ٴزابۇر
ٴداۋىتتىڭ جىرى. ماسكيل*.
32 قىلمىسى كەشىرىلگەن، كۇناسى جابىلعان ادام باقىتتى+.
2 ەحوبا موينىنا كىنا ارتپايتىن،
كوڭىلىندە ەش ارامدىعى جوق ادام باقىتتى+.
3 كۇنامدى ايتپاي ٷنسىز جۇرگەنىمدە، كۇنى بويى ىڭقىلداپ، ابدەن دىڭكەلەدىم+.
4 سەبەبى كۇنى-ٴتۇنى سەنىڭ قولىڭ زىلدەي بوپ ۇستىمدە جاتتى+.
كۇش-قۋاتىم جازدىڭ اپتابىنداعى سۋ سياقتى بۋلانىپ كەتتى. (سەلا)
5 اقىرىندا مەن كۇنامدى اشىق مويىندادىم، قاتەلىگىمدى جاسىرمادىم+.
«ەحوباعا قىلمىستارىمدى اشىق ايتامىن»،— دەدىم+.
سوندا سەن قاتەلىگىمدى دە، كۇنالارىمدى دا كەشىردىڭ+. (سەلا)
6 مىنە، سوندىقتان ٵلى دە ٶزىڭدى تابۋعا مۇمكىندىك باردا
ٵربىر ٵدىل جان ساعان دۇعا ەتەدى+.
سوندا ٴتىپتى تاسقىن سۋ دا وعان تيمەي، اينالىپ وتەدى.
7 سەن مەنىڭ جاسىرىناتىن پانامسىڭ؛
ارقاشان پالەدەن ساقتايسىڭ+.
مەنى قۇتقارىپ، اينالامدى قۋانىشتى داۋىسقا تولتىراسىڭ+. (سەلا)
8 سەن بىلاي دەدىڭ: «مەن ساعان تۇسىنىك سيلايمىن، ٴجۇرۋىڭ كەرەك جولدى كورسەتەمىن+.
سەنى كوزىمنەن تاسا قىلماي، اقىل-كەڭەس بەرەمىن+.
9 تۇيسىگى جوق اتقا دا، قاشىرعا دا ۇقساما+،
جۋاسىتۋ ٷشىن اۋىزدىق نە جۇگەن سالاسىڭ ولارعا،
سوندا عانا جۋىتا الاسىڭ قاسىڭا».
10 زۇلىمنىڭ باسىنا كوپ قاسىرەت تۇسەدى،
ال ەحوباعا ارقا سۇيەيتىندەر ونىڭ اينىماس سۇيىسپەنشىلىگىنە بولەنەدى+.
11 ادىلدەر، ەحوبانى ويلاپ قۋانىڭدار، شاتتانىڭدار!
اقجۇرەكتىلەر، شات-شادىمان بولىپ داۋىستاڭدار!