ٴزابۇر
ٵن-كۇي جەتەكشىسىنە. «تاڭعى مارال»*. ٴداۋىتتىڭ جىرى.
22 قۇدايىم، قۇدايىم، نەگە مەنى جالعىز قالدىردىڭ+؟
نەگە مەنەن الىسسىڭ، نەگە قۇتقارمايسىڭ؟
نەگە جان داۋسىما قۇلاق اسپاي، الشاق تۇرسىڭ+؟
2 ۋا، قۇدايىم، كۇنى بويى شاقىرسام دا، سەن جاۋاپ بەرمەيسىڭ+،
تۇندە دە ٶزىڭدى شاقىرىپ تىنىم كورمەيمىن.
3 ٴبىراق سەن كيەلىسىڭ+،
يسرايل ساعان ماداق جاۋدىرادى.
5 ولار وزىڭنەن كومەك سۇراپ جالبارىندى دا، امان قالدى؛
ساعان ارقا سۇيەگەن ەدى، سەنىمدەرى اقتالدى+.
6 الايدا مەن ادام ەمەس، نەبارى قۇرتپىن،
جۇرت مەنى مازاقتايدى، ادام قۇرلى كورمەيدى+.
8 «ول ەحوباعا ارقا سۇيەپتى، وندا ونى قۇتقارىپ السىن!
وعان سونشاما قىمبات ەكەن، ەندەشە، امان الىپ قالسىن!»+
9 سەن مەنى انا قۇرساعىنان الىپ شىعىپ ەدىڭ+،
باۋىرىندا جاتقانىمدا قاۋىپسىزدىك سيلاپ ەدىڭ.
10 تۋىلا سالا سەنىڭ قامقورىڭا بەرىلدىم،
انا قۇرساعىندا جاتقاننان-اق مەنىڭ قۇدايىم ەدىڭ.
11 باسىما باقىتسىزدىق ٴتونىپ كەلەدى، مەنەن الىستاي كورمە+،
ەشبىر كومەكشىم جوق سەنەن وزگە+.
13 جەمتىگىن پارشالايتىن اقىرعان ارىستانداي
ولار ماعان قارسى اراندارىن اشادى+.
14 كۇشىم سۋداي توگىلىپ، تاۋسىلدى،
سۇيەكتەرىم بۋىنىنان بوساپ قالدى.
جۇرەگىم بالاۋىزداي ەرىپ+، كەۋدەمدە بالقىپ كەتتى+.
15 كۇشىم تاۋسىلدى، قىش ىدىستىڭ سىنىعىنداي قۋراپ كەتتىم+،
ٴتىلىم تاڭدايىما جابىسىپ قالدى+؛
سەن مەنى ورعا ٴتۇسىردىڭ، ٶلىم توپىراعىنا بەردىڭ+.
16 مەنى توبەتتەر قورشادى+،
ٴبىر توبىر جاۋىزداي ورتاعا الدى+،
اياق-قولىمدى ارىستانداي جاراقاتتادى+.
17 بارلىق سۇيەكتەرىمدى ساناپ شىعا الامىن+.
جاۋلارىم ماعان قارايدى، قالت جىبەرمەي كوزدەرىن قادايدى.
18 ولار كيىمىمدى ٴبولىسىپ الادى،
كويلەگىم ٷشىن جەرەبە سالادى+.
19 ٴبىراق سەن، ۋا، ەحوبا، مەنەن الىستا تۇرا بەرمەشى+.
كۇش-قۋاتىم ٶزىڭسىڭ، تەزدەتىپ كومەككە كەلشى+!
20 سەمسەردەن جانىمدى قۇتقارشى،
باعا جەتپەس ٶمىرىمدى ايبات شەككەن توبەتتەردەن ساقتاشى+.
21 مەنى ارىستاننىڭ ارانىنان+، بۇقالاردىڭ مۇيىزىنەن قۇتقارشى،
جاۋاپ بەرشى، امان ساقتاشى.
23 ەي، ەحوبادان قورقاتىندار، ونى ماداقتاڭدار!
جاقىپتىڭ كۇللى ۇرپاعى، ونى دارىپتەڭدەر+!
يسرايلدىڭ بار ۇرپاعى، ونى تەرەڭ قاستەرلەڭدەر.
24 سەبەبى ول قانالعاننىڭ قاسىرەتىن ەلەۋسىز قالدىرمادى، ودان جيرەنبەدى+.
25 سەنى ۇلكەن جيىندا ماداقتايمىن+؛
وزىڭنەن قورقاتىنداردىڭ الدىندا انتتارىمدى ورىندايمىن.
لايىم ولار ماڭگىلىك بويى ٶمىردىڭ راقاتىن كورسىن!
27 جەردىڭ شەت-شەتىنىڭ ٴبارى ەحوبانى ەسكە الادى، وعان بەت بۇرادى.
سەنىڭ الدىڭدا كۇللى ۇلتتاردىڭ تايپالارى باس ۇرادى+.
28 ويتكەنى ەحوبا — پاتشا+،
ول حالىقتاردى باسقارادى.
29 جەر بەتىندەگى داۋلەتتىلەردىڭ ٴبارى ٸشىپ-جەپ، وعان ٴتاجىم ەتەدى،
قارا جەرگە كىرەتىندەردىڭ ٴبارى تىزە بۇگەدى،
ەشكىم جانىن امان الىپ قالا المايدى.
30 ولاردىڭ ۇرپاقتارى قۇدايعا قىزمەت ەتەدى،
كەلەر ۇرپاققا ەحوبا تۋرالى جاريا ەتىلەدى.
31 ولار كەلىپ، ونىڭ ادىلدىگى تۋرالى ايتادى،
ٴيا، تۋىلعالى جاتقان حالىققا ونىڭ نە ىستەگەنىن اشادى.