ٵيۇپ
1 ۇز جەرىندە ٵيۇپ*+ ەسىمدى ٴبىر كىسى ٶمىر ٴسۇردى. ول ٵدىل دە ٴمىنسىز+، قۇدايدان قورقىپ، جاماندىقتان اۋلاق جۇرەتىن ادام ەدى+. 2 ونىڭ جەتى ۇلى، ٷش قىزى بولدى. 3 ٵيۇپتىڭ 7000 قويى، 3000 تۇيەسى، 1000 باس ٸرى قاراسى مەن 500 ەسەگى، سونداي-اق كوپ قىزمەتشىسى بار ەدى. سوندىقتان ول شىعىستاعى ەڭ بەدەلدى ادامعا اينالدى.
4 ونىڭ ۇلدارى ٶز كەزەگى كەلگەن كۇنى ۇيلەرىندە قوناقاسى بەرىپ، ٷش قارىنداسىن* شاقىرىپ، ٴبارى بىرگە ٸشىپ-جەيتىن. 5 قوناقاسى كەزەڭى بىتكەندە، ٵيۇپ ولارعا قۇداي الدىندا تازارىڭدار دەگەن حابار جىبەرەتىن. ال ٶزى ەرتە تۇرىپ، ٵر بالاسى ٷشىن قۇدايعا قۇرباندىق شالىپ، ورتەپ جىبەرەتىن+. ويتكەنى ول: «بالالارىم كۇنا جاساپ قويعان شىعار، يا بولماسا ىشتەي قۇدايعا ٴتىل تيگىزگەن بولار»،— دەيتىن. ٵيۇپ ىلعي وسىلاي ەتەتىن+.
6 بىردە بەلگىلەنگەن كۇنى قۇداي ۇلدارى*+ ەحوبانىڭ* الدىنا جينالدى+. ولاردىڭ اراسىندا شايتان+ دا بولدى+.
7 ەحوبا ودان: «سەن قايدان كەلدىڭ؟»— دەپ سۇرادى. شايتان ەحوباعا: «مەن جەر بەتىن كەزىپ، تۇگەل شارلاپ كەلدىم»،— دەپ جاۋاپ قاتتى+. 8 سوندا ەحوبا: «قىزمەتشىم ايۇپكە نازار اۋداردىڭ با؟ جەر بەتىندە ول سياقتى ٵدىل دە ٴمىنسىز+، قۇدايدان قورقىپ، جاماندىقتان اۋلاق جۇرەتىن ادام جوق»،— دەدى. 9 شايتان ەحوباعا بىلاي دەپ جاۋاپ بەردى: «ٵيۇپ قۇدايدان تەگىننەن-تەگىن قورقادى دەيسىڭ بە+؟! 10 ونىڭ ٶزىن دە، ٷي ٸشى مەن بۇكىل مەنشىگىن دە جان-جاقتان قورعاپ جۇرگەن ٶزىڭ ەمەسسىڭ بە+؟! سەن ونىڭ بارلىق ٸسىن جارىلقاپ وتىرسىڭ+. سودان مالى كوبەيىپ، شارتاراپقا جايىلۋدا. 11 ٴبىراق قولىڭدى سوزىپ، وندا باردىڭ ٴبارىن الىپ قويشى، ول كوز الدىڭدا ساعان لاعىنەت ايتپاس پا ەكەن؟!» 12 بۇعان ەحوبا: «مىنە، وندا باردىڭ ٴبارى سەنىڭ قولىڭدا. تەك ونىڭ وزىنە تيىسپە!»— دەدى. بۇدان كەيىن شايتان ەحوبانىڭ الدىنان كەتىپ قالدى+.
13 بىردە ٵيۇپتىڭ ۇل-قىزدارى ەڭ ۇلكەن اعالارىنىڭ ۇيىندە تاماق جەپ، شاراپ ٸشىپ وتىردى+. 14 سول كەزدە ايۇپكە ٴبىر شابارمان مىناداي حابار اكەلدى: «وگىزدەر جەر جىرتىپ، ەسەكتەر ماڭىندا جايىلىپ جۇرگەن ەدى. 15 كەنەت، شەبالىقتار تاپ بەرىپ، مالىڭىزدى ايداپ اكەتتى، ال قىزمەتشىلەرىڭىزدى سەمسەرمەن قىرىپ تاستادى. مەن عانا امان قالىپ، سىزگە حابار اكەلدىم».
16 ول ٴسوزىن اياقتاماي جاتىپ، تاعى بىرەۋى كەلدى دە: «اسپاننان قۇدايدىڭ وتى* ٴتۇسىپ، قويلارىڭىز بەن قويشىلارىڭىزدى جالماپ قويدى. مەن عانا امان قالىپ، سىزگە حابار اكەلدىم»،— دەدى.
17 ول اۋزىن جيىپ ۇلگەرمەي جاتىپ، وزگە ٴبىر شابارمان كەلىپ: «حالدەيلەر+ ٷش توپ قۇرىپ، تۇيەلەرگە لاپ قويىپ، ايداپ اكەتتى، ال تۇيەشىلەرىڭىزدى سەمسەرمەن قىرىپ سالدى. مەن عانا امان قالىپ، سىزگە حابار اكەلدىم»،— دەدى.
18 ول ٵلى سويلەپ تۇرعاندا، تاعى بىرەۋى كەلىپ، مىنانى ايتتى: «ۇل-قىزدارىڭىز ەڭ ۇلكەن اعالارىنىڭ ۇيىندە تاماق جەپ، شاراپ ٸشىپ وتىر ەدى. 19 كەنەت ٴشول دالادان قاتتى جەل تۇرىپ، ٷيدىڭ ٴتورت بۇرىشىنان سوققىلادى. ٷي قۇلاپ، ىشىندەگى بالالارىڭىزدى باسىپ قالىپ، مەرت قىلدى. مەن عانا امان قالىپ، سىزگە حابار اكەلدىم».
20 سوندا ٵيۇپ ورنىنان تۇرىپ، كيىمىنىڭ ٶڭىرىن ايىرىپ جىبەردى، شاشىن دا قىرقىپ تاستادى. سوسىن جەرگە جىعىلىپ، 21 بىلاي دەدى:
«انا قۇرساعىنان جالاڭاش شىقتىم،
جالاڭاش قايتا ورالامىن+.
ەحوبا ٶزى بەردى+، ەحوبا ٶزى الدى.
ەحوبانىڭ ەسىمى ماداقتالا بەرسىن!»
22 ٵيۇپ وسىنشاما قاسىرەتكە قالسا دا، كۇنا جاسامادى، قۇدايدى دا جازعىرمادى.