*، الدىمدا ەفود كيىپ ٴجۇرسىن دەپ، يسرايلدىڭ كۇللى رۋلارىنىڭ ىشىنەن ٴدىني قىزمەتكەرىم ەتىپ تاڭداپ الدىم+. سوندىقتان ونىڭ وزىنە دە، ۇرپاقتارىنا دا يسرايلدىكتەر ورتەۋگە اكەلەتىن قۇرباندىقتاردان سىباعا بەردىم+. 29 ال سەندەر تۇراعىما+ اكەلۋدى بۇيىرعان قۇرباندىقتارىم مەن سي-تارتۋلارىمدى اياقاستى ەتەسىڭدەر! نەگە بۇلاي ىستەيسىڭدەر؟! نەگە سەن ۇلدارىڭدى مەنەن ارتىق كورەسىڭ؟ سەندەر حالقىم يسرايل شالعان ٵر قۇرباندىقتىڭ ەڭ جاقسى جەرلەرىن جەپ، سەمىرىپ الدىڭدار+!
30 سوندىقتان يسرايلدىڭ قۇدايى ەحوبا بىلاي دەيدى: —مەن سەنىڭ دە، ارعى اتاڭنىڭ دا ٷي ٸشى ماعان ماڭگى باقي قىزمەت ەتەدى دەگەن ەدىم+. ال ەندى مەن، ەحوبا، مىنانى ايتامىن: —بۇلاي بولمايدى! مەنى قۇرمەتتەيتىندەردى مەن دە قۇرمەتتەيمىن+، ال مەنى مەنسىنبەيتىندەر جۇرتتىڭ بارىنە جەكسۇرىن بولادى. 31 ٴبىلىپ قوي، ٶزىڭنىڭ دە، ارعى اتاڭنىڭ دا ٷي ٸشىن كۇشتەن ايىرامىن، سوندىقتان سەنىڭ ۇيىڭدە ەشكىم ۇزاق جاسامايتىن بولادى+. 32 يسرايلدىكتەر يگىلىككە كەنەلىپ جاتقاندا، سەن مەنىڭ تۇراعىمدا تەك جاۋدى كورەسىڭ+. سەنىڭ ۇيىڭدە بۇدان بىلاي قاريا بولمايدى. 33 مەن ٴبىر ادامىڭدى قۇرتىپ جىبەرمەي، قۇرباندىق وشاعىمنىڭ الدىندا قىزمەت ەتۋگە قالدىرامىن. ول كوزىڭنىڭ ناشارلاۋىنا جانە زور قاسىرەتكە قالۋىڭا سەبەپشى بولادى. ال ٷي ٸشىڭنىڭ باسىم كوپشىلىگى سەمسەردەن قازا تابادى+. 34 مۇنىڭ جۇزەگە اساتىنىنىڭ بەلگىسى رەتىندە ۇلدارىڭ وپني مەن پىنەحەس ٴبىر كۇندە ولەدى+. 35 بۇدان كەيىن مەن وزىمە ادال بولاتىن ٴدىني قىزمەتكەر تاعايىندايمىن+. ول مەنىڭ جۇرەك قالاۋىمدى ورىنداپ، ٶزىم مايلاعان ادامنىڭ الدىندا ٵردايىم ٴدىني قىزمەتكەر مىندەتىن اتقارادى. مەن ونىڭ ٷيىن* بەرىك ورنىقتىرامىن. 36 سەنىڭ ٷي ىشىڭنەن امان قالعان ادام سوعان بارىپ، جۇمىس پەن نان سۇرايدى. ول: —وتىنەمىن، مەنى ٴدىني قىزمەتكەر اتقاراتىن ٴبىر جۇمىسقا تاعايىنداشى، نانىمدى تاۋىپ جەيىن+،— دەپ، باس يەتىن بولادى».