ٴزابۇر
2 ول ەڭكەيىپ ماعان قۇلاق تۇرەدى+،
مەن ونى ٶمىر باقي شاقىرۋمەن بولامىن.
4 ٴبىراق مەن: «ۋا، ەحوبا، قۇتقارا كور!»— دەپ،
ەحوبانى ەسىمىن اتاپ شاقىردىم+.
6 ەحوبا تاجىريبەسىزدەردى قورعايدى+.
قايعىدان ابدەن بۇگىلگەن ەم، ول مەنى قۇتقاردى.
7 لايىم جانىم قايتادان تىنىم تاپسىن،
سەبەبى ەحوبا ماعان يگىلىك جاسادى.
8 قۇدايىم، سەن مەنى ولىمنەن قۇتقاردىڭ،
كوز جاسىمدى توككىزبەدىڭ، اياعىمدى سۇرىندىرمەدىڭ+.
9 ەندى مەن تىرىلەر جەرىندە ەحوبانىڭ الدىندا جۇرەمىن.
10 مەن قاتتى قينالسام دا،
سەنىمىم بولعاندىقتان سويلەدىم+.
11 مەن ابىرجىپ: «ادامداردىڭ ٴبارى وتىرىكشى»+،— دەدىم.
12 ەحوبانىڭ جاساعان بار جاقسىلىعىن قالاي وتەيمىن؟
13 مەن قۇتقارىلۋ توستاعانىن الامىن،
ەحوبانى ەسىمىن اتاپ شاقىرامىن.
14 ەحوباعا بەرگەن انتتارىمدى ورىندايمىن،
مۇنى بۇكىل حالقىنىڭ الدىندا جاسايمىن+.
15 ادال قىزمەتشىلەرىنىڭ ٶلىمىن ەحوبا ماڭىزسىز سانامايدى*+.
16 ساعان جالبارىنامىن، ۋا، ەحوبا،
ويتكەنى مەن ٶز قىزمەتشىڭمىن،
ٴيا، سەنىڭ قىزمەتشىڭمىن، كۇڭىڭنىڭ ۇلىمىن.
سەن مەنى بۇعاۋدان ازات ەتتىڭ+.
17 ساعان ريزاشىلىق قۇرباندىعىن ۇسىنامىن+؛
ەحوبانى ەسىمىن اتاپ شاقىرامىن.