مۇسانىڭ 1-جازباسى
22 بىردە قۇداي ىبىرايىمدى سىناماق+ بولدى. قۇداي: «ىبىرايىم!»— دەپ شاقىرعاندا، ول: «تىڭداپ تۇرمىن»،— دەپ جاۋاپ قاتتى. 2 «وتىنەم، قاتتى جاقسى كورەتىن جالعىز ۇلىڭ+ ىسقاقتى+ ەرتىپ، موريا+ جەرىنە بار. سول جەردە مەن كورسەتەتىن تاۋدا ونى قۇرباندىققا شالىپ، ورتەپ جىبەر»،— دەدى قۇداي.
3 ىبىرايىم تاڭەرتەڭ ەرتە تۇرىپ، ەسەگىن ەرتتەپ، جانىنا ەكى قىزمەتشىسى مەن ىسقاقتى ەرتىپ الدى. ول ورتەلەتىن قۇرباندىق ٷشىن وتىن جارىپ الىپ، قۇداي وزىنە كورسەتكەن جەرگە قاراي جولعا شىقتى. 4 ٷشىنشى كۇنى ىبىرايىم كوز تىگىپ، الگى جەردى الىستان كوردى. 5 سوندا قىزمەتشىلەرىنە: «سەندەر ەسەكپەن وسىندا قالىڭدار. بالام ەكەۋىمىز انا جاققا بارىپ، قۇدايعا عيبادات ەتىپ قايتىپ كەلەمىز»،— دەدى.
6 سودان ىبىرايىم ورتەلەتىن قۇرباندىققا ارنالعان وتىندى الىپ، ۇلى ىسقاقتىڭ يىعىنا ارتتى. ال ٶزى قولىنا وت پەن پىشاق* الىپ، ەكەۋى ٴجۇرىپ كەتتى. 7 ىسقاق جولدا اكەسىنە: «اكە»،— دەگەندە، ول: «ٴيا، ۇلىم»،— دەپ ٷن قاتتى. ىسقاق: «بىزدە وت پەن اعاش بار، ال قۇرباندىققا شالىپ، ورتەپ جىبەرەتىن قوي قايدا؟»— دەپ سۇرادى. 8 ىبىرايىم: «ۇلىم، قۇرباندىققا شالىپ، ورتەپ جىبەرەتىن قويدى+ قۇدايدىڭ ٶزى بەرەدى»،— دەپ جاۋاپ بەردى دە، ەكەۋى ٵرى قاراي جۇرە بەردى.
9 اقىر سوڭىندا، ولار قۇدايدىڭ ىبىرايىمعا كورسەتكەن جەرىنە كەلىپ جەتتى. ىبىرايىم سول جەردە قۇرباندىق ورنىن تۇرعىزىپ، ۇستىنە وتىن قويدى. سوسىن ىسقاقتىڭ اياق-قولىن بايلاپ، قۇرباندىق ورنىنداعى وتىننىڭ ۇستىنە جاتقىزدى+. 10 ىبىرايىم قولىنا پىشاعىن الىپ، ونى باۋىزداماق بولعاندا+، 11 ەحوبانىڭ پەرىشتەسى كوكتەن ٴتىل قاتىپ: «ىبىرايىم! ىبىرايىم!»— دەپ شاقىردى. ول: «تىڭداپ تۇرمىن»،— دەپ جاۋاپ بەردى. 12 سوندا پەرىشتە: «بالاعا تيىسپە، وعان زاقىم كەلتىرمە! ەندى سەنىڭ قۇدايدان قورقاتىن ادام ەكەنىڭدى ٴبىلدىم، ويتكەنى ٶزىڭنىڭ جالعىز ۇلىڭدى مەنەن ايامادىڭ+»،— دەدى. 13 ىبىرايىم توڭىرەگىنە كوز تاستاپ، ارىرەكتە ٴمۇيىزى قالىڭ بۇتاعا شىرمالىپ قالعان ٴبىر قوشقاردى كوردى. ول بارىپ، قوشقاردى اكەلدى دە، ۇلىنىڭ ورنىنا قۇرباندىققا شالىپ، ورتەپ جىبەردى. 14 ىبىرايىم سول جەردى ەحوبا-يرە* دەپ اتادى. سوندىقتان دا كۇنى بۇگىنگە دەيىن جۇرت: «ەحوبانىڭ تاۋىندا قاجەتىڭ بەرىلەدى»+،— دەيدى.
15 ەحوبانىڭ پەرىشتەسى ىبىرايىمعا ەكىنشى رەت كوكتەن ٷن قاتىپ، 16 بىلاي دەدى: «مەن وزىممەن انت ەتەمىن،— دەيدى ەحوبا+،— سەن وسىلاي ىستەپ، ٶزىڭنىڭ جالعىز ۇلىڭدى مەنەن اياماعانىڭ ٷشىن+، 17 ساعان مىندەتتى تۇردە باتامدى بەرىپ، ۇرپاعىڭدى اسپانداعى جۇلدىزدارداي جانە تەڭىز جاعاسىنداعى قۇم قيىرشىقتارىنداي كوبەيتەمىن+. سەنىڭ ۇرپاعىڭ جاۋلارىنىڭ قالالارىن* يەمدەنەتىن بولادى+. 18 مەنىڭ سوزىمە قۇلاق اسقانىڭ ٷشىن، سەنىڭ ۇرپاعىڭ+ ارقىلى جەر بەتىندەگى بارلىق حالىقتارعا باتام قونادى+».
19 ىبىرايىم قىزمەتشىلەرىنە قايتا ورالىپ، ٴبارى بىرگە بەر-شەباعا+ قاراي جول تارتتى. ٴسۇيتىپ، ىبىرايىم بەر-شەبادا تۇرىپ جاتتى.
20 وسى وقيعالاردان سوڭ ىبىرايىمعا كەلەسىدەي حابار جەتتى: «باۋىرىڭىز ناحورعا+ ايەلى مىلقا بىرنەشە ۇل تۋىپ بەردى. 21 اتاپ ايتقاندا، ول تۇڭعىشى ۇزدى، ونىڭ ٸنىسى بۋزدى، كەمۋەلدى (ارامنىڭ اكەسى)، 22 كەسەتتى، حازونى، پيلداشتى، يدلاف پەن بەتۋەلدى+ دۇنيەگە اكەلدى». 23 بەتۋەلدەن رابيعا+ تۋىلدى. مىلقا وسى سەگىز ۇلدى ىبىرايىمنىڭ باۋىرى ناحورعا سيلادى. 24 ناحوردىڭ رەحۋما دەگەن كانيزاگى دا تەباح، گاحام، تاحاش جانە ماعاق ەسىمدى ٴتورت ۇل تۋدى.